นิยายอ่านฟรีจบเรื่อง อนุชาย2 บทที่35 เมียน้อยที่สมบูรณ์
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ตัดสินประหารชีวิต นายสยาม แซ่ลอ นายสมหวัง แซ่ลอ กับพรรคพวกส่วนซ้อหงส์โดนตัดสินจำคุกตลอดชีวิต สยามยามเก่าแก่ประจำบ้านตระ กูลเชาว์เสียชีวิตอย่างสงบระหว่างจำคุกอยู่ภายในเรืองจำบางขวางส่วนสมหวังกับซ้อหงส์ยื่นฎีกาต่อ ในชั้นนี้ทนายฝ่ายโจทก์ได้ยกหลักฐานเส้นทางการฟอกเงินของ บริษัท SH. จำกัด ที่อยู่ในประเทศสิงคโปร์ประกอบกับเวลาเดินทางเข้า-ออกระหว่างประเทศไทย-สิงคโปร์และ รัสเซีย พร้อมกับได้นายหน้าจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์ในประเทศออสเตรเลียมาเป็นพยานปากเอก ทั้งคู่จึงดิ้นไม่หลุด ศาลฎีกาได้ยืนคำตัดสินตามศาลอุทธรณ์ ความอลหม่านที่เคยเกิดในบ้านตระกูลเชาว์จึงค่อยๆ ผ่อนสู่ความสงบ….
อนุชาย2 บทที่35
ตรงข้ามกับบ้าน Loft Love ที่อยู่ๆ คุณหญิงดาริกา ชีวาวัฒนะ ก็ปรากฎตัวขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน เมื่อแท็กซี่ยกกระเป๋าเดินทางใบใหญ่จากท้ายรถลากไปส่งต่อให้ลุงเย็นที่ป้อมยาม คุณหญิงดาริกาพร้อมกระเป๋าหลุยส์ใบย่อมๆ ห้อยศอกสวมแว่นเวอร์ซาเช่ก็เดินนวยนาดขึ้นบันไดเฉลี่ยงหลังคาระแนงไม้เข้าสู่ตัวบ้าน ดร.ชานนท์กับอนุชัยที่อยู่ภายในโถงรวมเพดานสูงถึงกับช็อก!
“ชานนท์ขา…..” เธอถอดแว่นเสียบไว้บนหัวเรียก…น้ำเสียงยืดยานเล่นงานอนุชัยที่กำลังคนไข่น้ำเหนือเตาไฟฟ้าเข้าอย่างจัง ขณะที่ดร.ชานนท์กำลังนั่งอ่านหนังสือในห้องนั่งเล่นก็ลุกจ้องไปที่เธอแบบคนทำอะไรไม่ถูก “ชานนท์ขา…..” แล้วเธอก็พุ่งเข้าไปกอดพลางเลื้อยไปตามซอกคอแบบคนรักห่างกันหลายปี…
“กิ้ง!…..” ดร.ชานนท์อุทานเรียกแต่ก็โดนคุณหญิงดาริกาโอบโน้มคอจูบแก้มหลายฟอด…
“ชานนท์ขา…คิดถึงจังเลยค่ะ…” คุณหญิงดาริกาชายหางตาไปตกที่อนุชัยกระนั้นเธอก็ยังคลอเคลียวนเวียนไปตามตัวดร.ชานนท์ไม่หยุด “สวัสดีคะ….” เธอเอ่ยทักทายเขาสั้นๆ “…เพื่อนคุณเหรอคะชานนท์ จะไม่แนะนำให้กิ้งรู้จักบ้างเหรอค่ะ…”
“กิ้ง!…..” ดร.ชานนท์เรียกกึ่งตวาด คุณหญิงดาริกาจึงหันมายกคิ้วสูงแบบคนสงสัยให้เห็น
“คะ…ชานนท์”
“กิ้งก็น่าจะรู้จักอนุชัยดีอยู่แล้ว” ดร.ชานนท์พูด
“แต่เป็นครั้งแรกที่เจอกันนี่ค่ะ ชานนท์ควรเป็นฝ่ายแนะนำไม่ถูกรึไงที่รัก….” คุณหญิงดาริกาลากคำสุดท้ายยาวๆ จนดร.ชานนท์อดซี๊ดปากไม่ได้ เขาลังเลครู่ใหญ่ก่อนจะเดินนำที่มีเธอคล้องแขนเข้าไปหยุดใกล้ๆ ขณะที่อีกคนยังอยู่ในอาการช็อก! น็อก!ราวกับปลาเมาน้ำ
“นุ…นี้คือ ดาริกา ชีวาวัฒนะ” ดร.ชานนท์แนะนำไม่ทันจบ คุณหญิงดาริกาจึงแทรกขึ้น
“ยินดีที่ได้รู้จักคะนุ…เดี้ยน! คือภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของชานนท์….เออ!คิดว่าน่าจะรู้อยู่แล้ว” เธอพูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆ พลางดุลหน้าอกเข้ากับหัวไหล่ของดร.ชานนท์ไม่หยุด
“ครับ….คุณกุ้งกิ้ง….” อนุชัยตอบพลางค้อมศีรษะ “ยินดี…ในที่สุดก็ได้เจอกันสักที”
“ค้า!….ว่าแต่ เออ นุกำลังทำอะไรอยู่เหรอค่ะ” คุณหญิงดาริกาถามตามมารยาท เธอไม่รอคำตอบ ขณะที่อนุชัยกำลังอ้าปากบอก “ชานนท์ขา…ในเมื่อกิ้งเป็นเมียคุณ กิ้งจึงมีสิทธิ์ในบ้านหลังนี้ 100% กิ้งจะพักที่นี่ระหว่างอยู่เมืองไทยนะคะ….นุเองก็น่าจะเข้าใจสถานะของเราเป็นอย่างดีอยู่แล้วใช่ไหมคะ”
“ครับ….” อนุชัยก้มหน้าพูด ขณะเดียวกันลุงเย็นกับสมใจก็ช่วยกันลากกระเป๋ามาหยุดให้เห็นคุณหญิงดาริกาจึงออกคำสั่งอีก
“ยกขึ้นไปเก็บในห้องนอนใหญ่เลยค่ะลุง…”
“แต่ว่า….” สมใจจะค้าน
“No No…ต้องเป็นห้องนอนใหญ่เท่านั้นค่ะ….” เธอถลึงตาดุๆ ใส่
สุดท้ายอนุชัยก็ทนไม่ไหว เขาดับไฟถอดผ้ากันเปื้อน “ชานนท์ฉันลืมว่ามีนัดประชุมด่วนที่บริษัท”
“นุ…..” ดร.ชานนท์จะทัดทานแต่….
“ตามสบายนะครับคุณหญิง….ผมขอตัวไปทำงานก่อน ยินดีที่ได้รู้จักครับ” อนุชัยค้อมหัวในขณะที่ดาริกาหันหลังไม่สนใจ เขาเลือกใช้ประตูครัวไทยแทนประตูด้านหน้า ดร.ชานนท์เองก็ทำได้แค่มองตามหลัง
“ชานนท์ขา….อ้าว! นุไปแล้วเหรอคะ เสียดายจังยังไม่ได้คุยกันเลย….ชานนท์ขา ขึ้นไปช่วยกิ้ง จัดของหน่อยคะ…นะคะๆ”
………โอ้ดอกรัก ชูช่อขาว พราวสดใส………
……….ชั่งไฉไล แช่มช้อย ชม้อยหา………
……….อกเต่งตึง น่าคลึงเคล้า เร้าโรมรา……….
………ผิดตัวข้า พาม่วงเข้ม ช้ำเต็มทรวง……….
BMW ซีรี่ส์ 5 สีน้ำตาลดำ
วนขึ้นทางด่วนด้วยท่าทีไม่รีบร้อน ยอดตึกสูงในเปลวแดดยามเช้าถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่น PM 2.5 มองเผินๆ ชวนให้คิดถึงหมอกตอนปลายฝนต้นหนาวยิ่งนัก แต่ในช่วงหน้าร้อนที่กำลังเข้าสู่ฤดูฝนเช่นนี้มันคือม่านพิษชัดๆ เรื่องการปรากฏตัวของคุณหญิงดาริดาไม่เชิงทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด เพราะถึงอย่างไรเธอก็คือแม่ของลูกชายคนเดียวของเขา แต่การที่เธอกลับมาครั้งนี้เป็นการตอกย้ำสถานะ “อนุชาย” ให้ชัดเจนจนพูดไม่ออก หรือว่ามีจุดประสงค์อื่น
#ยินดีที่ได้รู้จักคะนุ…เดี้ยน! คือภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของชานนท์….เออ! คิดว่าน่าจะรู้อยู่แล้ว#
คำพูดที่ไม่มีคนถามหลุดออกมาจากปากเป็นประโยคแรกๆ เธอต้องการอะไรกันแน่ หรือการกลับมาคราวนี้เป็นการกลับมาทวงสิทธิ์ที่เป็นของเธอตั้งแต่ต้น เพราะฉะนั้นความผิดทั้งหมดจึงตกอยู่ที่เขาใช่หรือไม่….ใช่!…..ในความหมายที่เธอต้องการจะสื่อต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว
#ชานนท์ขา…ในเมื่อกิ้งเป็นเมียคุณ กิ้งจึงมีสิทธิ์ในบ้านหลังนี้ 100% กิ้งจะพักที่นี่ระหว่างอยู่เมืองไทยนะคะ….นุเองก็น่าจะเข้าใจสถานะของเราเป็นอย่างดีอยู่แล้วใช่ไหมคะ#
ยิ่งประโยคถัดมา เธอจงใจจะไล่เขาไปให้พ้นๆ จากบ้าน Loft Love อย่างไม่มีทางเป็นอื่น อนุชัยเหม่อลอยกระทั้งวนรถออกจากทางด่วนเข้าสู่ถนนสุขุมวิท ระหว่างชะลอรถต่อท้ายกระบะ สมองก็เพิ่มเรื่องราวอื่นๆ เข้ามาในหัวไม่ขาดสาย….ในเมื่อเมียตัวจริงเค้ากลับมาแล้ว คืนนี้นกป่าปีกสีน้ำตาลเปลือกไม้คงไม่มีที่ให้ไปซินะ….คอนที่เคยหลับ รังที่เรียกว่าบ้านเดิมทีคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของ มาบัดนี้กลับชัดเจนว่า สิ่งที่ตัวเองคิดนั้น ผิดถนัด
“ชานนท์นายตั้งใจจะหลอกฉันใช่ไหม” เขาเผลอหลุดเสียงดังขณะเปิดไฟกระพริบกำลังจะเลี้ยวเข้าสู่ตึก N.Tower รปภ.ที่คุ้นเคยโบกมือพร้อมกับยิ้มนำเหมือนเช่นทุกวัน แต่เช้านี้ใบหน้าของดร.ชานนท์กับคุณหญิงดาริกาก็เข้ามาแทนที่
“พวกเค้าเหมาะสมกันยังกับกิ่งทองกับใบหยก….ใช่!….พวกเขาช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน….แล้วตัวเราละ…อนุชัย นายเป็นได้แค่อนุชายของชานนท์เท่านั้น อย่าลืมซิ…..” เขาพึมพำ ขณะวนรถขึ้นสู่ชั้น 4 อันเป็นชั้นของบริษัท “นายคู่ควรกับเธอและเธอก็คู่ควรกับนายมากกว่าฉันชานนท์…..ฉัน ฉัน จะทำอย่างไรดี….ชานนท์ ชานนท์ นาย นายกลับมาหาฉันอีกทำไม…ชานนท์ถ้านายหายไปจากชีวิตฉันตั้งแต่แรก ฉันคงไม่เจ็บปวดเป็นครั้งที่ 2 ชานนท์นายต้องการจะฆ่าฉันให้ตายคามือหรืออย่างไร…..ชานนท์ ชานนท์”
#ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ# ทันทีที่ถอดรถจอดเข้าที่เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น อนุชัยเหลือบมองเมื่อเห็นเป็นชานนท์ อารมณ์เดิมเมื่อ 17 ปีก่อนก็หวนกลับมาเล่นงาน เขาส่ายหน้าพร้อมกับเป่าลมทิ้งกระทั้งต้นทางวางสายไปเอง แต่ขณะกำลังจะเปิดประตู มันก็ดังขึ้นมาอีก คราวนี้เขาจงใจจะกดตัดสาย…
“ชานนท์….นายอย่าบีบฉันเลยนะ” อนุชัยพึมพำเตือนสติขณะอยู่ในลิฟต์ (ถ้าฉันอยู่กับนายต่อ ฉันต้องรับสถานะเมียน้อยให้ได้อย่างนั้นหรือ) คิดขณะประตูลิฟต์ชั้น 18 เปิด เขาเดินตรงไปบริษัทอย่างคนไม่มีเป้าหมายกระทั้งเสียงเลขาดังขึ้นใกล้ๆ
“บอสคะ…ดอกเตอร์โทรมา 2 รอบแล้วคะ”
อนุชัยเป่าลมหายใจทิ้งแรง ๆ…. “ถ้าโทรมาอีกบอกว่าผมไปพบลูกค้าข้างนอก”
“แต่ว่า…..”
“และจะไม่เข้าออฟฟิศทั้งวัน” อนุชัยพูดต่อแล้วตรงเข้าห้องกระจกทันที…..ครึ่งวันผ่านไปโดยไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ดร.ชานนท์ยังโทรและส่งข้อความที่ยังไม่อ่านเข้ามาวุ่นวายจนไม่มีสมาธิ อาหารเที่ยงได้ขนมปังโฮลวิตปิ้ง 2 แผ่นกับกาแฟ 1 ถ้วย ถึงกระนั้นมันก็ยังเหลือค้างจนต้องเรียกแม่บ้านมาเก็บไปทิ้งขยะ กระทั้งเวลาเดินทางเข้าสู่บ่าย 3 โมงตรง ข้อความเรียกเข้าจากเบอร์แปลกๆ จึงชวนให้สติตื่นตัวขึ้นมา…
#นุคะ นี่กิ้งเองนะคะ…เราต้องคุยกัน คืนนี้ 2 ทุ่ม
นุมาหากิ้งที่โรงแรม 4 ซีซั่นชั้น 22 ห้อง 2215
ด้วยนะคะขอบคุณค่ะ#
อนุชัยถอนหายใจยาวๆ “คงถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจให้เด็ดขาดแล้วซินะ” เขาพูดกับตัวเองก่อนจะลุกเดินไปยืนติดผนังกระจก ทิศด้านหน้าเห็นโรงแรง 4 ซีซั่นแอบอยู่ด้านหลังตึกสูงลิบๆ “ชานนท์ ผู้หญิงอย่างคุณกุ้งกิ้งเท่านั้นที่จะทำให้นายสมบูรณ์แบบ….นายต้องสมบูรณ์แบบเพื่อฉัน นายต้องสมบูรณ์แบบเพราะเธอไม่ใช่นกป่า…ที่รัก…..”
แดดสุดท้ายกำลังจะลับขอบฟ้า แสงไฟจากอาคารด้านล่างกำลังสว่างทีละดวง อนุชัยได้ตัดสินใจเดินออกจากห้อง….เขาใช้เวลาบนถนนเกือบชั่วโมงครึ่ง จนในที่สุดเท้าทั้ง 2 ข้างก็มาหยุดบนชั้น 22 ของโรงแรม 4 ซีซั่นบนถนนวิทยุและห้องหมายเลข 2215 ก็เด่นชัดจนไม่ต้องทวนให้เสียเวลา กระนั้นก่อนที่นิ้วจะกดกระดิ่งเรียกสมองก็ทบทวนเรื่องราวที่คิดมาทั้งวันอีกรอบ
“ฉันต้องตัดสินใจชานนท์….เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่สวรรค์ส่งมาเพื่อนาย ไม่ใช่ผู้ชายอย่างฉัน” ในที่สุดเสียงกระดิ่งราวกับเสียงเพลงจากสวรรค์ก็ดังขึ้นภายใน เขายืนรอหน้าห้องสูทไม่ถึงนาที คุณหญิงดาริกา ชีวาวัฒนะ ในชุดเสื้อผ้าน้อยชิ้นสีโอโรสพลิ้วๆ ก็เปิดประตูกล่าวต้อนรับ
“ตรงเวลาดีจังเลย เชิญคะนุขา…” เธอลากคำสุดท้ายยาวๆ ยานๆ เมื่อแสงไฟในห้องชวนให้นึกถึงบรรยากาศโรแมนติค อนุชัยก็ไปต่อไม่เป็น ผู้หญิงที่กำลังอวดเรือนร่างอยู่ต่อหน้าเธอต้องการอะไรจากเขากันแน่
“บรั่นดีสักแก้วนะคะนุ” ดาริการเริ่มต้นทำให้เขาเผลอนึกถึงแครรายสมัยยังคบกันใหม่ๆ ตั้งแต่เริ่มคบหากับชานนท์…ภาพของเธอก็คล้ายจะหายไปพร้อมๆ กับผู้หญิงอีกคนที่ชื่อนารา ดาริกาจึงเป็นผู้หญิงคนที่ 3 ในชีวิต เธอกำลังทำให้เขาหลงใหล แสงไฟสลัวๆ ก็ยิ่งเสริมบรรยากาศชวนให้สมสู่ “ยีห้อนี้กิ้งอยากให้นุได้ลอง รับรองจะติดใจไม่มีวันลืม” เธอยัดแก้วบรั่นดีสีอำพันใส่ในมือพร้อมกับชนแก้วตัวเองดัง กริ้ง!…
“ซิคะ..”
เมื่อน้ำเสียงหวานๆ เชิญชวนไม่หยุด เขาจึงกระดกเรียกสติเพียงครั้งเดียว
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า รสชาติเป็นไงบ้างคะนุ….” ดาริกาถามพลางวนเวียนกับเนคไทไม่นานเธอก็ดึงเขาขึ้นไปอยู่บนเตียงก่อนจะดึงมันทิ้งไว้ข้างตัว “กิ้ง…เห็นหน้านุครั้งแรก ใจกิ้งก็เต้นแรงจนทำอะไรไม่ถูก” เธอไล่ปลดกระดุม 2 เม็ดแรกนำทาง “ชานนท์นี้ตาแหลมชะมัด”
“คุณกิ้ง…..” บรั่นดีทำให้เขามึนเมา ยิ่งกลิ่นตัวหอมๆ ที่ห่างหายมานานเสริมทบเข้าไปด้วยแล้วความเป็นชายที่ซ่อนเร้นจึงสำแดงตัวตน “คุณกิ้ง….” อนุชัยละเมอเรียกชื่อเป็นครั้งที่ 2
“ในเมื่อนุคือพ่อของลูกชายกิ้ง เรา 2 คนก็คือผัวเมียกันโดยไม่ต้องสงสัย กิ้งพูดถูกหรือเปล่าคะนุ” เธอยังไล่ปลดกระดุมเสื้อเขาไม่หยุด “นุขา….”
“คุณกิ้ง…”
“เป็นไปได้ไหมค่ะ….ถ้า…..”
อนุชัยกำลังเคลิบเคลิ้ม เมื่อบรั่นดีแก้วที่ 2 ถูกซดเข้าปาก เขาก็ยิงสายตากระหายไล่ทบทวนเรือนร่างบอบบางของสตรีจากอดีตสู่ปัจจุบันตรงหน้า….ใช่! เขายังเหลืออารมณ์นั้นและดาริกาก็กำลังปลุกมันให้ตื่น เรื่องวุ่นๆ ตลอดทั้งวันไม่รู้หายไปไหน เธอทำให้เขาเปลี่ยนเป็นอีกคนจนกระทั้ง
“เป็นไปได้ไหมค่ะ…ถ้าเรา 3 คนจะอยู่ร่วมกัน”
อนุชัยสะดุ้ง สติที่กำลังหลงเข้าสู่ภวังค์เริงรมณ์พลิกกลับทันที เขาผลักร่างที่กำลังเปลือยไหล่ให้พ้นตัว…. “คุณกิ้ง….คุณต้องการอะไรจากเรากันแน่”
คุณหญิงดาริกายันตัวเองขึ้นมาหัวเราะ “ฮ่า ฮา ฮ้า…ดูถามเข้า….น่าจะเปลี่ยนคำว่าเรามาเป็นผมหรือฉัน น่าจะถูกที่ถูกเวลามากกว่านะค่ะ” เธอยิงสายตาหวานฉ่ำพร้อมกับถอดเสื้อทิ้งเหลือเพียงยกทรงลายลูกไม้สีชมพูคลานเข้ามาหา “นุขา….กิ้งเป็นแม่ของอาตี้ นุกับชานนท์ก็ต่างเป็นพ่อ เพราะฉะนั้นการที่เรา 3 คนจะกลับมาอยู่ร่วมกันจึงเป็นสิ่งที่ถูกต้อง กิ้งพูดถูกหรือเปล่าคะ” เธอเงียบประเมิน และอนุชัยก็คล้ายจะเคลิ้มตาม “ชีวิต 3 คน ผัวเมียมีสีสันจะตาย กิ้งเองก็รับได้อยู่แล้วหากจะเห็นผู้ชายที่ตัวเองรัก 2 คนเล่นเซ็กส์กันต่อหน้า”
อนุชัยสะดุ้งจนตาแทบถลนออกนอกเบ้า “คุณ ว่า อะไร นะ”
“แหม!…นุจะตื่นเต้นไปทำไมกัน สมัยนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วละ…นุขา….นะคะ”
อนุชัยหลับตาเป่าลมทิ้งทางปากดัง ๆ…. “คุณกิ้งครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวดีกว่า” อนุชัยจัดแจงกับเสื้อผ้าก่อนจะคว้าเนคไทยัดใส่กระเป๋ากางเกงและขณะที่ขากำลังจะถึงประตู เสียงแหลมๆ ของดาริกาก็ดังขึ้นด้านหลัง
“คิดว่าชีวิตรักชายกับชายจะยั่งยืนอย่างนั้นหรือ”
อนุชัยหันกลับมายิ้ม เขาผงกหัวคล้ายจะบอกลา แต่เสียงเธอก็ดังขึ้นมาอีก
“อยู่ในสถานะ อนุชาย มันสนุกมากใช่ไหม เป็นเมียน้อยของสามีฉันมันสนุกมากเลยใช่ไหม…ใช่ซิ!….ก็คุณชื่อ อนุชัย นี่นาไม่น่าถามเลย….ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เมื่อดาริกาหลุดชื่อเขาออกมาตรงๆ อนุชัยจึงพุ่งเข้าประกบปาก…ลิ้นนุ่มๆ ที่เคลือบด้วยบรั่นดีกำลังทำให้ทั้งคู่หลงเวลา…กระทั่งดาริกาต้องเป็นฝ่ายผลักเขาออกเสียเอง….
อนุชัยกระหยิ่มยิ้มย่องแบบผู้เหนือกว่า “รสชาติของผู้หญิงจืดชืดสิ้นดี สู้ชานนท์ก็ไม่ได้เขาเร่าร้อนกว่าคุณตั้งเยอะ” พูดจบก็คว้าเสื้อสูทมาสวมแล้วเดินกลับไปยังประตูอีก “ผมกับชานนท์เราใช้ลมหายใจเดียวกันเพราะฉะนั้นไม่ว่าผมจะต้องอยู่ในสถานะเมียน้อย…ผมก็ขอเป็นอนุชายให้ชานนท์ตลอดไป หลับฝันดีนะครับคุณหญิง” เขาค้อมหัวก่อนจะเปิดประตูเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว…..
เมื่อประตูปิดตามหลัง คุณหญิงดาริกาก็ค่อยๆ เผยยิ้มออกมา “ชานนท์นี้ตาแหลมจริงๆ” เธอพึมพำพร้อมกับล้มตัวหัวเราะไม่หยุด “ฮ่า ฮ่า ฮ่า….”
………แม่ดอกรัก ช่อขาว บริสุทธิ์………
……….ไฉนฉุด ดุจรักร่าน เสน่หา………
……….อาบน้ำค้าง พรมน้ำหอม พร้อมพลีกายา……….
………แต่ตัวข้า มาม่วงเต็ม เข้มไม่จืดจาง……….
“ฉันเข้าใจทั้งหมดแล้วชานนท์….ต่อจากคืนนี้เป็นต้นไปจะมีแค่ความตายเท่านั้นมาพรากเราจากกันได้….ที่รัก ที่รัก….ฉันโหยหานายที่สุดในสามโลก ฉันปรารถนาผู้ชายอย่างนายมากกว่าสตรีนับร้อยซะอีก….”
จบ อนุชาย2 บทที่35 เมียน้อยที่สมบูรณ์
Related Posts:
