เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep9-2 ยิ่งไกลยิ่งใกล้ นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep9-2
#จะรู้ได้อย่างไร? ว่าแท้ที่จริงแล้วเราชอบหรือถนัดอะไร? เข็มทิศชีวิต บทที่ 9 หน้า 223 วรรคที่ 1 ก่อนจะตั้งเป้าหมายนำชีวิต เราหมายถึงตัวเองต้องเรียนรู้-รู้จักตัวตนที่แท้จริงกันก่อน เพื่ออะไร? ก็เพื่อการตั้งเป้าหมายนำชีวิตจะได้ไม่ผิดพลาดจนเป็นสาเหตุหลงทางตลอดชีวิต หลายคนใช้วิธีหลับตาถามหัวใจ ชอบอะไร? รักอะไร? ใช่! หลายๆคนก็ใช้วิธีนี้ ซึ่งมันก็ไม่ผิด แต่สภาพแวดล้อมแต่ละคนไม่เหมือนกัน ฉะนั้นคำตอบที่จะนำไปสู่เป้าหมายย่อมมีโอกาสผิดพลาดสูง ทางเดียวที่พอช่วยได้นั้นก็คือการศึกษา ไม่ใช่การศึกษาในระบบ แต่เป็นการศึกษาค้นคว้า ค้นหาตัวตนของตัวเองจากทุกๆช่องทางที่เข้าถึง อินเตอร์เน็ต เว็บไซต์ หน้าเพจ ตลาด โรงงาน ทุ่งนา ป่าไม้ สามารถเป็นโรงเรียนได้ทุกที่ ใครมีข้อมูลเยอะ ก็มีโอกาสนำความรู้สึกของตัวเองเทียบเคียงมาก โอกาสผิดพลาดก็น้อยลง การตั้งเป้าหมายนำชีวิตก็จะมีความแม่นยำสูงขึ้น ตรงจริตมากขึ้น ฉะนั้นความรู้ที่อยู่รอบๆตัวจึงสำคัญกว่าห้องเรียนหรือคำแนะนำจากบุคคลอื่นหลายร้อยเท่า#
อาคารสำนักงานทรงโมเดิร์น 3 ชั้นถูกสร้างบนพื้นที่ 200 ตารางวาบนถนนเกษตร-นวมินทร์ ป้าย “บริษัท WA. Group เป็นการนำอักษรภาษาอังกฤษตัวแรกของชื่อ 2 คนมารวมกัน บันทึกด้วยกรดบนแผ่นสะแตนเลสขนาดกำลังเหมาะ ซึ่งขณะนี้ถูกวางบนโต๊ะตัวใหญ่รอฤกษ์นำขึ้นติดตั้งบนผนังชั้น 2 ที่เห็นช่างแต่งกายด้วยชุดสีขาวรออยู่หลายคน พระสงค์ 5 รูปยืนถือด้ายสายสิญจน์ที่ผูกโยงเข้ากับป้ายบริษัทแผ่นนั้นลักษณะเตรียมพร้อม เมื่อถึงเวลา บทสวดก็เริ่มต้น ช่างก็ชักรอกยกขึ้นติดตั้ง เมื่อเสร็จเรียบร้อย พระสงค์ คนงานและแขกที่กระจายอยู่รอบๆ อาคารก็ทยอยเดินเข้าไปภายใน
เฟี้ยทซ์มาด้วยสูทสีดำเชิ้ตขาวเนคไทแดงยืนถืองานศิลปะจากฝีมือศิลปินมีชื่อ เขาเป็นตัวแทนบริษัท SCN. ส่วนหญิงสาวชุดเรียบๆสีครีมกระโปรงเหนือเข่ายืนถือกล่องของขวัญอยู่ข้างๆ เธอคือฝ้ายมาในนามฮ่อมที่ติดธุระสำคัญบางอย่าง ทันทีที่ทั้งคู่เดินขึ้นเฉลียงหินแกรนิต เจ๋ง! กับอั๊ด! ที่รออยู่แล้วก็ทักทาย
“คุณเฟี้ยทซ์ น้องฝ้าย ขอบใจนะ ไม่น่าลำบากเลยครับ” เจ๋ง! พูดไปยิ้มไป
“ขอบใจมาก” อั๊ดเข้าไปรับกรอบรูปส่งต่อให้แม่บ้านที่เข้ามารับด้านหลัง “สวยมาก ไม่รู้รูปนี้คุณศุภวัชแอบซื้อไว้ตอนไหน? พี่ไม่เคยเห็นเลย”
“งานแสดงศิลปะของอาจารย์ถวิลเมื่อปีที่แล้วครับเฮีย ป๊า!ห่อเก็บไว้ที่บ้าน รู้สึกเตรียมไว้เซอร์ไพรส์เฮีย 2 คนโดยเฉพาะยินดีด้วยครับ” เฟี้ยทซ์พูดเป็นทางการ
“แล้วฮ่อมละ ไม่ได้มาด้วยกันเหรอน้องฝ้าย” เจ๋ง! ถามขณะรับกล่องของขวัญจากมือ
“พี่ฮ่อมไปเตรียมเอกสารที่ปัว!นะค่ะ…”
“ตกลงบินเมื่อไร?…” อั๊ด! ถามต่อทันที
“เร็วๆนี้แหละเฮีย คงอยากหนีหน้าเฮียค็อก! ให้เร็วที่สุด” เฟี้ยทซ์ตอบพร้อมกับสีหน้าไม่สู้เบิกบานเท่าไรนัก
ฝ้ายจิ! ปาก… “เอาจริงๆ ฝ้ายก็อดสงสารพี่ค็อก! ไม่ได้นะคะ”….เธอพูดจบทำเอา 3 หนุ่มถึงกับอ้างปากค้าง
“ฝ้าย….” เฟี้ยทซ์ถลึงตากระแทกเสียงสงสัยดังๆ
“คือ…ก็…เค้ก!” เธออ้ำอึ้ง “เอาค่ะ ไหนๆเค้ก!ก็กลับอเมริกาละ น่าจะไม่ผิดกติกา”
“เรื่องใหญ่ขนาดนี้เราไปนั่งคุยกันด้านในดีกว่า” อั๊ด! เสนอ เฟี้ยทซ์จึงลากแขนเข้าไปในห้องนั่งเล่นก่อนคนอื่นจะตามไปสมทบ
“ไหนเล่ามาดิ! ไปทำข้อตกลงอะไร?กับยัยเค้ก!” เฟี้ยทซ์ถามทันทีที่เข้าที่
ฝ้ายยิ้มฝืนๆฝืดๆ….และจิ! ปากแหงนหน้าทิ้งอารมณ์ก่อนหันจะมาจบแบบจริงจังกับหนุ่มๆ ที่กำลังจ้องเธอไม่กระพริบ “คือคุณผู้การน้องแฝดคุณผู้กองอดีตคู่จิ้นนรกแตกของพี่ค็อก! นะค่ะตามจีบเค้ก! หลายปีละ…”
“ไอ้ ไอ้ ผู้การนั้นนะจีบยับเค้ก! OMG พระเจ้าช่วยกล้วยทอด” เฟี้ยทซ์ตบหน้าผากตัวเอง
“เกี่ยวอะไรกับค็อกเทล!…” เจ๋งถามเร็วๆ
“น้องเค้ก! อาจจะคิดว่าเฮียค็อก! เคยคบกับผู้กอง…เลย”
“ใช่คะพี่อั๊ด!….เค้กขอร้องพี่ค็อก! ประมาณไม่มั่นใจความเป็นชาย…ง่ายๆ เลยเธอกลัวคุณผู้การจะเป็นเกย์เหมือนแฝดพี่นะค่ะ”
“เลยหวานคอแร้งอย่างเฮียค็อก!….”
“คุณเฟี้ยทซ์ไม่คิดเหรอครับอาจจะเป็นงานหินของคุณค็อกเทล! ก็ได้” อั๊ด!พูดพร้อมกับมองหน้าเจ๋ง!
“มาแบบเดียวกับอั๊ด!เปะ!…..” เจ๋งสบถและพ่นลมหายใจใส่หน้าเค้าแรงๆ
“เออ!….พึ่งนึกออก แล้ววันที่เฮียค็อก! ไปทานอาหารญี่ปุ่นกับ…” เฟียทซ์ตาโตและฝ้ายก็แทรกตัดหน้าอีก
“เป็นพี่ผู้การค่ะ…”
“อะไร?นะ….” หนุ่มๆอุทานประโยคเดียวกัน…
“พี่ผู้กองไม่ได้กลับเมืองไทย เห็นเค้ก!บอกไปเที่ยวเม็กซิโกกับแฟนหนุ่มของเค้า….ค่ะ คะ ค่ะ อะไร?เหรอค่ะ ฝ้าย ฝ้าย มีอะไร? ผิดปกติ….”
“ฝ้าย!…..” และหนุ่มก็ตวาดขึ้นพร้อมกันอีก
“ก็ ก็ เค้ก! ขอไว้นี่ค่ะ”
“เกือบจะฆ่าเฮียฮ่อมเลยนะนั้น….” เฟี้ยทซ์ลงเสียงต่ำเครียดสุดชีวิต “แล้วเฮียค็อก! ละเมื่อวานพี่ด่าซะเละ แก้ตัวจะทันไหม?เนี้ย! ฝ้ายนะฝ้าย”
“เออแล้วนี้คุณค็อกเทล! ไม่ได้มาเหรอ” เจ๋ง!ถาม
“นั้นดิ!…..” อั๊ด!สงสัยแรงๆอีกคน
“เฮียค็อก! เอาแลนด์โรเวอร์ไปหาเฮียฮ่อมที่อำเภอปัว! ตั้งแต่เมื่อวานเย็นแล้วเฮีย…ไม่รู้เป็นไงบ้าง….เออ!….ว่าแต่กี่โมงละ….”
“อีก 12 นาที 10 โมง…” อั๊ด! พลิกข้อมือดูนาฬิกาบอก
เฟี้ยทซ์นั่งนับนิ้วสั้นๆ…. “ฝ้ายๆ ลองโทรถามป้าบัวตองดิ! ว่าเฮียค็อก! ไปถึงยัง พี่เป็นห่วง”
“นั้นดิ!…มีคนขับรถไปด้วยรึเปล่า”
“เฮียเจ๋ง!…นาทีนั้นใครจะแสตนบายทันละฮะ….มายังกับพายุ ไปก็ไปแบบพายุแบบนั้น”
ฝ้ายดึงโทรศัพท์โทรออกพร้อมเปิดสปิกเกอร์โพนให้ทุกคนได้ยินไปด้วย
#ฮัลโหลฝ้ายมีอะหยัง—-ป้าบัวตองเจ้า คือ อั่ม…..(เฟี้ยทซ์ร้อนใจจึงพูดแทน)ผมเฟี้ยทซ์นะป้าเฮียค็อก!ไปถึงบ้านรึยัง——อุ้ย! สวัสดีจ้าว! คุณเฟี้ยทซ์ คุณค็อก! ถึงตั้งแต่เช้ามืดแล้วจ้าว พอบ่หันฮ่อมก็บึ่นรถออกไปเมื่อกี่เองจ้าว——อ้าว! แล้วปี่ฮ่อม——–ฮ่อมก็บ่ฮู้ไปที่ใด เมื่อวานเอาเอกสารไปหื้อกำนัน ผู้ใหญ่บ้านและผอ.วิชาญเพิ่นเซ็นฮื้อ เย็นๆก็หายไปโตย——(เฟี้ยทซ์แทรก) แล้ว แล้ว เฮียค็อก!ไปไหนครับเนี้ย (ฝ้ายกระซิบ)ลองโทรหาพี่ค็อก! ดิ! โทรศัพท์พี่ฮ่อมไม่มีสัญญาณ(เฟี้ยทซ์พยักหน้า) ป้าบัวตองถ้าพี่ค็อก! หรือพี่ฮ่อมปิ๊กโทรบอกเน้อ!—จ้าวๆ#
“เฮียค็อก! ไม่รับสาย…..”
อั๊ด! เจ๋ง! คว้ามือกันไปกุมไว้ “พี่ว่าอย่างน้อยเราก็รู้ว่าทั้งคู่ปลอดภัย”
“ใช่!….ให้เวลาพวกเขา 2 คน ความรักก็แบบนี้ละ” อั๊ด!มองหน้าเจ๋งพูด “พี่กับเจ๋งกว่าจะเป็นหุ่นส่วนชีวิตกันได้เกือบ 20 ปีเลยนะ”
“ถึงวันนี้ 21 ปี 3 เดือนกับ 14 วัน…” เจ๋งพูดเสียงดุๆ “เรานับตั้งแต่เริ่มคบกัน ไม่ใช่วันจากกัน”
“อู้หู! จำแม่นเวอร์อะเฮีย!….” เฟี้ยทซ์ตาโต
“ผู้หญิงมักจะจำแม่นกว่าผู้ชายเสมอแหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“ฝ้าย!….” เจ๋ง! ผละมือตีต้นแขนเธอแรงๆ “มันก็จริงอะนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เฟี้ยทซ์หัวเราะตามสุดท้ายก็ซึมอีก เขาหันไปมองฝ้ายแล้วก็นิ่งจนน่าสงสัย
“พี่เฟี้ยทซ์ เป็นอะไร?ค่ะ”
“แล้วเราละฝ้าย จะต้องพิสูจน์สักกี่ปี”
ฝ้ายเงียบแต่เป็นอั๊ด! พูดแทน “จะกี่ปีก็คุ้มค่าที่รอ….ใช่ไหม?ที่รัก” และเขาก็หันไปจุมพิตหน้าผากเจ๋ง! แบบเปิดเผยจนฝ้ายออกอาการเขินแทน
“นั้นดิ! จะกี่ 10 ปีเฟี้ยทซ์ก็จะรอ….”
“คุณค็อกเทล! กับฮ่อมเข็มทิศชีวิตชี้ไปคนละทิศคนละทางแบบนั้น ก็ต้องใช้ทั้งเวลาและระยะทางพิสูจน์ ถ้า 2 คนยังรักและห่วงใยกัน…..” เจ๋งพูดและเป็นเฟี้ยทซ์ที่แทรก
“ที่ไหนสักแห่งในเอกภพ….”
“สรุปวลีเห่ยๆนี้ของพี่เฟี้ยทซ์ใช่ไหม?”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“ไปๆ ทานข้าวกันก่อน”
จนกระทั่งเกือบๆเที่ยง….“ขอแสดงความยินดีด้วยนะค่ะพี่เจ๋ง! พี่อั๊ด!….” พูดจบฝ้ายก็หันไปถามเฟี้ยทซ์ต่อ “พี่เฟี้ยทซ์นัดสตูดิโอออกัลย์ไว้กี่โมง”
“ตายละ!” เฟี้ยทซ์ยกนาฬิกาข้อมือดูเวลา “เฮียเจ๋ง เฮียอั๊ด! ป๊า! ฝากแสดงความยินดีพร้อมกับขอนัดประชุมแผนการทำงานร่วมกันอาทิตย์หน้า มีเวลาเดินทางไม่ถึงชั่วโมง ไปนะเฮียงานนี้เจ้ฟางเล่นงานเฟี้ยทซ์แน่ๆ”
“ไปนะคะพี่เจ๋ง หวัดดีคะพี่อั๊ด!….น้องตาต้า! อยู่ข้างบนเหรอค่ะ ไม่เจอหลายวันคิดถึงนะค่ะ”
“แต่งตัวยังไม่จบเลยมั่ง….ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฝากขอบคุณท่านประธานด้วย อาทิตย์หน้าเฮียพร้อมวันไหน? จะโทรนัดอีกที”
“ครับสวัสดีครับ….ไปฝ้ายรีบเลย”
*********************
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
