เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep6-4

เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep6-4 เข็มทิศชีวิต&สองเรา นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO

เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep6-4

เช้าวันอาทิตย์ค็อกเทล! พาอาม่าไปบ้านสวนนนทบุรี ดูเหมือนดร.ชัยนนท์ สวัสดิ์พากรเองก็มาค้างที่นี้ตั้งแต่เมื่อคืน สุนีย์ ภรรยาที่ไม่มีสิทธิ์ใดๆกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว โดยมีแม่บ้านคนเก่าคนแก่อาศัยอยู่ร่วมชายคาเดียวกันทั้งชีวิตคอยเป็นลูกมือ อีกฝั่งของโต๊ะกลางที่เสมือนโอเอซีสประจำครัวเค้ก! น้องสาวสุดที่รักของค็อกเทล! กำลังจัดการกับผลไม้ไม่วางมือ

“พี่ค็อก! ไลน์บอกพาอาม่าออกจากบ้านแล้วเสรีแล้วค่ะ”

“น่าจะทันพอดี….แม่แตงวางทัพพีไปดูโต๊ะดีกว่าแกงหม้อนี้ฉันดูให้เอง” สุนีย์สั่งและใช้ช้อนส่วนตัวรองอาหารจากทัพพีชิม

“คุณเค้ก! ผลไม้ในถาดนี้เสร็จแล้วใช่ไหม? ป้าจะได้ยกออกไปเลย”

“เรียบร้อยแล้วค่ะ” เค้ก! ตอบขณะง่วนอยู่กับของหวานที่พึ่งแกะจากถุง

“อุ้ย!….ดอกเตอร์มายืนมองตั้งแต่เมื่อไรค่ะ หลีกทางให้แตงหน่อยค่ะเดี๋ยวอาม่ามาถึงก่อนพอดี”

“คุณพ่อ….มาทำอะไรตรงนี้ค่ะ เกะกะม้ากมาก กลับไปนั่งรอในห้องทำงานเลยค้า!”

“อาม่าแค่คนเดียวไม่น่าตื่นเต้นขนาดนี้เลย” ดร.ชัยนนท์นุ่งกางเกงขาสั้นสบายๆ พิงวงกบประตูพูด จนสุนีย์ที่กำลังสาละวนกับผัดและแกงอีก 2 หม้ออดหันมายิ้มให้ไม่ไหว

“ไม่ได้หรอกค่ะคุณ ดิฉันให้ตาค็อก! แวะรับอึ่มหงส์! มาทานด้วยกันซะที่นี้เลย” สุนีย์บอก

“คุณแม่ขาเค้ก! สงสัย ทำไมอึ่มหงส์! ถึงไม่ยอมแต่งงานละค่ะ”

“อึ่มหงส์! เค้ามีลูกชายที่ฮ่องกงคนหนึ่ง เลิกกับสามีตั้งแต่สาวๆเลยย้ายตามอาม่ามาอยู่เมืองไทย” ดร.ชัยนนท์บอก

“อึ่มหงส์! เธอย้ายมาอยู่เมืองไทยนานรึยังคะคุณ” สุนีย์ถามอีก

“ตั้งแต่อาม่าอายุ 52 ปีรู้สึกปี 1992โน้นแหละ เวลานั้นผมพึ่งคิดจะเรียนต่อปริญญาเอกเลยจำแม่น”

“ก็แปลกๆ นะคะคุณพ่อย้ายมาอยู่เมืองไทยคนเดียว มีเถ้าแก่โรงงานแวะเวียนมาจีบจนหัวบันไดไม่แห้งแต่ก็ไม่ยอมแต่งงานใหม่…” เค้ก! ตั้งขอสงสัยขณะถือถาดขนมเดินผ่านไปห้องอาหาร

“จะยืนมองดิฉันอีกนานไหม?” สุนีย์ดุ พร้อมกับกลั้นหัวเราะ “ดูคุณแต่งตัวซิ! ไม่อายอาม่าก็อายอึ่มหงส์มั่ง รีบไปเปลี่ยนกางเกงเลยคะ จวนได้เวลาแล้ว”

ดร.ชัยนนท์เดินเข้าไปกอดรวบพร้อมขโมยหอมจากด้านหลัง

“คุณค่ะ….”

“โอเคร! ไปเปลี่ยนก็ได้”

“บ้าจัง ยิ่งแก่ ยิ่งเพี้ยน ฮิ ฮิ ฮิ”

เมื่อรถแลนด์โรเวอร์สีแดงแล่นผ่านต้นมะม่วงเข้ามาจอดเทียบเฉลียง ค็อกเทล! สวมกางเกงสามส่วนเสื้อยืดสีขาวลงจากรถก็วิ่งอ้อมไปเปิดประตูหลัง ภาพหญิงชราสูงวัยผมขาวโพลนอายุน่าจะไล่เลี่ยกันก็เดินจูงมือตามกันลงมา ดูเหมือนเธอทั้งคู่จะคุ้นเคยกับบ้านสวนหลังนี้อยู่ไม่น้อย เค้ก! มองเห็นตั้งแต่อยู่ในห้องอาหารจึงเร่งฝีเท้ามาหยุดไหว้ก่อนจะรับมือหญิงชราอีกคนเดินตามค็อกเทล! เข้าไป…

“หนูเค้ก! จะกลับอเมริกาวันไหน?คะ” เสียงอึ่มหงส์!สั่นตามวัย ด้วยสรีระสูงโปร่งผิวขาวกับใบหน้าเข้ารูป หากพิจารณาให้ดีสมัยที่เธอเป็นสาวน่าจะเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆคนหนึ่ง

“ก็ประมาณต้นเดือนหน้าค่ะ” เค้กตอบก่อนหันไปดึงมือค็อกเทล! ออกไปหน้าบ้าน เมื่อมาหยุดที่เฉลียงร่มมะม่วง เธอจึงกดมือถือยื่นให้เขาดู

“ยัยเค้ก!” ค็อกเทล! อุทานลั่น แต่ก็ปิดปากไว้ทัน

“พี่ค็อก! ช่วยหน่อย นะนะนะ” ดูอาการแล้วเธอจะไม่ค่อยสบายใจเท่าไร กระทั้งเห็นค็อกเทล! เป่าลมออกทางปากหลายที

“อื้อ!….” เขาแสดงสีหน้าหนักใจ “กลัวเป็นเกย์เหมือนพี่แฝดละซิ!”

“ตัวติดกันมาตั้งแต่เกิดก็ต้องสงสัยเป็นปกติไม่ใช่เหรอ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ….”

ค็อกเทล! พยักหน้า “ถึงไม่ขอ พี่ก็ต้องจัดการอยู่แล้ว ไป กินข้าวกัน พี่หิวแล้ว”

*****************

หน้าโรงเรียนอนุบาลวินเซ้นส์ เวลา 14.30 น. เจ๋ง! มายืนรอรับตาต้า! บนทางเดินเท้าที่เชื่อมออกมาจากตัวอาคารเช่นปกติ ไม่นานนางฟ้าจิ้มลิ้มผิวขาวก็พากระโปรงแดงเสื้อขาวผูกโบว์สีน้ำเงินก็ถลาออกมาจากห้อง เจ๋ง! ยิ้มรอแต่ก่อนจะพุ่งข้าสู่อ้อมแขนเช่นที่เคยทำ เธอก็ชะงัก! นิ่ง! ห่างจากเขาประมาณ 5 เมตร….

“ตาต้า…” เจ๋ง! เรียกแต่เธอก็ยังอยู่ไม่ขยับ กระทั่งน้ำเสียงทุ้มๆดังมาจากด้านหลัง

“ตาต้า!….”

เจ๋ง! หันขวับ เป็นอั๊ด! นั้นเอง “…………..” ตาต้าค่อยๆปล่อยยิ้มและยิ้มจนหน้าบานมากกว่าทุกวัน

“คุณ….. คุณ…..” เธอพูดแค่นั้นก่อนจะส่งแววตาคล้ายกับมีอะไรบางอย่าง…

“อะไรค่ะ นางฟ้าของอา” เจ๋ง! พูดขณะคลุกเข่าดึงเธอมาหอมแก้ม อั๊ด! ยิ้มกับภาพที่เป็นธรรมชาติของทั้งคู่ สักพักน้ำเสียงใสๆจึงดังขึ้น

“ทำไมต้องให้ตาต้า! เรียกอาเจ๋ง! ว่าคุณอาด้วยละค่ะ….”เธอเหลือบไปที่อั๊ด! “ค่ะคุณพ่อ”

อั๊ด! ยิ้ม “แล้วจะให้เรียกว่าอะไรละค่ะคนสวย”

“ทีอาฮ่อมกับอาค็อก! ยังให้ตาต้า! เรียกคุณพ่อแพ็คคู่เลย”

ทั้งเจ๋ง!และอั๊ด! ช็อก! ทั้งคู่มองหน้ากันไปมา “อะไรนะคะตาต้า!….อาฮ่อมกับอาค็อก! ให้หนูเรียกว่า…..”

“คุณพ่อแพ็คคู่ค่ะ….อาเจ๋ง! กับคุณพ่อยอมให้ตาต้า! เรียกคุณพ่อแพ็คคู่ด้วยได้ไหม?ค่ะ”

เจ๋ง!กับอั๊ด! มองตากันอีกราวกับมด 2 ตัว “ค่ะ…ได้ค่ะ” อั๊ด!บอก จนเห็นเจ๋ง! อุ้มตาต้า! พร้อมเบี่ยงใบหน้าหลบหลังเธอแอบเช็ดน้ำตาที่กำลังรื่นล้นออกนอกเบ้า….

เมื่อทั้ง 2 อยู่ด้วยกันบนออฟฟิตชั้น 17 เจ๋ง!จึงลากแขนอั๊ด! ขึ้นลิฟต์เดินเข้าไปในห้องประชุมที่ไม่มีใคร “อั๊ด! รู้ใช่ไหม?ว่าเราจะพูดเรื่องอะไร?”

อั๊ด!นิ่ง “ขอเวลาเราอีกสักพักนะเจ๋ง!….”

“นายยังต้องรออะไร?อีก”

“…….” อั๊ด! แจะปากเบิกหน้าหนีเข้าผนัง

“งั้น! เราจะโทรคุยกับนก….เรื่องลูก”

“เจ๋ง!……”

“10 กว่าปีมันพิสูจน์อะไร? ไม่ได้เลยเหรอ อั๊ด! 10 กว่าปีแล้วนะ” เจ๋งส่ายหน้าระอาเหมือนจะร้องไห้อีก

อั๊ด! ปล่อยลมหายใจทิ้งแรงๆก่อนจะหันมารวบกอด “ไม่นาน คราวนี้ไม่นานจริงๆ เราเองก็อยากเป็นคุณพ่อแพ็คคู่ให้ตาต้า! เช่นกัน”

เจ๋ง!ปล่อยโฮ แผ่นหลังสะเทือนเลื่อนลั่นจนอีกคนต้องกระชับแขนให้แน่นพอ…. “เราแค่ขอเวลาจูนเข็มทิศชีวิตของเรา 2 คนให้ตรงกันแค่นั้นเอง”

“อั๊ด! นายมันบ้ามากๆ….”

“อื้อ!….เรื่องตาต้า!เราจะคุยกับนกเอง…ปัญหาของเรา ต้องแก้ที่ตัวเราไม่อย่างนั้นจะไม่จบ ขอเวลาอีกนิดเดียว เข้าใจเรานะเจ๋ง!”

******************