เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep6-3 เข็มทิศชีวิต&สองเรา นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep6-3
#ถ้าทิศทางเข็มทิศชีวิตมั่นคงระดับหนึ่ง ขั้นต่อจากนี้จำเป็นต้องอาศัยไหวพริบส่วนตัว หากวิเคราะห์ว่าสิ่งที่ทำอยู่เป็นได้แค่สุนัขล่าเนื้อให้นายพราน ก็จงกินเศษเนื้อให้อิ่มแล้วหาทางไปต่อให้เร็ว อย่าได้เสียดายเวลา อย่าได้หลงคำเยินยอหวานหู เพราะสุดท้ายสุนัขล่าเนื้อก็จะเป็นได้แค่หมาจรจัดแก่ๆ ที่อดีตเคยเป็นหมาล่าเนื้อเท่านั้น#
ที่บ้าน “ซื่อวารินทร์” ภายในโครงการไฮโซชื่อดังย่านสวนหลวง บ้านทรงร่วมสมัย 3 ชั้นเรียบๆ แต่กินอาณาเขตบริเวณเกิน 1 ไร่ ต้นไม้สูงปลูกสับต่างพันธุ์ไม่เป็นระเบียบ เบื้องล่างคือเหล่าหว่านเศรษฐีนานาชนิดที่อาศัยเพียงแสงรำไรก็อยู่ได้ เช้าวันอังคารอาทิตย์แรกของปี คุณหญิง ณ.รัตนา ซื่อวารินทร์กำลังนั่งรอบุตรสาวอยู่ภายในห้องนั่งเล่น เธอหยิบโทรศัพท์มาตามข่าวอย่างเป็นปกติ เข้าเพจนั้นออกเพจนี้จนกระทั่งนิ้วเรียวๆเขี่ย IG ไปเจอเข้ากับรูปชายหนุ่มหญิงสาวเข้าโดยบังเอิญ เธอช็อก!ตาตั้งไปหลายนาที ก่อนจะเริ่มวิเคราะห์สภาพแวดล้อมที่เห็นในภาพ จนกระทั่งคนที่เธอรอเดินถือกระเป๋าแบลนเนมผ่านซุ้มโค้งบาร์น้ำเข้ามาวางกระเป๋าใบนั้นลงข้างๆ
“ยัยฟาง….” เธอเรียกบุตรสาวด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น “ยัยฟางเดี๋ยวก่อน”
“คะ!….” ฟางสาวตัวสูงหน้าคมเอียงคอจัดตุ่มหูที่ยังไม่เข้าที่ แต่ก็เดินอ้อมมานั่งลงข้างๆ เธอคล้ายจะตกใจทันทีที่ภาพ IG ถูกโชว์ให้เห็น
“ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?”……คุณหญิง ณ.รัตนาแจะปากรอคำตอบ “ใช่ลูกหลานบ้านคุณหญิง นฤนาทหรือเปล่า ทำไมสวยจัง”
ฟางท่าทางหนักใจ….แต่ก็ทำเป็นจ้องและขยายรูปให้ใหญ่ขึ้น “คงเป็นเพื่อนที่มหาวิทยาลัยเฟี้ยทซี่นั้นแหละคะ”
“นี้ถ้าไอ้เจ้าเฟี้ยทซ์เผลอไปคว้าผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าเข้าบ้าน อย่าหวังนะว่าฉันจะยอม” เธอสะบัดน้ำเสียงสูงลิ่ว ฟางถึงกับหันหน้าซี๊ด!ปากไปทางอื่น เพราะเรื่องของตัวเองก็ยังเคลียร์ไม่จบ
“ว่าแต่วันนี้จะให้ไปส่งที่ไหนคะคุณหญิง” ฟางถามเร็วๆ จนคุณหญิง ณ.รัตนาแสดงอาการขุ่นเคืองให้เห็น
“อย่าให้มันมากเกิน ก็รู้ๆอยู่ว่าคนขับรถฉันติดธุระ”
“คุณแม่ค่ะ!….ด่วนเลยคะ ฟางมีนัดกับดาราเกาหลี 10 โมงเช้า” ฟางขึ้นเสียงสูงแต่ก็ส่งสายตาอ้อนวอนไปพร้อมกัน
“ตกลงแกไม่รู้จริงๆหรือว่าแกล้งเป้นคนหูหนวกตาบอด….ดูจากรูปถ่ายน่าจะเป็นภูเขาต่างจังหวัด” แล้วเธอก็กลับมาทำหน้ายักษ์ใส่ฟางอีก “ยัยฟาง แกจะไม่รู้ได้ไง? ก็ในเมื่อไอ้เจ้าเฟี้ยทซ์ไม่เคยไปต่างจังหวัดเลยนิ มีอะไรมันจะบอกแกเป็นคนแรกไม่ใช่เหรอ”
“โอ้ย! คุณหญิงขา….ปีนี้ไอ้เฟี้ยทซี่ของคุณแม่ 21 จะเข้า 22 แล้วนะคะ”
“ยัยฟาง…บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ ถ้าน้องแกเผลอคว้าผู้หญิงข้างถนนเข้าบ้าน แล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนหา!”
ฟางท่าจะระอาเต็มทน ถึงกับเอียงคอหนีทำเป็นจัดระเบียบตุ่มหูอีกข้างทั้งๆที่มันเข้าที่ตั้งแต่อยู่ในห้องแล้ว “ตกลงจะให้ฟางไปส่งที่ไหนค่ะ”
“เอ่อ….พวกแก 2 คนพี่น้องไม่ได้ดั่งใจฉันเล้ย….บ้านคุณหญิงนฤนาท ฉันอยากอบเนื้ออบตัวสัก 2 3 ชั่วโมง”
“ค่ะ เชิญเด็จได้แล้วเพคะ….” ฟางแสร้งขึ้นเสียงสูงก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินฉับๆตรงไปยังโรงรถ
“นี้ไอ้เจ้าเฟี้ยทซ์มันตื่นรึยัง….ยัยฟาง ยังฟาง ได้ยินฉันไหม”
ฟางจึงหันมาตะโกนบอก “ไปมหาวิทยาลัยตั้งแต่ยังไม่ 7 โมงแล้วค้าคุณหญิง”
Fang : ไอ้เฟี้ยทซ์งานไม่ราบรื่น ทันทีที่เห็นรูปคู่พวกแกใน IG คุณหญิงหัวเสียสุดฤทธิ์ (อิโมจิรูปยักษ์แยกเขี้ยว)
Fitz : (อิโมจิหลอน…)
*****************
คุณพ่อแพ็คคู่
….ในวันที่อั๊ด!ออกไปทำงานข้างนอก เจ๋ง! จะรับอาสาไปรับตาต้า! ที่โรงเรียนมาบริษัท อันที่จริงไม่ได้อาสาหรอกแต่เป็นความเต็มใจอันเกิดจากสายใยในอดีตของพวกเค้า เลิกงานเขาก็จะพาตาต้า! กลับบ้านด้วย นาทีนี้เหมือนจะเอ็นดูและเป็นห่วงตาต้า! ยิ่งกว่าพ่อแท้ๆของเธอเองซะอีก
เย็นวันอังคารหลังจากฮ่อมเดินออกจากห้องประชุม
“ฮ่อมวันนี้ไม่มีเรียนใช่ไหม?” เจ๋ง! แตะไหล่ถามเบาๆ
“ไม่มีครับพี่…”
“ฝากตาต้า! สักชั่วโมงซิ พี่ต้องเคลียร์งานกับทีมลากูนต่อสักชัวโมง”
“ครับๆ….” ฮ่อมรับปาก แต่ขณะที่กำลังเก็บกระเป๋าจะลงลิฟต์ไปชั้น 16 อยู่ๆค็อกเทลก็โผล่มา ฮ่อมหันไปมองเจ๋ง! ก่อนจะลากแขนค็อกเทล! ตามลงลิฟต์ไปเร็วๆ
“นายไม่มีเรียนรึไง?”
“ทำไมถึงคิดว่าฉันจะต้องเรียนทั้งวันทั้งคืน…หึ!” ค็อกเทลย้อนพลางทำหน้าทะเล้นใส่ “ก็คิดถึงแฟน…นายอย่าทำหน้าเซ็งเป็นเป็ดพะโล้ท้ายซอยแบบนี้ซิ!”
ฮ่อมเกือบจะหัวเราะ เขานำค็อกเทล! ออกจากลิฟต์ตรงไปยังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์เพราะต้องลงเวลา
“อ้าวคุณค็อกเทล! สวัสดีคะ” เจนนี่ทักทาย พร้อมกับโน้มกระซิบกระซาบบางอย่างก่อนะหัวเราะคิกๆ ด้วยกัน
“ครับมารับแฟนนะครับ” ค็อกเทล! พูดหน้าตายแบบคนไม่แคร์สื่อ
กระนั้นฮ่อมที่กำลังลงเวลาอยู่อีกฝากคล้ายจะไม่ทันได้ยินด้วย “เจ้! กลับได้เลยผมจะดูแลน้องตาต้า!เอง”
“อ้าว! แล้วเจ๋ง! ละ” เจนนี่ถาม
“ลากทีมลากูนเข้าห้องเย็น เห็นว่างานที่ปทุมธานีมีปัญหา”
“อื้อ! ดีเหมือนกันเจ้! นัดเพื่อนเอาไว้ด้วย”
ค็อกเทล! ที่ยืนทำหน้าไม่ถูกถึงกับถลึงตาแหกกลางวง “นายเป็นแม่น้องตาต้า! ตั้งแต่เมื่อไร?”
เจนนี่! หันไปเก็บของถึงกับหัวเราะก๊าก “ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“เออน่าไม่เกินชั่วโมง นายชอบดูหนังรอบทุ่มครึ่งไม่ใช่รึไง?….เอาแบบนี้สิ! พาตาต้า! ไปกินไอศกรีมด้วยกัน เดี๋ยวไลน์บอกให้พี่เจ๋ง! ตามไปรับ โอเคร!” ฮ่อมเสนอ
“แล้วฉันจะเป็นพ่อน้องตาต้า!ได้ไหมอะ….”
“เอ่อน่า คุณค็อก!….ไป ๆไม่ลองไม่รู้ ถือว่าฝึกงานแล้วกัน” แล้วเจนนี่ก็สะพายกระเป๋าเดินอ้อมคนทั้งคู่ปิดปากหัวเราะตรงไปยังโถงลิฟต์ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“ฝึกงานเหรอ!….”
ฮ่อมมองอากัปกิริยาค็อกเทล! “ตามนั้นแหละ….ไปได้แล้ว”
“ฝึกงานอะไร?”
ฮ่อมโมโหจึงหันมาดุ “ก็เผื่อว่านายจะเป็นพ่อคนไง?”
“ฉันกับนายเนี้ยนะ…” ค็อกเทล!ว่าตามหลังเสียงดังลั่นจนหยุดฮ่อมได้ชะงัก…
“เออนั้นดิ….” ฮ่อมหยุดคิด แต่ค็อกเทล! ก็เดินผ่านเข้าไปในห้องนั่งเล่นแล้วจูงแขนสาวน้อยผูกโบว์แดงออกมาหาแล้ว
“สวัสดีคะ อาฮ่อม!”
“ไม่เอาคะตาต้า! เรียกอาฮ่อมได้ไง?ค่ะ ต้องเรียกคุณพ่อสิคะถึงจะถูก” ค็อกเทล! สอนลงน้ำหนักเสียงประมาณ 3 คน
ฮ่อมขมวดคิ้วยืดตัวตรงๆ ตาต้า! หันไปยิ้มบานๆกับค็อกเทล! “คะคุณพ่อค็อก!” แล้วก็หันมาทางฮ่อม “ไปกันได้ยังค่ะคุณพ่อ ฮิ ฮิ ฮิ” เธอปิดปากหัวเราะ ก่อนพูดขึ้นอีก “คุณพ่อแพ็คคู่ ไปกันคะตาต้า! อยากกินไอศกรีมแล้ว” พนักงานที่กำลังเก็บกระเป๋าเตรียมตัวจะกลับบ้านต่างกลั่นขำไม่ไหว
“คุณพ่อแพ็คคุ่ คุณพ่อแพ็คคู่ คุณพ่อแพ็คคู่” และเธอท่องเป็นสูตรคูณไปตามทางเดินเข้าไปในลิฟต์จนประตูเปิดบอกชั้น 7 “คุณพ่อแพ็คคู่ คุณพ่อแพ็คคู่ คุณพ่อแพ็คคู่”
“ตาต้า! หยุดก่อนก็ได้ค่ะ….” ฮ่อมกระซิบ เธอจูงแขนคนทั้ง 2 เดินผ่านประตูกระจกออกไปยังลานจอดรถ “คุณพ่อแพ็คคู่ คุณพ่อแพ็คคู่”
“เป็นความผิดของนาย” ฮ่อมกระซิบ แต่อีกคนกลับยักไหล่ร่าเริงเป็นพิเศษ…
อีก 1 ชั่วโมงต่อมาเจ๋ง! ก็ปรากฏตัวภายในร้านไอศกรีมยี่ห้อดังภายในห้างสรรพสินค้าบนถนนรัชดาภิเษก เขาร่วมนั่งคุยด้วยสั้นๆ ก่อนนะจูงแขนตาต้า! ขอตัวกลับ
“นายแนะนำให้พี่เจ๋ง! จดทะเบียนรับตาต้า! เป็นบุตรบุญธรรมนี้นะ” ฮ่อมซักแบบไม่ค่อยสบอารมณ์
“ลองคิดดูนะ ถ้าสมมุติว่านายเป็นพี่เจ๋ง! และฉันเป็นพี่อั๊ด! ถึงฉันจะรักนายแค่ไหนแต่ฉันก็ไม่กล้าย้ายเข้าไปอยู่กับนายโดยที่ไม่มีอะไร?อย่างแน่นอน เพราะว่าอะไรรู้ไหม?”
ฮ่อมส่ายหน้า…..
“1.เพราะว่าฉันเป็นคนผิดสัญญา 2. เพราะปัญหามันผูกมัดตัวฉันเอง 3. เพราะฉันมีลูกต้องดูแลและสำคัญเป็นเพราะว่าฉันรักนาย รักจนไม่อยากให้นายมาร่วมชะตากรรมที่ฉันเป็นคนสร้างขึ้น เข้าใจยัง”
“ถ้าพี่เจ๋ง! จดทะเบียนรับตาต้า! เป็นบุตรบุญธรรมจริงๆ นายคิดว่าพี่อั๊ด! จะยอมเหรอ”
“ในเมื่อพี่เจ๋ง! เปิดทางให้ขนาดนี้ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับพี่อั๊ด! แล้วละ แต่ถ้าเป็นนาย…กล้าทำกล้าเปิดทางให้ขนาดนี้…เป็นฉัน ฉันยอม” ค็อกเทล! พูดจบแล้วก็นิ่ง นิ่งจนคล้ายโดนสะกด “ที่ยอมก็เพราะว่าต้นทุนความรักที่ฉันมีให้นายนั้นแหละ”
“นิยายเกินไปหรือเปล่าครับคุณณนนท์”
“………..” ค็อกเทลยักไหล่แบบฝรั่งอีก
“พูดภาษาแบบนี้ก็เป็น เล่นซะเคลิ้ม ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
*****************
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
