เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep3-4

เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep3-4

เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep3-4 ตำนานทุกเรื่อง นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO

เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep3-4

ในที่สุดรางวัลสุดท้ายก็ดำเนินมาถึง…

“พนักงานทรงเกียติของบริษัทในเครือ SCN. ประจำปีนี้ได้แก่….ได้แก่” พิธีกรบนเวทีกล่าวซ้ำๆ พร้อมกับเสียงดนตรีกระหึ่มฮอลล์ “เดี๋ยวๆ ผมยังประกาศไม่ได้…ต้องเรียนเชิญด็อกเตอร์ชัยนนท์ สวัสดิ์พากร รองนายกรัฐมนตรีขึ้นบนเวทีเพื่อมอบรางวัลก่อนนะครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ต้องขอโทษทีครับผมข้ามขั้นตอนไปหน่อย…เรียนเชิญครับท่าน”

ดร.ชัยนนท์ยิ้มเบิกบานเดินขึ้นไปบนเวทีพร้อมกับพนักงานสาวถือถ้วยรางวัลตามขึ้นไปส่ง

“นาทีระทึกใจจริงๆ มาถึงแล้วครับ พนักงานทรงเกียติประจำปี ได้แก่ ได้แก่…คุณกรกมล ไชยเลิศรักษ์ บริษัท SCN. เรียลเอสเตท จำกัด ครับ” เสียงปรบมือเสียงชัยโยโห่ร้องดังพร้อมๆ กับการปรากฏตัวของชายหลังค่อมอายุน่าจะเกือบ 60 ปี

“พี่กรสมควรได้รับรางวัลนี้มากที่สุด” เจนนี่บอกขณะปรบมือ

“ใช่ๆ พี่กรทำงานกับบริษัทมาตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ เลยนะและได้ข่าวว่าปีหน้าแกอยากเกษียณแล้วด้วย แต่ทางผู้ใหญ่ฝ่ายบัญชีขอไว้อีก 5 ปี” พรนภาเสริมและเธอก็เหลือบไปเห็นเจ๋ง! กับพี่อั๊ด! กำลังยืนคุยกับฮ่อมอยู่ไม่ห่าง “เจ้! เจ้! ขอถามหน่อย ฮ่อมไปสนิทกับคุณค็อกเทล!ตั้งแต่เมื่อไร? เดินผ่านตอนเข้าห้องน้ำเรียกกันว่ามึงกูยังกับเป็นเพื่อนสนิทมาตั้งแต่สมัยเรียน”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…ผู้สร้างตำนานทุกเรื่องก็มักจะสร้างตำนานเรื่องใหม่ๆ อยู่เรื่อยนั้นแหละ” เจนนี่ตอบผ่านๆ พร้อมกับสะกิดด้วยสายตาโยงไปยังกลุ่มที่เธอกำลังจ้องเมื่อครู่

“เห็นสายตาพี่เจ็ง! เวลาจ้องคุณค็อก! ไหม? มันน่ากลัวบอกไม่ถูก”

“ตรงข้ามกับเวลามองฮ่อม…หนูขนลุกทุกครั้ง…แปลกๆ” พูดจบพรนภาก็เปลี่ยนแก้วไวน์ใบใหม่จากถาดพนักงานที่เดินผ่านมาพอดี

“ขอไวน์ขาวด้วยค่ะ…..”  เจนนี่เอ่ยแต่ก็ยังกวาดสายตามองหาใครบางคน “นั้นๆ คุณศุภวัชกับคุณเฟี้ยทซ์ มีน้องฟางกับ…..เอ่อ….” เธอหยุดที่หญิงสาวสวยในชุดราตรีสั้นสีขาวครีม

“อ๋อ!…คุณเค้ก! น้องสาวคุณค็อกเทล!ไงละเจ้!…กลับเมืองไทยตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย”

“นั้นคุณเค้ก! เหรอ กลับมาคราวนี้เป็นสาวเต็มตัวเชียว! แต่จะว่าไปแล้วเธอเป็นคนที่น่าสงสารเอามากๆ เลยน่า!”

“ทำไมละ”

“ก็ตอนเข้าประชุม คุณศุภวัชมักจะเล่าเรื่องครอบครัวด็อกเตอร์ชัยนนท์ให้ฟัง” เจนนี่จีบปากจีบคอขณะแกว่งแก้วไวน์ขาวเป็นวงกลม

“เจ้!…เล่ามาให้หมดเลย”ตั๊กแตนที่แอบอยู่นานแทรก พร้อมกับขยับเข้าใกล้ๆ

เจนนี่! จิบไวน์นิดๆ “คือคุณเค้ก! เธอไม่ใช่ลูกสาวท่านผู้หญิงโฉม”

“คุณค็อก! เองเวลาให้สัมภาษณ์นักข่าวก็ไม่เคยเรียกท่านผู้หญิงโฉมว่าแม่เลยน่า” พรนภาตั้งข้อสังเกต

“ใช่ …คือแบบนี้ คุณค็อก! เป็นลูกชายแท้ๆ ท่านผู้หญิงโฉมก็จริง แต่เธอไม่อยากตั้งครรภ์เองเลยนำไข่ไปฝากให้….เอ่อ!….เมียรองของด็อกเตอร์ชัยนนท์รู้สึกจะชื่อสุนีย์อะไรนี้แหละอุ้มท้องแทนและคุณเค้ก! เธอก็….”

พรนภรเดาแทรก “….แสดงว่า คุณเค้ก! เป็นลูกสาวคุณสุนีย์ หนูเดาถูกไหม?”

“ใช่! จะบอกว่าคุณเค้ก! กับคุณค็อก! มีแม่คนละคนก็ไม่ถูกซะทีเดียว เพราะคุณสุนีย์เลี้ยงคุณค็อก! มาตั้งแต่แรกเกิดเลยละ”

“อ๋อ! แบบนี้นี่เองที่ทำให้คุณค็อก! ไม่ยอมเรียกท่านผู้หญิงโฉมว่าแม่” พูดจบตั๊กแตนก็ผงกหัวหงึกๆ

“ไม่ใช่! เป็นเพราะท่านผู้หญิงโฉมไม่ยอมให้เรียกมากกว่า สาเหตุเพราะอะไรเจ้ …ก็ไม่รู้นะ แต่คุณค็อก! เธอรักน้องสาวคนนี้มากๆ ใครเข้ามาจีบมีหน้าหงาย”

“ใช่ๆ รู้สึกเคยเห็นข่าวเมื่อหลายปีก่อนที่คุณค็อก!มีเรื่องกับพระเอกช่องน้อยสีอยู่เหมือนกัน” พรนภาพูดแต่แล้วเธอก็ต้องเบิกตาค้าง…. “เจ้! ดูนั้นๆ พี่เจ๋ง! กับ..”

“อุ๋ย! ตาย หวานจัง แล้วนี้เห็นคุณค็อก!ไหม?”

“เมื่อครู่ยืนอยู่กับด็อกเตอร์ชัยนนท์ข้างเวที” ยศศักดิ์ยื่นหน้ากลางวง

“พี่เจ๋ง! ก็ทำตัวหวานเวอร์ ดูดิชนแก้วกับฮ่อมหลายรอบละ หวังจะมอมหรือเปล่าเนี้ย!” พูดจบเจนนี่ก็ตรงดิ่งเข้าไปหา “สวัสดีคะคุณศุภวัช หวัดดีน้องเฟี้ยทซ์ น้องฟาง และน้องเค้ก!.ใช่ไหมคะ”

“นางแบบดังมาแล้ว”

“น้องฟางก็เว่อร์ไป ฮา ฮ่า ฮ่า อดีตนะค่ะ” เจนนี่พูดแต่สายตากลับจ้องเจ๋ง!กับฮ่อม!ไม่กะพริบ สุดท้ายเธอก็หันมาหาสาวสวยที่ยืนนิ่งหลังฟาง “ว่าแต่น้องเค้กกลับเมืองไทยกี่วันแล้วคะ”

“อ๋อ! เมื่อวานเย็นค่ะ นี่ใช่พี่เจนนี่ใช่ไหม? เค้ก! จำได้ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ”

“อุ๋ย! สวยอะไรกันน้ำหนักขึ้น 5 กิโลฯ”

“เจ้! ยังสวย ว่างๆ ขอคิวหน่อยอยากให้ช่วยประกบนายแบบรุ่นน้องสัก 3- 4 คน” ฟางจริงจัง

“อุ๋ย! ตาย ท่าจะเป็นงานน้อยชิ้นใช่ไหม? คะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เธอหัวเราะ

“ไอ้ฟาง อย่าเอาคนแก่ไปทรมานเลย ป๊า! ขอ” คุณศุภวัชโพล่งไม่มีปีไม่มีขลุ่ย

“ฮ่า ฮ่า ฮ้า” จนทุกคนหัวเราะขึ้นพร้อมกันยาวๆ กระนั้นภาพที่เธอกำลังหมายตาก็ยังอยู่ในโหมดส่วนตัว

เสียงเพลงช่วงสุดท้ายดำเนินไปจวนใกล้ถึงเวลาแยกย้าย สาวสวย 2 คนถูกเฟี้ยทซ์พาไปเข้าห้องน้ำ คุณศุภวัชกับบอร์ดของ SCN.จึงวนเข้ามาสมทบ

“เอ่อ…เจ๋ง! คุณรู้ยังว่าด็อกเตอร์ชัยนนท์จะสร้างบ้านพักตากอากาศที่หัวหิน” คุณศุภวัชถาม แต่อั๊ด! ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ตอบแทน

“ดอกเตอร์บอกแล้วครับ วันจันทร์กะว่าจะโทรนัดกับเลขาเพื่อคุยรายละเอียดนะครับ”

“พร้อมทุกเวลาครับ กะว่าจะใช้เป็นโปรเจกต์! ประกอบรายการขอเลื่อนขั้นเป็นสามัญด้วยครับ” เจ๋งบอกจุดประสงค์พร้อมกับส่งสายตาหยาดเยิ้มไปที่ฮ่อม กระทั่งมีใครบางคนเบียดตัวแยกคน 2 คนออกจากกัน

“ขอโทษนะครับคุณอา สำหรับบ้านพักตากอากาศหลังนี้ ค็อก! ตั้งใจจะให้ฮ่อมเป็นคนออกแบบ” ค็อกเทล! แทรกแบบคนไม่ไว้หน้า เขาจ้องฮ่อมสลับเจ๋ง! ไปมาหลายรอบ “กูต้องการให้มึงพิสูจน์ฝีมือ” เขากระซิบและกวาดสายตาพูดไปรอบๆ วงอีก “ต้องเป็นเค้าคนเดียวเท่านั้น”

“แต่….” เจ๋ง! หน้าถอดสี แก้วไวน์ในมือสั่นระริก

“ไอ้เหี้ยค็อก!” ฮ่อมกระซิบ

“กูไม่อยู่แป๊บเดียว…มึงนะมึง”

“ฮ่อม! กลับยังเดี๋ยวพี่จะไปส่ง” เจ๋ง! พูดพร้อมกับฉุดมือฮ่อมกะจะลากออกไปเสียตอนนั้น แต่เจนนี่ก็ดักทางเอาไว้

“ฮ่อมกลับรถตู้บริษัทคะพี่เจ๋ง!”

“ไม่ต้อง มึงต้องกลับกับกู…” ค็อกเทลเสียงดังเหมือนอยากให้ทุกคนได้ยินเพียงครั้งเดียว “กะว่าจะคุยเรื่องบ้าน-สองต่อสอง” พูดจบก็เพลาเสียงใกล้หู “แค่มึงกับกู—-” ค็อกเทล! ยิงสายตาเกลียดชังไปตกที่เจ๋ง! จนอั๊ด! ต้องเดินเข้าไปดุนหลังพาออกจากงานไป

“อะไรของมึงวะ” ฮ่อมชักสีหน้าถาม

“ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลไอ้เหี้ยนี้เป็นอย่างดี” และค็อกเทล! ก็ลากแขนฮ่อมแยกไปอีกทาง

“อะไรกันวะ เจน เจนนี่ คุณอยู่ในวงการคุณพอจะเข้าใจไหม?” คุณศุภวัชถามตะกุกตะกัก เจนนี่อมยิ้มและเธอก็ยิ้มกว้างๆ กระทั้งเฟี้ยทซ์พาสาวๆ กลับมาสมทบ เขาเห็นค็อกเทล! กำลังลากแขนฮ่อมไปและเห็นอั๊ด! ดันหลังเจ๋ง! แยกไปอีกทางจึงเผลอยิ้มให้พ่อตัวเองจับพิรุธได้…

“ไอ้เฟี้ยทซ์….”

“ป๊า! ตำนานทุกๆ เรื่องและนี้ก็คือตำนานบทใหม่ของเฮียค็อก!”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า อะไรกันวะ กูงง!” คุณศุภวัชเกาหัวยิกๆ “อ้าวๆ แก้วสุดท้ายละ ชนๆ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

เจนนี่ส่งสายตาสมหวังไปให้เค้ก! กับฟางเห็น คนหนึ่งน่าจะเข้าใจแต่ฟางกลับเกาหัวยิกๆ เช่นเดียวกับพ่อของเธอ

“เค้าสร้างตำนานอีกเรื่องแล้วเหรอเจ้!”

“ไม่ชัวร์ค่ะน้องฟาง… ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

#ตำนานบางเรื่องก็ควรเก็บเป็นประสบการณ์เพื่อจะไม่พลาดในเรื่องเดิมๆ เก่าๆ ซ้ำๆ  แต่ถ้าจะพลาดพลั้งขึ้นมาจริงๆ ต้องยอมผิดพลาดเฉพาะเรื่องใหม่-เคสใหม่ที่ไม่เคยผิดพลาดมาก่อนในชีวิตเท่านั้น#

*****************

“ไอ้เหี้ยค็อก! มึงเป็นบ้าอะไร? ของมึง” ฮ่อมตวาดเมื่อเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยแล้ว ค็อกเทล! ยิ้มแบบคนไว้เชิงก่อนจะถอยรถวิ่งวนตามถนนชั้นใต้ดินภายในโรงแรม แสงนีออนอาบใบหน้าเจ้าเล่ห์ฉาบฉวยวูบวาบ “มึง! นี้นะเป็นผู้สร้างตำนานแทบทุกเรื่องจริงๆ….” ฮ่อมโชว์เว็บเพจบนเฟสบุ๊กให้เค้าเห็น “ที่ซานฟรานซิสโกก็ใช่ย่อย ได้ข่าวว่ากวาดเรียบทั้งเมืองแล้วไม่ใช่เหรอค่อยกลับเมืองไทย…”

“……..” ค็อกเทล! ยิ้มแบบไม่ยี่หระให้เห็นอีก กระทั่งรถวนออกถนนวิทยุ “มึงหูเบาตั้งแต่เมื่อไร? ถ้ากูเหี้ย!ขนาดที่นักข่าวเขียนถึง คิดว่ากูจะรอดมาเจอมึงไหม? ไอ้ควายดำ”

ฮ่อมขำจนอดหัวเราะไม่ไหว “ถามจริงๆนะเมื่อสักครู่มึงทำบ้าอะไร?”

“กูหึงมึง…” ค็อกเทล! ตะคอกเสียงดังจนเห็นน้ำลายพุ่งกระจายไปทั่วห้องโดยสาร

ฮ่อม! คิดตามสักครู่… “หึงกู!”

“เออ! กูหึงมึง ยิ่งเห็นมึงยิ้มชนไหล่กับไอ้ตี๋นั้น อารมณ์กูยิ่งขึ้น”

“มึงไม่ใช่แฟนกูแล้วมึงจะมาหึงกูเพื่อ?….”

ทันทีที่ฮ่อมพูดจบประโยค รถเบนซ์สปอร์ตก็เบรกลากล้อจอดนิ่งกลางถนนวิทยุทันที ค็อกเทล! ปล่อยมือจากพวงมาลัยหันมาส่งแววตาที่กำลังสับสนอย่างหนัก “ถ้ากูจะจีบมึง กูจะต้องทำยังไง? วะ”

ฮ่อมหลับตาเซ็งชีวิตเกินพันเปอร์เซ็นต์…เขาเผลอนึกถึงเหตุการณ์ที่สนามเทนนิสขึ้นมา “มึงจอดรถอยู่กลางถนนนะรู้ตัวไหม?”

“กูต้องทำยังไงละ กูอยากจีบมึง กูอยากเป็นแฟนกับมึง”

“ผู้สร้างตำนานทุกเรื่องจะให้กูสอนเนี่ย! นะ” พูดจบฮ่อมก็ปลดเข็มขัดนิรภัยข้ามเกียร์โน้มคอค็อกเทล! เข้ามาฝังจูบ เพิ่งเข้าใจวันนี้เองว่าชายผู้สร้างตำนานทุกเรื่อง สำหรับบางเรื่องอนุบาลหมีน้อยชัดเจน “ไปได้ยัง เดี๋ยวตำรวจก็โทรตามเตี่ย! มึงพอดี”

“……” ค็อกเทล! ยิ้มไม่หุบ มันเป็นรอยยิ้มที่โคตรจะไร้เดียงสาจนฮ่อมเผลอนึกเอ็นดูขึ้นในใจ “อื้อ!…” เขาผงกหัวง่ายๆ เมื่อแสงไฟหน้ารถสาดนำเลี้ยวเข้าสู่ถนนพระราม 4 เสียงละเมอจึงดังขึ้นมาอีก “ไปสอนกูต่อที่บ้านหน่อยซิ…”

ฮ่อมเกือบกลั่นขำไม่อยู่ “ถามจริง! วันที่มึงจูบกูที่สนามไนติงเกลหมายความว่าอะไรวะ”

“กูแค่อยากลบคำสบประมาทไอ้เฟี้ยทซ์ แต่เป็นมึงไม่ใช่รึ! ไงที่เข้ามาจูบกูก่อน”

“เหี้ยละ กูแค่จะหยิบหนังสือโว้ย!”

“สารภาพตรงๆ ถึงกูจะได้ฉายาผู้สร้างตำนานทุกเรื่องแต่เรื่องแบบนี้…มึงคนแรก” ค็อกเทล! เก็บอาการเขินไม่อยู่ ใบหน้าที่แดงระเรื่อไม่ใช่เพราะฤทธิ์ไวน์ แต่มันเพิ่งเกิดขึ้น “ไปสอนกูต่อที่บ้านนะ”

“เฮ้ย!….”

“สัญญา….จะไม่ทำอะไร?” ค็อกเทลเสียงอ่อย

ฮ่อมชั่งใจคิดสักพัก…. “กูไม่ได้กลัวมึง….แต่กูกลัวใจตัวเองมากกว่า”

ค็อกเทล! อึ้งหนักเข้าไปอีก….ทั้งคู่เงียบกระทั่ง…… #ว้าววววววว! ว้าวววววววววว! ว้าวววววววว!#  เครื่องเสียงรถยนต์ที่พ่วงกับสัญญาณโทรศัพท์ดังเรียก

“รับสาย” ค็อกเทล! ลงน้ำเสียงปกติ และเสียงเฟี้ยทซ์ก็ดังแทรกเข้ามา

#ทำไมรีบกลับจังเลย เฮียฮ่อมอยู่ด้วยใช่ไหม?#

“เออ!…” ค็อก! กระแทกเสียงดุ “มึงมีไร”

#ขอพูดกับเฮียฮ่อมหน่อย#

“มึงมีไรก็พูดเลย ไอ้ฮ่อมมันฟังอยู่”

#เฮีย!…คืนนี้ถนอมเฮียค็อก! หน่อยนะ ถึงจะดูแบทๆ เหี้ย!นิดๆ สร้างตำนานแทบทุกเรื่องแต่เรื่องอย่างว่า——-ยังเวอร์จิ้น ฮ่า ฮ่า ฮ่า#

“เหี้ย! ละ…..วางสาย!” ค็อกเทลกระแทกเสียงตัดสายแทบไม่ทัน

“ไม่ต้องให้ไอ้คุณเฟี้ยทซ์บอกกูก็พอดูออก”

“เอ้อ!….ใครจะช่ำชองเหมือนมึงละครับ….ไอ้เหี้ยเฟี้ยทซ์เดี๋ยวต้องจัดสักหน่อย”

ฮ่อมมองค็อกเทล พิจารณาเขาและอยากรู้จักชายผู้นี้จริงจังเข้าแล้ว สำคัญ (เวลาอยู่กับมัน โคตรสบายใจ ยิ้มได้ หัวเราะได้ ด่าได้ เขกกะโหลกได้ แต่สุดท้ายผู้สร้างตำนานทุกเรื่องก็ตกม้าตายตอนจบ)— “ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“มึงหัวเราะอะไร?”

“เปล่าๆ….”

“สัส!….ต่อหน้าต่อตายังมีหน้าบอกว่า เปล่า เปล่า เปล่า ไอ้ควายดำ”

“ถ้ากูควายดำ มึงก็ควายเผือกละวะ….ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

*****************

***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***

(Visited 78 times, 1 visits today)