เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep4-1 สำรวจที่-รัก นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep4-1
เช้าวันต่อมา ที่บ้านทรงร่วมสมัย 2 ชั้นในซอยเสือใหญ่อุทิศ ถนนรัชดาภิเษก เจ๋ง! ตื่นเพราะแดดยามเช้าเกือบจะเรียกว่าสายแทรกผ่านม่านสีน้ำเงินเข้มที่ปิดไม่สนิทพาดผ่านใบหน้าพอดิบพอดี ปกติเขาจะเป็นคนรอบครอบกับเรื่องนี้พอสมควร แต่เป็นเพราะเมื่อคืน ใช่! เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แล้วก็ปวดหัวคล้ายจะไม่สบาย เขาพยายามนึก ใช่แล้ว! หลังงานเลี้ยงบริษัทที่โรงแรม เป็นเขาเองที่ลากอั๊ด! ไปดื่มต่อจนลืมนึกถึงวันรุ่งขึ้น แล้วนี้เขาเองก็แก้ผ้านอน เจ๋ง! ยกผ้าห่มสำรวจ ไม่นะ! ปกติต้องมีชุดนอน ไม่อย่างนั้นจะไม่หลับ เกิดอะไรขึ้น เขายันตัวเองนั่งโดยมีผ้าห่มปิดช่วงล่างเอาไว้ และที่โซฟาปลายเตียงก็ปรากฏร่างผู้ชายตัวหนาๆ สวมเพียงบล็อคเซอร์สีขุ่นๆตัวเดียวนอนหันหลังให้
“อั๊ด!…” เขาหลุดปากเรียก แต่ระดับเสียงยังทำอะไรไม่ได้ เขาจึงลุกเดินโทงๆไปคว้าชุดนอนมาสวม ก่อนจะเดินเข้าไปกะว่าจะปลุกเรียก แต่ทว่าคนที่หลับสนิทกลับหมุนตัวเผยหน้าอกที่เห็นไรขนบางๆเลื้อยเข้าในบล็อกเซอร์ชวนขนลุกและมันก็หยุดเขาได้สนิท เกือบ 10 ปีที่ขอวีซ่าอยู่ในอังกฤษต่อเพื่อจะลืมชายที่กำลังหลับสนิทตรงหน้า แต่วันนี้ภาพเด็กมัธยมปลายปีสุดท้ายก็ผุดขึ้นมาหลอนในหัวอีกจนได้….
{…“ตกลงนายจะไปเรียนต่ออังกฤษจริงๆหรือ” เด็กหนุ่มตัวหนาล่ำผิวสีแทนถาม กระนั้นอีกคนที่ตัวบางกว่าแถมยังขาวใสก็ใช้สายตาบวกกิริยาพยักหน้าแทนคำพูดจากปาก
“เจ๋ง! ไปได้แล้วลูก” เสียงหญิงวัยกลางคนตะโกนออกมาจากในรถเบนซ์สีดำที่จอดรออยู่ลานคอนกรีตข้างอาคารหอประชุม
“อั๊ด!รอเรานะ นายต้องรอเรานะ”
เด็กหนุ่มตัวหนาผิวสีแทนเบือนหน้าไปทางอื่น “สถาปัตย์จุฬาเชียวนะโว้ย…จะทิ้งมันเหรอไง?”
“เหตุผลของผู้ใหญ่นะ” เด็กหนุ่มตัวบางบอก
“ไอ้ตี๋! ไปได้แล้ว” และน้ำเสียงสั่นๆแต่เต็มไปด้วยพลังก็ดังมาจากรถคันดังกล่าวอีก
“อาม่า!….” เขาอุทาน ก่อนจะหันไปจ้องเด็กหนุ่มตัวหนาแบบเอาเป็นเอาตาย “อั๊ด! รักเราใช่ไหม?”
เด็กหนุ่มตัวหนาไม่ตอบ แต่ดึงเด็กหนุ่มผิวขาวบอบบางเข้ามากอดแนบอก แน่นเสียจนไม่อยากจะหายใจ “เจ๋ง!… นายมีทางเลือก นายเรียนสถาปัตย์เราเรียนวิศวะฯ เราจะได้อยู่ด้วยกันไง? เจ๋ง! ทำไมนายต้องทำเรื่องง่ายให้มันยากด้วยทั้งๆที่เตี่ย ม๊า อาม่า! ก็ยอมรับให้เราคบกันได้แล้ว มัน-มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ บอกฉันดิ!”
“ใช่! ทั้งบ้านยอมรับนาย ถ้านายรักเราจริงๆ กี่ปีนายก็ต้องรอเราได้ไม่ใช่เหรอ”
“เจ๋ง!….”
“รอเรานะอั๊ด! เรารักนาย จะกี่ปีเราก็จะรักนาย”
“เจ๋ง! เจ๋ง! เจ๋ง! อั๊ด!จะรอ อั๊ด!ให้สัญญา”……}
“เจ๋ง! เจ๋ง!…อย่าทิ้งเรา เรารักนาย…เจ๋ง! เรารักนาย เราจะรอนาย” อั๊ด! ละเมอ จนคนที่กำลังยืนพิจารณาทรุดฮวบหมดแรงหน้าซีดทำอะไรไม่ถูก ขณะที่ฝ่ามือกำลังจะเขย่าเรียก น้ำตาก็ไหลออกมาเบรกไว้ก่อน
“ไหนบอกว่าจะรอไง สุดท้ายก็เป็นนายเสียเองที่ทำทุกอย่างพัง…” เจ๋ง! ปาดน้ำตาทิ้งทีละข้างก่อนจะลุกเดินออกจากห้องไปเงียบๆ
*******************
ภายในห้องประชุมย่อยชั้น 18
ตึกฟอร์ลั่ม ถนนรัชดาภิเษก เวลา 10.45 น.วันอังคารต่อมา คุณศุภวัชพร้อมกับกรรมการผู้จัดการซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของดร.ชัยนนท์ สวัสดิ์พากรเรียกเจ๋ง! อั๊ด!และฮ่อมเข้าไปคุยเป็นกรณีพิเศษ
“วันอาทิตย์ด็อกเตอร์ชัยนนท์ท่านแวะบ้านสวนนนทบุรีเลยโทรเรียกเข้าไปรับสำเนาโฉนด ที่จะใช้ก่อสร้างบ้านพักตากอากาศที่ชายหาดหัวหิน” กรรมการผู้จัดการพูดพร้อมกับส่งสำเนาโฉนดให้ทุกคน
“ อันที่จริง ที่คุณเจ๋ง! คุยกับผมตอนอยู่ในงานเลี้ยงก็เห็นด้วยนะ คุณควรจะได้ออกแบบโปรเจกต์นี้ แต่…..” คุณศุภวัชพูดน้ำเสียงกลางๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจแบบคนคิดไม่ตกหันไปทางฮ่อม “แต่….ไอ้ค็อก!…เกิดพิศวาสอะไร? คุณขึ้นมาก็ไม่รู้ มันชี้นิ้วต้องเป็นคุณเท่านั้น….”
“ผมแค่ ปวส.นะครับ” ฮ่อมออกตัว
อีกคนที่นั่งข้างๆก็ซี๊ด! ปากแหงนหน้ามองโคมไฟบนฝ้าเพดานและเป็นเสียงคุณศุภวัชดังขึ้นอีก
“คุณเจ๋ง! ผมเข้าใจแต่ในเมื่อไอ้ค็อก! มันได้หลุดปากต้องเป็นฮ่อมเท่านั้น ใครจะกล้าขัดก็บ้านของมัน บอกตรงๆนะผมคิดเรื่องนี้มาหลายคืน เอาเป็นว่า….”
“คุณศุภวัชครับ ถ้าผมได้ออกแบบบ้านรองนายยกรัฐมนตรี ผลงานชิ้นนี้สามารถนำไปการันตรีเลื่อนระดับสถาปนิกที่สภาฯได้เลยนะครับ” เจ๋งโพล่งเสียงดังแบบคนไม่ยอมและเขาก็หันไปหาฮ่อมอีก “พี่ขอได้ไหม?ฮ่อม”
“ถ้าไอ้ค็อก! รู้เข้าผมโดนพ่อมันเล่นงานแน่ๆ เอาอย่างนี้ ฮ่อมเขาเป็นแค่ผู้ช่วยสถาปนิก ยังไม่มีใบประกอบวิชาชีพ อย่างไรเสียแบบคุณก็ต้องเป็นคนเซ็นรับรองอยู่แล้ว สามารถนำไปเป็นผลงานเลื่อนระดับได้เช่นกัน…ผมคิดว่ามันน่าจะวินๆ กันทั้งหมดนะ”
“แต่คุณศุภวัชครับ….” เจ๋งสะบัดหัวลุกค้ำโต๊ะ “จะให้ผมนำผลงานเด็กที่ยังไม่จบปริญญาตรีไปอัพเกรดตัวเองเนี่ย! นะ มากเกินไปแล้วมั่ง”
“ใจเย็นๆ นั่งลงก่อน….” คุณศุภวัชโปกมือ “คุณเป็นผู้ใหญ่แล้วนะและงานนี้มันก็ไม่ใช่ความผิดของฮ่อมเค้า ผมว่าถ้าอย่างนั้นคุณเป็นแบล็คให้ฮ่อมเดี๋ยวผมจะคุยกับอโนทัยเอง”
เจ๋ง! ยืนคิดยังไม่มีท่าทีจะนั่งง่ายๆ “ไม่เป็นไรครับ ผมตัดใจเองก็ได้” สุดท้ายเขาก็เร่งเดินออกจากห้องประชุมไป
“เจ๋ง! เจ๋ง! เดี๋ยว…..ขอตัวนะครับ” อั๊ด! ตะโกนไล่ตามหลังแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จนต้องลุกวิ่งตามออกไปอีกคน
คุณศุภวัชได้แต่มองตามหลังแบบคนไม่เข้าใจ ส่วนฮ่อมที่ทำตัวไม่ถูกตั้งแต่แรก จึงทำได้เพียงนั่งก้มหน้าอยู่กับที่ “โปรเจกต์นี้ขึ้นอยู่กับคุณแล้วนะฮ่อม ทำให้ดีที่สุด”
“คณศุภวัชครับคือว่า….”
“เฮ้ย! โอกาสแบบนี้ไม่ได้เข้ามาง่ายๆนะโว้ย! บ้านรองนายกรัฐมนตรีประเทศไทยเชียวน่า ทำให้ดีที่สุด ผมมั่นใจในฝีมือคุณ ส่วนไอ้เจ๋ง! ผมจะคุยกับมันเอง”
“ผมนัดคนดูแลที่ดินเป็นวันเสาร์ที่จะถึงเวลาประมาณ 10 โมงเช้าบวก-ลบที่หัวหิน” กรรมการผู้จัดการแจ้งเรื่องต่อ
“อื้อ! จะได้ให้เจน! นัดคนขับรถตู้ให้” คุณศุภวัชยกโทรศัพท์ภายในกดลงไปยังชั้น 16 “เจน วันเสาร์มีนัดดูที่ดินหัวหิน เวลา 10 โมงเช้าที่ไซด์งาน เตรียมรถตู้ไว้หน่อย”
#ค่ะ! 10 โมงที่หัวหิน แสดงว่าต้องออกจากที่นี้ราวๆ 8 โมงเช้านะคะ#
“กรุเทพฯ- หัวหิน 2 ชั่วโมงเผื่อรถติดถนนพระราม 2 สักชั่วโมง นัดเจ๋ง! กับอั๊ด! ไปด้วยจะได้จบทีเดียว….” คุณศุภวัชหันมาทางฮ่อม เขาพยักหน้ารับรู้ก่อนจะพูดสายต่อ “นัด 7 โมงจะได้ขับรถสบายๆหน่อย”
#วันเสาร์ที่ 20 อีก 4 วันนี้ใช่ไหมคะ#
“ใช่! ตามนั้น”
#ถ้าอย่างนั้นเจนขอติดรถไปด้วยคน คือไม่ได้ไปหัวหินนานแล้วนะค่ะ เลยอยากค้างพักผ่อนสักคืน#
“วันอาทิตย์คุณกลับ กทม. เองเหรอ”
#ประมาณนั้นค่ะ….#
“ได้ข่าวว่าไอ้เฟี้ยทซ์กับไอ้ฟางจะไปด้วยพวกคุณนัดกันเปล่า” คุณศุภวัชถามเพราะลูกสาวพึ่งจะเล่าให้ฟังเมื่อคืนที่ผ่านมา
#ค่ะ น้องฟางอยากได้เจนไปเป็นนางแบบให้กับหนุ่มๆนะค่ะ#
“ไอ้พวกบ้า ดีเหมือนกันคุณจะได้ช่วยดูแลเด็กๆให้ผมด้วย”
#ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวเจนจัดการตามนี้เลยนะคะ#
หลังวางสาย “ฮ่อมวันเสาร์ 7 โมงมาขึ้นรถตู้ที่นี้แล้วไปพร้อมกับเจ๋ง! กับอั๊ด!”
“ครับ ขอบคุณครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับสาขาหัวหมากเลยนะครับ เห็นพี่อโนทัยนัดลูกค้าไว้รายหนึ่ง อยากเข้านั่งฟังด้วยนะครับ”
“ไม่กินข้าวก่อนเหรอ”
“ไม่เป็นไรครับผมแวะระหว่างทางได้”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรแล้วละ”
“สงสัยงานนี้คุณค็อกเทล! ไปด้วยแน่ๆเพราะตอนที่ไปรับโฉนดเห็นตื่นเต้นน่าดู”
“ผมว่านะ ไอ้ค็อก! หลังกลับจากอเมริกาคราวนี้เปลี่ยนไปเยอะ…เห็นไอ้เฟี้ยทซ์บอกจะเรียนต่อแล้วด้วย”
“คุณค็อก! เค้าจะเรียนอะไรครับ” กรรมการผู้จัดการขมวดคิ้วถาม
“ไอ้ค็อก! มันโตมากับคุณสุนีย์ในบ้านสวนมันชอบปลูกต้นไม้ เลี้ยงนก เลี้ยงปลามาตั้งแต่เด็ก เห็นไอ้เฟี้ยทซ์บอกเป็นเพราะคุณเองไม่ใช่เหรอที่กล้าไปพูดกับชัยนนท์มันตรงๆ” คุณศุภวัชหันไปจบกับฮ่อม ที่กำลังเก็บของ
“ครับ….”
“คุณบ้ามากเลยนะ ผมเองก็สงสัยทำไมคืนนั้นจู่ๆชัยนนท์ถึงได้เรียกคุณเข้าพบเป็นการส่วนตัว”
ฮ่อมหยิบหนังสือเข็มทิศชีวิตวางให้เห็น “ผมบอกกับด็อกเตอร์ว่าท่านคือไอดอล”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เหี้ย! จริงๆเข้าใจละ อีกเรื่องที่อยากจะบอกคุณ ถึงแม้ไอ้ค็อกเทล! มันจะกร่างๆ เหี้ยนิดๆ แต่รู้ไหม? มันโตมากับบ้านสวน วันๆไม่อยู่กับคุณสุนีย์ ยัยเค้กน้องสาว ก็เป็นอาม่า ไอ้หมอนี้ลึกๆแล้วมันเป็นคนเปาะบางเอามากๆเลยนะจะบอกให้”
“อ้าว! แล้วท่านผู้หญิงโฉมศิริ แม่ของคุณค็อก!ละครับ” ฮ่อมถามตรงๆ จนกรรมการผู้จัดการ 2 คนที่นั่งคู่กันออกอาการแปลกๆ
“โอ้ย! อย่าไปพูดถึงเลยชัยนนท์กับคุณสุนีย์แอบชอบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนจุฬาฯแล้ว ชัยนนท์มันโดนเตี่ย! บังคับแต่งงานกับลูกสาวไฮโซมีเชื้อมีสาย รู้แล้วไว้เหยียบเลยนะ ถึงแม้ไอ้ค็อก! จะเป็นลูกชายของท่านผู้หญิงโฉม แต่ก็เป็นแค่ไข่จากท่านผู้หญิงโฉมเท่านั้น ส่วนท้องที่ไอ้ค็อกอาศัยเกิดจริงๆ คือคุณสุนีย์บ้านสวนนนทบุรีโน้น…จะว่าไปแล้วไอ้ค็อกเทล!น่าสงสารเอามากๆเลยนา!”
“ผมก็คิดอยู่แล้วเชียวว่าทำไมคุณค็อก! ถึงไม่ยอมเรียนต่อที่อเมริกาให้จบๆ เป็นเพราะแบบนี้นี่เอง” พูดจบกรมการผู้จัดการก็หันไปพยักหน้าให้คนข้างๆ
“ถ้าจบเศรษฐศาสตร์จากอเมริกาแล้วเข้ามาช่วยบริหารงานใน SCN.ท่าจะไปได้สวย”
“นั้นนะดิ! ผมก็อยากวางมือเต็มที แต่มันไม่เอาไง?…อีกอย่างนะท่านผู้หญิงโฉมเป็นคนรักสวยรักงามเหมือนคุณหญิงนงนาทแม่ของเธอนั้นแหละ” คุณศุภวัชร่ายยาวและมันก็เป็นอีกเรื่องของชายผู้สร้างตำนานทุกเรื่องที่ฮ่อมต้องเก็บเรื่องราวของเขาบันทึกไว้ในหัว
(จะมีสักกี่คนวะ ที่เห็นตัวตนที่แท้จริงของมึง) “ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ”
“งานนี้คุณต้องแสดงฝีมือให้เต็มที่เลยนะฮ่อม ศึกษาแบบให้ดีๆ คุยกับไอ้ค็อก! เยอะๆ สงสัยงานนี้ผมต้องลงรายละเอียดเองแล้วละ มีปัญหาอะไรปรึกษาผมได้โดยตรง”
“ครับ….”
อีกคน…..
“เจ๋ง! นายก็ใจเย็นหน่อดิวะ…” อั๊ด! จับเขาหันมามาพูดกับตัวเอง ขณะที่ทั้งคู่อยู่ภายในห้องน้ำรวมชั้น 17
“ใจเย็น ใจเย็นได้ไง นายก็ได้ยินเค้าพูดเต็ม 2 หูจะให้เรานำผลงานเด็กไปเลื่อนระดับ อั๊ด! เป็นนาย นายจะทำไงวะ นายจะยังให้เราใจเย็นอีกไหวไหม?” เจ๋ง! ตะคอกจนตัวสั่น จนอั๊ด! ต้องดึงเข้ามากอดและกดไว้กับผนัง
“เราเข้าใจ….เจ๋ง! เราอยู่ข้างนายเสมอ”
******************
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
