เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep4-3 สำรวจที่-รัก นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep4-3
เวลา 06.21 น. เช้าวันเสาร์ที่ 20 เจ๋ง!แวะมารับอั๊ด!ที่บ้านในซอยลาดพร้าว 22 ทันทีที่เบนซ์สีบลอนซ์เงินแล่นผ่านป้อมยามหมู่บ้าน ไม่ถึง 50 เมตรประตูรั้วสีครีมบ้านพักอาศัย 2 ชั้นที่เคยปิดตลอดเวลากลับเปิดค้างราวกับรู้ล่วงหน้าว่าเขาจะมา เจ๋ง! ใช้ความเคยชินเลี้ยวรถเข้าจอดบนลานบล็อคปลูกหญ้าเช่นที่เคยทำพร้อมกับเอี้ยวตัวคว้ามือถือที่วางบนเบาะหน้ามาดูเวลาสั้นๆก่อนจะมันยัดลงกระเป๋าสะพายแล้วโยนไปไว้เบาะหลังกับโน้ตบุ๊ก
“จิบกาแฟสักแก้วน่าจะทัน” เขาคิดขณะเดินขึ้นไปยืนบนเฉลียงปูนสีอิฐ และแล้วเสียงคนทะเลาะกันจากภายในก็แววเข้าหู
“นานแค่ไหนแล้วอั๊ด! ที่นกต้องทนอยู่กับคุณ ถ้าคุณกล้าเอ่ยปากกับนกตรงๆ กล้าเผชิญหน้ากับความจริง ชีวิตเราทั้งคู่ก็ไม่จำเป็นต้องทน อั๊ด! เกือบ 10 ปี แล้วนะอั๊ด!”
“คุณก็เอาแต่โทษผม ใช่ผมมันขี้ขลาด แล้วไง?”
“แล้วไง?เหรอ…..” เสียงวิวาทเงียบลงสักพัก เจ๋ง! ขยับใกล้เข้าไปอีก “ที่อั๊ด!ลาออกจากบริษัทเตี่ย! ก็เพราะอั๊ด! อยากไปอยู่ใกล้แฟนเก่าใช่ไหมละ”
เจ๋ง! หน้าซีดเผือด
“นก…..”
“ก็ใช่ไหม?ละ…อีกอย่าง อั๊ด! อยากได้ยินเสียงละเมอของตัวเองไหม?”
“หยุด หุบปาก”
“ไม่อยากรู้เหรอว่าอั๊ด! ละเมอเป็นชื่อใคร”
“……..”
“แค่จะนอนกับนกเดือนละครั้งอั๊ด!ยังทำไม่ได้…ถามจริงจะให้นกทนอีกกี่ปี…ที่นกยอมมีลูกก็เพราะเตี่ยกับม๊า!ของอั๊ด!ขอนะ”
“…….”
“อั๊ด! คะ…เราไปกัน…”
“หยุดพูดเลย….ผมต้องไปทำงาน วันนี้นัดดูที่ดินที่หัวหิน กลับมามีอะไรค่อยคุยกัน ส่วนเรื่องบ้าน วันจันทร์-อังคารผมจะเข้าไปคุยกับแบงค์เอง”
เสียงอั๊ดเดินลงบันไดมารีบๆ เจ๋ง! จึงเร่งฝี่เท้ากลับไปนั่งรอในรถพร้อมกับสตาร์ทเครื่องยนต์รอ
“นายถึงนานยัง” อั๊ด! ถาม
“อ๋อ! พึ่งเลี้ยวเข้ามายังไม่ดับเครื่องเลย” เจ๋ง! บอกพร้อมกับบีบริมฝีปากเป็นเส้นตรงให้เห็น
“ไปกันเถอะ….”
“ตาต้า! อยู่ในบ้านเปล่า”
“ไปนอนกับอี้!ที่บ้านเตี่ยตั้งแต่เมื่อคืน”
“อื้อ!….”
******************
ที่ตึกฟอร์ลั่ม…ภายในโถงกาแฟชั้น G เช้าวันนี้มีเจนนี่ ฮ่อมและคนขับรถนั่งจิบกาแฟรอเจ๋ง!กับอั๊ด! ที่พึ่งต่อสายมาบอกกำลังเลี้ยวรถขึ้นไปจอดชั้น 7 ขณะเดียวกันเสียงโทรศัพท์ของฮ่อมก็ดังขึ้นคู่กัน
“เอ่อ!…”
#กูเปลี่ยนใจละ มึงอยู่ที่ไหน# ค็อกเทล! ถาม
“กำลังรอขึ้นรถตู้ที่ตึกฟอร์ลั่ม”
#มึงออกมาเลย….กูรออยู่# ค็อกเทลบอก
“อะ อะไร? ไหนบอกว่าพ่อมึงให้ไปกับเลขาไง?”
#มีใครห้ามกูได้….มึงจะออกมาดีๆหรือจะให้กูเข้าไปลากคอ#
ขณะเดียวกัน เจ๋ง!กับอั๊ด!ก็เดินออกจากลิฟต์มาสมทบพอดี….
“สวัสดีคะพี่อั๊ด!พี่เจ๋ง!….สั่งกาแฟก่อนก็ยังทันนะคะ” เจนนี่แนะนำ
“ถ้าอย่างนั้นขอสั่งกาแฟไปนั่งจิบในรถแล้วกัน อั๊ด…อเมริกาโน่นะ”
“อื้อ! …ว่าแต่ฮ่อมกำลังคุยกับใครใช่คุณศุภวัชหรือเปล่า” อั๊ด! เบี่ยงสายตาไปยังฮ่อมที่กำลังวุ่นวาย
“เอ่อ คือว่า…..” ฮ่อมพูดไม่ทันจบ ค็อกเทล! ที่มาด้วยเสื้อผ้าสีฉูดฉาดกางเกงผ้าลินิลสีเขียว 3 ส่วนก็เดินดุ่มๆผ่านประตูกระจกเข้ามาหา
“สวัสดีครับทุกคน คือผม….”
“อ้าว! คุณค็อก! ไหนดอกเตอร์บอกกับพี่เจนว่าจะไปพร้อมเลขาไงคะ….” เจนนี่ถามเสียงดังจนเจ๋ง! ที่กำลังสั่งกาแฟหันมามอง
“นึกสนุกอยากขับรถเล่นนะเจ้…ขอตัวนะครับเจอกันที่หัวหิน” ค็อกเทล! พูดไม่ทันจบประโยคก็คว้าแขนฮ่อมลากไปครึ่งทางแล้ว
“เฮ้ย! เดี๋ยวมึง”
“อ้าว! คุณค็อก!….”
“ไปแล้วเจ้….เรียบร้อยโรงเรียนค็อกเทล!” อั๊ด!กระซิบ เมื่อค็อกเทล!ลากฮ่อมผ่านประตูกระจกออกไปด้านนอก อั๊ด! จึงเร่งเดินไปประกบอีกคนที่ตะลึงอยู่กับที่ เขาจ่ายเงินพร้อมกับหยิบถ้วยกาแฟมาถือเอง “ไปได้แล้ว…เจ้!ว่าแต่เอกสารครบนะ”
เจนนี่ที่ยังค้างกับ 2 หนุ่ม… “ค่ะๆ….ครบ ไปกันเถอะ”
“งานนี้จะโดนคุณศุภวัชเล่นงานหรือเปล่าเนี้ย….คุณค็อก!นะคุณค็อก!” คนขับรถบ่นพร้อมกับทำท่าจะร้องไห้ให้ได้ “พึ่งหัดขับรถตอนกลับมาจากอเมริกานี้เอง ดอกเตอร์ก็สั่งแล้วสั่งอีกห้ามออกนอกกรุงเทพฯ จะพาผมตกงานไหมเนี้ย!”
“โอ้ย! ไม่เกี่ยวกันหรอกคะลุง…คุณค็อก! เธอชอบสร้างตำนานทุกเรื่องอยู่แล้ว เจนคุยได้…ว่าแต่เป็นลุงเองเหรอที่เป็นคนสอนขับรถให้คุณค็อก!เธอนะ” เจนนี่พูดพร้อมกับยักคิ้วถาม
“ก็ผมนี้แหละครับ…ขนาดที่บ้านสวนกว้างๆยังจะชนต้นมะม่วงเล้ย!”
“เอาน่าลุงใจเย็นๆ ถ้าอย่างนั้นรีบเถอะขับตามไปห่างๆอย่าให้คลาดสายตาก็พอ” อั๊ด! แนะนำ
“คุณค็อก! เอารถคันไหนมาขับเห็นไหมคุณ” ลุงคนขับรถถามขณะเร่งฝีเท้าผ่านประตู
“โน้น!ไง? เบนซ์สปอร์ตสีดำคันเก่งของเธอนั้นแหละ ไปๆเดี๋ยวไม่ทัน”
# ความเร็วเป็นเรื่องของปีศาจก็จริง แต่ถ้าแปลงปีศาจเป็นเครื่องมือทำงานได้จะถือว่าประสบผลสำเร็จในทางของพระเจ้า หมายความว่า สิ่งไม่ดีหากพิจารณาให้ถี่ถ้วน บางสิ่งที่หลายคนมองข้ามอาจจะเป็นโอกาสที่หลายคนกำลังตามหา…และโอกาสก็มักจะซ่อนอยู่ทุกที่ ปะปนกับหลายสิ่งหรือบางอย่างที่ดูไร้ค่าสำหรับหลายคน ปีศาจกับพระเจ้าก็แค่อยู่คนละฝั่งของเส้นบางๆเท่านั้น#
ฮ่อมอ่านบทกวีจากหนังสือปกสีน้ำเงินขาว ไม่ทันจบเสียงคนที่นั่งยิ้มหลังพวงมาลัยก็แทรก
“เข็มทิศชีวิตบทที่ 4 หน้า 56 ย่อหน้า 2…..”
“จำแน่นนะมึง…” ฮ่อมปิดหนังสือหันไปถาม “ตกลงมึงคิดยังจะเรียนคณะอะไร?”
“กูชอบต้นไม้ ชอบป่าชอบภูเขาเลยกะว่าจะเรียนคณะวนศาสตร์อย่างที่บอกเตี่ย! นั้นแหละ หรือมึงว่าไง?” ค็อกเทล! คล้ายจะขอคำปรึกษา ฮ่อมแจะปากเบิกหน้าคิดอยู่ครู่ใหญ่
“ทรัพยากรป่าไม้….แต่มึงก็รวยโคตร เตี่ย! เป็นถึงรองนายกรัฐมนตรี….”
“ฮ่อม! เตี่ย!ก็ส่วนเตี่ย! แต่สิ่งที่กูโหยหามันอยู่ในตัวกู อนาคตก็ตัวกู จะรวยหรือจนก็ตัวกู เข้าใจ้!”
“มึงไม่กลัวเหรอ ถ้าเรียนแล้วต้องได้ลงพื้นที่จริงๆ บางทีมึงจะเบื่อก็ได้….”
“……..” ค็อกเทลนิ่งคิด สุดท้ายก็ฉายยิ้มผ่านหน้าเขาลอยๆ “ถ้าภูเขาป่าไม้มันน่าเบื่อ โลกใบนี้คงไม่มีอะไรน่าสนใจแล้วจริงไหม?” ค็อกเทล! ชายตาไปมองและยิ้มให้เห็นอีก “มึงเห็นภูเขา เห็นป่า นอนกับป่ามาทั้งชีวิต มึงก็เลยอยากเจอสิ่งที่มึงไม่เคยเจอ กูก็เช่นกัน ปกติมากๆ”
“อื้อ …มึงพูดก็ถูก” ฮ่อมนิ่งคิดตาม กระทั่งรถเบนซ์สปอร์ตพาทั้งคู่ผ่านดาวคะนองมุ่งหน้าไปตามถนนพระราม 2 “ดูเหมือนเข็มทิศชีวิตของเราจะสวนทางกันชัดเจนว่าไหม?”
“ก็ไม่แปลก…อย่างที่กูเคยบอกนั้นแหละ….ในเอ…..”
“ในเอกภพต้องมีจุดตัดของเส้น 2 เส้น ไอ้ควาย! เป็นรอบที่ 10 แล้วมั่ง” ฮ่อมชักสีหน้าใส่ แต่ค็อกเทลกลับกรุ่มกริ่ม
“มึงไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาใช่ปะ!” ค็อกเทล! เฉไปเรื่องอื่น
“เตรียมมาเพื่อ?…..” ฮ่อมตะคอก แต่อยู่ๆเสียงโทรศัพท์จากรถยนต์ก็ดังขึ้น
“รับสาย” ค็อกเทล!ลงน้ำเสียงกลางๆ
#ฮัลโล! เฮีย! เฮียฮ่อมนั่งมาด้วยใช่ปะ# เป็นเสียงของเฟี้ยทซ์
“เออ…” ค็อกเทลตอบกลับราวกับรำคาญ
#จะขับรถมาเองก็ไม่บอก จะได้ขอนั่งมาด้วยคน#
“พอเลยมึง กูพึ่งนึกได้ตอนใกล้ 7 โมงแล้ว”
“นี้ นี้ แสดงว่า เตี่ย! มึงยังไม่รู้เหรอ” ฮ่อมตกใจ เขาเบือนหน้าหนีพร้อมกับซี๊ด! ปากให้ได้ยิน “ไอ้ความเผือกเอ้ย!…แล้วกูจะโดนประธานเล่นงานไหม?เนี้ย!”
#ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถ้าประธานที่เฮียฮ่อมกำลังพูดถึงคือป๊า! กำลังนั่งหัวเราะอยู่ในรถกับเฟี้ยทซ์แล้วเนี้ย#
“อ้าว! คุณอาไปด้วยเหรอไอ้เฟี้ยทซ์” ค็อกเทล! ถามขึ้นเร็วๆ
#ครับเฮีย…ป๊า!มีไรจะคุยด้วย เอาป๊า!ว่าไป——-ค็อก! มึงขับรถดีๆอย่าประมาทนะโว้ย ไอ้ห่าเรียนขับรถไม่ถึง 3 เดือนออกต่างจังหวัดซะแล้ว ได้ข่าวว่าคุณไปลากฮ่อมที่ตึกฟอร์ลั่มเลยเหรอ#
“ครับคุณอา เอามาเป็นตัวประกันนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
ฮ่อมนิ่งฟังจุกจนตาเขียว…..(ไอ้ เวร) เขากดคำสบถใจ แต่ก็ไม่กล้าโวยวายนอกจากจิกเบาะให้แน่นขึ้น
#เอ่อ ๆ ขับช้า ๆ ไปเรื่อย ๆ ขยันสร้างตำนานจริงๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า#
“ครับ….เฟี้ยทซ์ มึงได้ยินกูอยู่ใช่ไหม?”
#ครับๆเฮีย#
“ใครรายงานมึง”
#จะใครซะอีกละ…..เฮียก็น่าจะเดาออก#
“ยัยเค้ก! เหรอ!”
และเสียงแหลมๆของสาวน้อยก็แทรกเข้ามา #คุณพ่อตกใจมากเลยนะรู้ไหม?# เสียงคุยกันในรถดังเซ็งแซ่จนจับใจความไม่ได้ #พี่ค็อก!ไม่สังเกตเหรอมีรถนำกี่คัน รถประกบหน้าหลังอีกกี่คัน…ขยันเรียนหนังสือให้เหมือนกับขยันสร้างตำนานด้วยก็ได้นะค่ะ#
“เหี้ย!ละ จริงอย่างที่น้องเค้ก!ว่าจริง ๆ รถที่กำลังนำหน้า ข้าง ๆและด้านหลัง ไม่ยอมเร่งแซงตั้งแต่ออกจากดาวคะนองแล้วนะมึง” ฮ่อมบอก
“บ้าเอ้ย! อยากอยู่กับมึงตามลำพังสักหน่อยก็ไม่ได้”
#ไม่เป็นไรนะเฮีย คืนนี้เฟี้ยทซ์จองห้องสูทไว้ให้ละ# เฟี้ยทซ์ตอบกลับคล้ายจะได้ยิน
“อะ อะไร?นะ…หมายความว่า” ฮ่อมชักสีหน้าไปทางค็อกเทล! “ไอ้ค็อก!…”
“กูเตรียมทุกอย่างแม้กระทั่งกางเกงใน ไม่ต้องห่วงที่รัก”
“เหี้ย!…..”
#ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอาน่าเฮียถือว่าพักผ่อนสักคืน ขับรถดีนะเฮียค็อก! อย่าทำให้พี่ตำรวจเค้าปวดกะบาลละ เดี๋ยวโดนยึดรถจะหาว่าเฟี้ยทซ์ไม่เตือนนา!#
“เอ้อ!….แม่งเซ็งโคตรแค่นี้ก่อน เจอกันที่โรงแรม” ค็อกเทลส่ายหน้าพร้อมกับกัดฟันพูดต่อ “วางสาย”
“มึงเตรียมแผนนี้นานไหม?” ฮ่อมจิกเบาะถาม ค็อกเทล!หันมองเกือบหัวเราะ
“มึงไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ กูแอบเรียนขับรถตั้งแต่อยู่ซานฟรานฯแล้ว ห่า!เบาะรถกูจะเป็นรอยแล้วมั่ง”
“แม่ง! ชอบทำอะไร?ที่กูคาดไม่ถึงอยู่เรื่อย ตกลงมึงเตรียมแผนนานไหม?”
“แผนอะไร?” ค็อกเทลทำเป็นดื้อตาใสพร้อมยักไหล่แบบฝรั่ง “ถ้าเรื่องรถ กูพึ่งคิดตอนตื่นนอน แต่ถ้าเรื่องโรงแรมกูหาทางจะกดมึงตั้งแต่จูบครั้งแรกที่ไนติงเกลแล้ว…โอเคร!”
“…….(จ้องตาเขียว)……..”
“ก็ที่บ้านเสรี อาม่า!นอนอยู่ห้องข้างๆ ใครจะกล้าวะ”
(สัสสสสสสสสสสสสสสส!) ส.เสือล้านตัว
******************
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
