เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep1-2 เขาชื่อฮ่อม นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep1-2
#ถึงแม้ชีวิตจะโรยด้วยกลีบกุหลาบแต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่อยากให้รู้และจำให้ขึ้นใจนั้นก็คือ กลีบกุหลาบมากเพียงใดก็อย่าได้ลืมหนามกุหลาบที่จะมีมากเพียงนั้น#
วันจันทร์แรกของเดือนพฤษภาคม การทำงานของหนุ่มลัวะจากอำเภอปัว จังหวัดน่าน ได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ เบื้องต้นฮ่อมต้องดำเนินการเข้าออกอาคารจากแผนกบุคคลบริษัท SCN.ชั้น 16 ลงไปยื่นเอกสารที่นิติบุคคลชั้น G ก่อนจะทำเรื่องคืนบัตรผู้ติดต่อที่ประชาสัมพันธ์เพียงไม่ถึงชั่วโมงเขาก็เข้าออกตึกฟอร์ลั่มทั้ง 52 ชั้นได้แบบไม่หลงทาง
เพื่อนสมัยเรียนชั้นประถมมาด้วยกันให้ที่พักชั่วคราวจนกว่าจะหาห้องพักได้ ถึงจะอยู่ไกลสักหน่อยแต่ก็ใช่ว่าจะเป็นอุปสรรคซะทีเดียว เพราะการเดินทางไป-กลับใช้เวลาหลายชั่วโมงต่อวัน มันคือการเรียนรู้โลกใหม่ ทำให้เขารู้จักกรุงเทพฯ และคนกรุงเทพฯมากขึ้น ทางเจ๋ง! ดูเหมือนจะอยากให้ย้ายไปอยู่หอพักใกล้ๆ บ้าน ถึงแม้ภาษากายที่อ่านได้และคิดไม่น่าจะผิด…ว่าแท้จริงๆ แล้วอยากให้เขาย้ายไปอยู่ด้วยกันตั้งแต่วันสัมภาษณ์ที่มีโอกาสคุยนอกรอบ เพียงแต่อาจจะยังติดที่ความไว้เนื้อเชื่อใจ ประเด็นภาษากายที่เขาแสดงให้เห็นนี้เองจึงเป็นปมหนึ่งทำให้ฮ่อม! คิดไม่ตก เขาคอยถามตัวเองว่าทำไมชายคนนี้ถึงมีอิทธิพลต่อเขามากมายนัก หรือเพราะว่าเจ๋ง! เป็นสถาปนิกซึ่งเป็นอาชีพในฝันอันหมายถึงเป้าหมายในชีวิต แถมยังจบจากมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียงระดับโลกอย่างฮาร์วาร์ด รูปหล่อ พูดจาดี ยิ่งได้ทำงานด้วยกันเสน่ห์ภายนอกที่เห็นยิ่งครอบงำเขาหนักเข้าไปอีก บางเวลาเขาเองแอบคิดพิเรนทร์ว่า…หากคบเจ๋ง! ขึ้นมาจริงๆ อะไรจะเกิดขึ้น…(พี่จะเป็นเข็มทิศชีวิตให้ผมได้ไหมน่า!) แต่สุดท้ายก็มี แต่คำว่า แต่ แต่ แต่และแต่ เต็มไปหมดจนต้องสะบัดความคิดบ้าๆ นี้ออกจากหัวให้ไว
“ทำเรื่องกับนิติฯ จบยัง พี่จะพาแนะนำให้รู้จักเพื่อนในแผนก”
“ครับ….”
และเจ๋งพาเขาไปแนะนำกับเพื่อนพนักงานหลายสิบคนก่อนจะวนมาจบที่ชายตัวใหญ่ผิวคล้ำวัยน่าจะไล่เลี่ยกับเขา
“นี้คือพี่อัฒจักร…เรียกพี่อั๊ด!สั้นๆ ง่ายๆ ตำแหน่งวิศวกรโยธา ทำงานคู่กับพี่และเป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมมาด้วยกัน” เจ๋ง! ชายตาไปมาระหว่างคน 2 คน “พี่อั๊ด!จบจุฬาฯ ปรึกษาได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องตังค์ แต่ถ้ามีปัญหากับมันบอกเลยเดี๋ยวเคลียร์ให้”
“สวัสดีครับพี่อั๊ด!” ดูเผินๆ อั๊ด! เป็นคนสุขุมนุ่มลึก เวลาขยับริมฝีปากกลับมีเสน่ห์เพิ่มขึ้นหลายเท่า
“มันแต่งงานเมื่อ 5 ปีที่แล้วมีลูกสาวอายุ 4 ขวบ 1 คน หน้ามันเลยดูแก่กว่าพี่สักหน่อย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“ไม่บอกชื่อเมีย บ้านเลขที่ให้ครบเลยละจะได้จบๆ” อั๊ด! สวนกลับแต่ไม่จริงจังนักแล้วก็หันมายิ้มให้เขาอีก “สวัสดีสุดหล่อ เข้าใจแล้วละว่าทำไมเจ๋ง! ถึงต้องลงทุนสัมภาษณ์งานด้วยตัวเอง”
“น้อยๆ หน่อย….” เจ๋ง! รีบเบรก
“ทำงานกับมันระวังโดนจีบนะ ไอ้นี่เห็นเด็กเป็นไม่ได้”
“พอเลย ไปฮ่อมกลับโต๊ะเดี๋ยวพี่จะโยนแบบมาตรฐานให้ศึกษาไปก่อน พ้นโปรฯ ค่อยลุยเต็มตัว” เจ๋งพูดขณะดันหลังเร่งหนี แต่….
“ฮ่อมๆ พี่บอกเลยไอ้หน้าหล่อ อตร.สุดๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” และเสียงหัวเราะจากหลายคนก็ตามหลัง
“พี่อั๊ด! เค้าตลกนะพี่”
“ปกติมันเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดจากับใครถ้าไม่จำเป็น ทำงานด้วยกันเดี๋ยวก็รู้ไปเองนั้นแหละ”
…ฮ่อมศึกษาแบบและรายละเอียดมาตรของฐานบริษัทจนเกือบเที่ยง นางแบบสาวสวยประชาสัมพันธ์แถมเป็นพรีเซนเตอร์ประจำบริษัทก็ขึ้นมาหา
“พี่เจ๋งขา เจนขอตัวผู้ช่วยสุดหล่อลงไปให้สาวๆชั้น 16 แทะโลมสัก 30 นาทีนะค่ะ” ยังไม่ได้ยินเสียงตอบอนุญาต เธอก็ลากพ้นโต๊ะผ่านประตูกระจกสู่โถงลิฟต์ไปแล้ว “รีบเลยเดี๋ยวคนแถวนี้จะเหวี่ยงใส่พี่” เจนนี่นำฮ่อมไปรู้จักพนักงานชั้น 16 สาวๆ เข้ามารุมขอเบอร์โทรด้วยทีท่าจริงบ้าง เล่นบ้างจนเป็นที่สนุกสนานกระทั้งเที่ยง
“คุณนิสาเอกสารเสนอราคาเสร็จรึยังค่ะ” เจนนี่ลงเสียงต่ำถาม
สาวอวบร่างกลมลุกพรวดพราดเดินกลับไปนั่งที่ประจำพร้อมกับก้มหน้าอยู่กับคอมพิวเตอร์ “เรียบร้อยแล้วเจ้! สั่งปริ้นส์ในห้องเอกสารเดี๋ยวไปหยิบมาให้”
“ดีเลยเพราะพี่เจ๋ง! มีนัดกับคุณอั๋นพระราม 4 บ่าย 2 โมง” เธองุ่มง่ามกับบางอย่างแล้วก็ตะโกนตามหลังไปอีก “เข้าเล่มเสร็จวางบนโต๊ะพี่เลยนะคนสวย”
“จ้า!…..”
“ไปเที่ยงละลงไปทานข้าวกัน” เธอยังพูดขณะเงยใบหน้าสวยๆ ยิ้มในแบบของเธอ
“ชั้น 14 เป็นฟู้ดคอร์ทสำหรับพนักงานทุกบริษัทในตึก สาวๆ ชอบมากเพราะจะได้ป๊ะ! กับหนุ่มบริษัทอื่นจริงไหม? ฮ่า ฮ่า ฮ่า” หนุ่มล่ำผิวขาวใส่แว่นตากรอบพลาสติกสีดำหนาๆ ดันประโยคสุดท้ายสูงทะลุเพดานพร้อมกับสาวเท้าไวไวออกจากมุมห้องเข้ามาสมทบ
“ยัยตี๋! เกินไปหรือเปล่ายะ!….วันนี้ฉันขอน้องฮ่อมคนเดียวก็อิ่มละ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“อ้าวๆ จริงดิ! ถ้างั้น….” พรนภาผายมือมาที่ฮ่อม
“พอเลย…เคลื่อนทัพได้แล้ว”
“พวกพี่ก็พูดไป้!” ฮ่อมขึ้นเสียงสูงก่อนจะหันไปลดระดับกับเจนนี่ “รอแป๊บ! นะเจ้! ขอขึ้นไปหยิบกระเป๋าตังค์ก่อน” พูดไม่ทันจบ เจนนี่ก็เข้าถึงตัวพร้อมกับชูนิ้วชี้แตะริมฝีปากตัวเอง “จุ๊ๆ….วันนี้พี่เลี้ยง ไปสาวๆ เดี๋ยวไม่ทันหนุ่มโฟรเอเชียน” พูดจบเธอก็ก้มกระซิบ “พนันกับพี่ไหมช่วงบ่ายพี่เจ๋ง! ต้องลากไปพบลูกค้าข้างนอกด้วยแน่นอน”
ฮ่อมหลับตาเบิกหน้าสูง “อื้อ!…..ไม่แน่ใจครับ”
“พี่เจ๋ง! หลังพ่อแม่เสีย แกก็เหลือน้องสาวคนเดียว ไม่สนใจใคร เป็นคนพูดน้อยอยู่แล้วก็ยิ่งพูดน้อยลงไปอีก ดูเหมือนจะมีเฉพาะพี่อั๊ด! เท่านั้นแหละที่พอจะเข้าหาได้ง่ายกว่าคนอื่นๆ” เจนนี่หยุดปล่อยสายตาลอยๆ “เค้าเป็นคนดีและสมบูรณ์แบบเอามากๆนะฮ่อม แต่…ในแต่ ก็ยังมีแต่อยู่นั้นแหละ เจ้! เดาอารมณ์เค้าไม่ถูกจริงๆ”
“อื้อ!………”
“….เจ้! อะนะอยู่ในวงการมานาน สายตาเว้าวอนแบบพวกเธอทำไมจะดูไม่ออก” จบประโยคเธอก็ลากแขนตรงไปยังประตูพร้อมกับหลายๆ คน
“เจ้! เจนนี่เป็นคนตรง แรงดี สวยไม่ตกหล่น” หนุ่มสวยเดินบิดซ้ายทีขวาทีพูดกรอกหูขณะยืนรอลิฟต์…
“แต่ก็ยังโสดนะยะ! ฮ่า ฮา ฮ้า”
…..อาหารเที่ยงมื้อแรกบนชั้น 14 เป็นอะไรที่ใหม่อีกอย่างและไม่ถึงบ่ายโมงดี เจ๋ง! พร้อมเอกสารก็ตรงดิ่งเข้ามาหาอย่างที่เจนนี่คาดไว้ “ฮ่อม! ไปพบลูกค้าข้างนอกกับพี่หน่อย” พร้อมกับชูหนังสือเสนอราคาให้เธอเห็น “คุณอั๋นขอเลื่อนนัดเป็นบ่ายโมงครึ่งเลยต้องออกเร็วกลัวรถติดนะ”
“เอกสารครบนะค่ะคุณน้อง”
“ครับ….ไปฮ่อมเราต้องรีบแล้วละ” เจ๋ง! เกือบจะลากแขน “พี่จอดรถไว้ชั้น 7 เอ่อ!…ลืมบอกไปชั้น 7 จะเป็นชั้นจอดรถพนักงานบริษัท SCN. ถ้ามีรถเมื่อไรจะได้ขึ้นมาจอดได้ถูก”
“ครับ….” เขาอิ่มเอมกับชายคนนี้ อิ่มเอมกับวิธีเทคแคร์ ที่สำคัญ……(พี่จะเป็นเข็มทิศชีวิตให้ผมได้หรือเปล่าน่า!) คำถามเดิมๆ ดังขึ้นในหัว ขณะที่กลิ่นโลชั่นโชยแตะจมูกยังเป็นกลิ่นสปอร์ตที่เขาหลงไหลจนเผลอหลับตาเคลิ้มชั่วขณะ ระหว่างที่รถเบนซ์สีเทากำลังแล่นอยู่บนถนนรัชดาภิเษก เจ๋ง! ก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลง 2 เม็ดเผยให้เห็นร่องอกขาวๆ จนเขาเผลอขยับเบียดเบาะหนังสีดำแน่นขึ้น
“ลูกค้าไม่ได้เลื่อนนัดหรอก เป็นพี่เองแหละอยากแวะจิบกาแฟก่อนสักครึ่งชั่วโมง”
ฮ่อมจ้องไปที่ใบหน้าด้านข้าง เขากำลังพิจารณาบางอย่าง ค้นหาบางสิ่งที่ทำให้เกิดคำถามสารพัด (ทำไมเวลาอยู่ใกล้ๆ ถึงได้คล้ายกำลังถูกชายผู้นี้ผลักให้ห่างตลอดเวลานะ) ความคิดวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า สุดท้ายการเว้นระยะจากชายคนนี้จึงเป็นทางออกที่ดีทีสุดอย่างนั้นหรือ (ไม่นะนี้เรากำลังคิดบ้าๆ อะไรอยู่)
ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ดำเนินเช่นนี้ผ่าน 2 เดือนแรกแบบไม่มีอะไร? เกิดขึ้น เจ๋ง! หาห้องพักใกล้บ้านให้ ความเป็นปาท่องโก๋ทั้งในบริษัทและข้างนอกกำลังสร้างประเด็นให้พูดถึง เสียงซุบซิบจากชั้น 16 ลามขึ้นสู่ชั้น 17 แต่คนที่หน้าดำคล่ำเครียดกับเรื่องนี้เห็นจะมีอยู่คนเดียว
“ลูกพี่…” นิ่ง “พี่อั๊ดครับ…” ชายตัวใหญ่ผิวคล้ำก็ยังนิ่งเป็นหินอีก “พี่อัฒจักร….เป็นอะไรเปล่าลูกพี่ ไปหาหมอไหม?” ยศศักดิ์เขียนแบบขึ้นเสียงดังจนหลายคนหัวเราะ
“ไอ้อั๊ด! เมียมีชู้หรือเปล่าวะ….ฮ่า ฮ่า ฮ้า” สำเนียงปากหมาจากหลังห้องและอีกหลายคนหลายๆ ประโยค กระนั้นอั๊ด! ก็ได้แค่ผงกหัวลากสายตาผ่านๆ โดยไม่ได้โต้ตอบ
“เหม่ออะไรครับลูกพี่”
“ฮื้อ! มีไร”
“โยนงานดีไซด์บ้านคุณมาณพเพชรบุรีให้ที…”
“ฮื้อๆ…แล้วนี้ เจ๋ง! มันหายหัวไปไหนวะ” อั๊ด! วาดสายตาไปตกมุมห้องที่เห็นโต๊ะ 2 ตัวว่างเรียงกัน
“คุณศุภวัชให้ไปสำราจไซ้ด์งานที่เซอร์เจมส์สระบุรีวันนี้ไม่น่าเข้าบริษัทแล้วมั่ง!…” ยศศักดิ์รายงาน “ว่าแต่พี่มีอะไรกับพี่เจ๋ง! หรือเปล่า”
“เปล่าๆ….แค่จะคุยงานดีไซด์กับมันนิดหน่อย”
“โทรได้นะตลอดเวลาเลย…คือพี่เจ๋ง! เค้าสั่งไว้นะ” ยศศักดิ์บอกก่อนจะหันไปจมอยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เออ!…เข้าห้องน้ำแป๊บ!เดี๋ยวกลับมาจะส่งให้”
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
