เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep1-3 เขาชื่อฮ่อม นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep1-3
เข็มทิศชีวิตบทที่ 1 หน้า 15 การตั้งเป้าหมายชีวิต
#การตั้งเป้าหมายชีวิตไม่ควรตั้งเป้าหมายฉบับถ่อมตนตามสภาพแวดล้อมที่ตัวเองอยู่อาศัยหรือคุ้นเคย แต่จงตั้งเป้าหมายให้สูงที่สุดเท่าที่ใจปรารถนา เพราะยิ่งเป้าหมายสูงเพียงใด แรงตะเกียกตะกายบวกแรงอยากไปให้ถึงก็จะสูงเพียงนั้น หรือ…หากความพยายามถึงขีดสุดแล้ว เข็มทิศนำชีวิตไปได้แค่ครึ่งทาง ก็จงภูมิใจเพราะมันอาจจะเป็นครึ่งทางที่สูงกว่าเป้าหมายสูงสุดของอีกหลายคน#
เกือบจะเที่ยงคืนหนังสือเข็มทิศชีวิตที่เขียนโดยดร.ชัยนนท์ สวัสดิ์พากร รองนายกรัฐมนตรีก็ยังอยู่ในมือ ฮ่อมอ่านจบไปแล้วรอบหนึ่ง แต่ก่อนจะนอนในทุกๆ คืนเขาต้องหยิบมันขึ้นมาอ่านพารากราฟสำคัญๆ เพื่อเป็นการกระตุ้นแรงตะเกียกตะกายในวันที่กำลังจะมาถึง
“เข็มทิศชีวิต บทที่ 1 หน้า 15 วิธีตั้งเป้าหมายนำชีวิต….” และเสียงโทรศัพท์ก็ขัดจังหวะ “พี่เจ๋ง!” เขาอุทานพลันหัวใจก็เต้นตุบๆ (พี่เจ๋ง!) ฮ่อมคิดในภวังค์เคลิ้ม แต่ แต่ แต่ทำไม….ยอมรับว่าอึดอัด หรือเป็นเพราะเจ๋ง! เหมือนเขามากเกินไป ดีเกินไป เอาใจใส่เกินขอบเขตที่ต้องการ เขาแจะปากคิดพอสมควรก่อนจะกดรับอย่างเสียไม่ได้
“…ครับพี่” น้ำเสียงต่ำๆ ใต้ผ้าห่ม…ใช่! เขาจงใจส่งสัญญาณ
#นอนหรือยังครับ# เสียงเจ๋ง! แกว่งแปลกๆ
“เออ! ยังครับกำลังอ่านหนังสือ พี่มีอะไรหรือเปล่า…..คะ คะ ครับ” และกิริยาเขาเองก็คล้ายจะยังไม่เข้าที่
#เอ่อ! คือ คือว่า พี่ พี่…..# เจ๋ง! ลงเสียงต่ำจนเกือบไม่ได้ยิน #พี่จะบอกว่า พรุ่งนี้ฮ่อมทำงานครบ 3 เดือน ต้องเข้ารับการประเมินจากประธานบริษัท แต่ไม่ต้องกังวลระดับฮ่อมพี่ให้ผ่านอยู่แล้วละ#
ฮ่อมฉายยิ้ม “จริงหรือครับพี่….ผม รัก….” ฮ่อมเขกหัวตัวเองและเสียงปลายสายก็เงียบ ปล่อยให้ภวังค์มโนสาระพันเข้าเล่นงานจนเดาทางไปต่อไม่ถูก…..สักพัก
#……รัก# เจ๋ง! ตะกุกตะกัก
“ก็เอ่อรักแบบ…..” ฮ่อมพูดไม่ทันจบปลายสายก็เงียบไปอีก อะไรต่อละทีนี้ ความมืดเข้าครอบงำตั้งแต่ยังไม่ 19 นาฬิกา ขืนปิดไฟแล้วจะหลับไหม? (อะไรของมึงวะไอ้ฮ่อม) “พรุ่งนี้ต้องเข้าพบประธานบริษัท จะเกิดอะไรขึ้นวะเนี้ย!”
ไม่ทันไรเสียงโทรศัพท์ก็เรียกเข้าจากบุคคลเดิมอีก #โทษทีเมื่อครู่แบตฯ หมด ฮ่อมว่าอะไรนะ#
“ปะ เปล่าพี่ ผมแค่ดีใจและตื่นเต้นไปหน่อย ผม ผมจะนอนแล้วนะ”
#ครับ ราตรีสวัสดิ์ เจอกันพรุ่งนี้ รออยู่ที่เดิมเดี๋ยวพี่แวะรับ#
“ครับ….ราตรีสวัสดิ์เช่นกัน” แสงไฟภายในห้องสี่เหลี่ยมดับพรึบลง เขาควรจะหลับให้ไว แต่ในหัวก็ยังเห็นแต่ซอกคอขาวๆ กับกลิ่นตัวหอมละมุนจนปรารถนาจะแทรกผ่านเสื้อสูทเข้าไปให้ถึง กระนั้น….“มึงเป็นอะไรวะไอ้ฮ่อม….ชอบพี่เจ๋ง! เหรอ ก็ใช่ แต่ว่า แต่ แต่…”
วันต่อมา เวลา 10.00น. ตึกฟอร์ลั่ม ถนนรัชดาภิเษก ห้องประชุมชั้น 18 บริษัท SCN. แอทโซซิเอท
หนุ่มลัวะจากอำเภอปัว จังหวัดน่านกำลังนั่งนิ่งอยู่กับเก้าอี้นวมสีดำ สายตากดต่ำบอกอาการประหม่าชัดเจน ซ้ายมือเป็นเจ๋ง! และผู้จัดการฝ่ายบุคคล ตรงหน้าใต้แสงดาวไล้ท์สีครีมคือประธานบริษัทกับลูกชายที่กำลังเรียนมหาวิทยาลัยเอแบคฯ ปี 1 แต่อายุน่าจะพอๆ กับน้องสาวที่กำลังเรียนบริหารธุรกิจ ปวช.ปีสุดท้าย ฮ่อมอ่านป้ายชื่อประธานบริษัทที่วางตรงหน้า : นายศุภวัช ซื่อวารินทร์: (เขาแซ่ซือ) เขาคิดไปเรื่อยเปื่อยเพื่อฆ่าเวลา กระทั่งเอกสารประเมินจากเจนนี่เข้ามาส่ง เธอขยิบตาให้นิดๆ ก่อนจะเดินออกนอกห้องกระจกไป
“เจ๋ง!…..” คุณศุภวัชประธานบริษัทเรียก “คอมเม้นท์หน่อยซิ เด็กคุณนิ!”
“อ๋อ! ฮ่อมเค้า….”
…แต่คุณศุภวัชก็แทรกก่อน “ว่าแต่นุกุลแปลว่าอะไร? เป็นคนลัวะ อำเภอปัว จังหวัดน่านเหรอ….เออทำไม?เลือกมาสมัครงานที่นี้ละ ไม่เรียนต่อให้จบก่อนรึ! แล้วตอนนี้พักที่ไหน?” เป็นคำตอบปนคำถามยาวจนผู้จัดการฝ่ายบุคคลหัวเราะ “ผมก็เผลอตัวอยู่เรื่อย เอาๆเจ๋ง! คุณคอมเม้นท์ก่อน ค่อยให้ฮ่อมเค้าตอบทีหลัง”
“ฮ่อมเป็นคนมุ่งมั่น ทะเยอทะยานสูงมากเลยครับ ผลงานตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาถือว่าอยู่ในระดับที่ดี เรียนรู้เร็ว ตอบโจทย์งานของบริษัทไม่มีอะไรน่าห่วง” เจ๋ง! พูดด้วยน้ำเสียงเป็นทางการ
“นอกเหนือจากงานละ กินเหล้า เข้าสังคมกับบริษัทได้แค่ไหน?”
“เมื่อวานซืนพึ่งไปงานเลี้ยงกับฝ่ายจัดการถือว่า OK ครับ” ผู้จัดการฝ่ายบุคคลสนับสนุนและหันมายักคิ้วให้
“ก็น่าจะอะนะวันนี้เจ้าเฟี้ยทซ์ถึงได้โดดเรียนขอมาด้วย” คุณศุภวัชขยับยิ้มไปยังลูกชายตัวเองที่นั่งเล็งฮ่อมในระยะ 2 เมตร “อ้าว! อยากพูดอะไรกับพี่ฮ่อมเค้าละ ท่าจะเป็นน้องสัก 2 ปี ใช่ไหม?”
“ไม่มีอะไรหรอกป๊า! เฟี้ยทซ์เพียงอยากจะรู้จักคนหล่อประจำบริษัทแค่นั้นเอง ใช่ไหมครับเฮียฮ่อม ฮ่า ฮ่า ฮ่า” อันที่จริงไอ้เจ้าเฟี้ยทซ์ลูกชายคนเดียวของประธานบริษัทหน้าตาดีใช้ได้ เสียอย่างเดียวไม่ชอบอยู่ในกรอบระเบียบเท่าไร พูดง่ายๆ ค่อนข้างเกเรสอบไม่ติดมหาวิทยาลัยรัฐ แรกๆ คุณศุภวัชประธานบริษัทกะจะส่งไปเรียนต่อที่อังกฤษ แต่กลัวว่าจะคุมไม่อยู่เหมือนกับลูกชายดร.ชัยนนท์ สวัสดิ์พากรเพื่อนสนิทจึงให้เรียนต่อที่มหาวิทยาลัยเอแบคบางนาใกล้บ้าน แต่จะว่าไปแล้วไอ้คุณเฟี้ยทซ์ก็เป็นเด็กมีสัมมาคารวะใช้ได้คนหนึ่ง ข้อนี้ต้องยกให้เขา
เมื่อฮ่อมเล่าเรื่องราวความเป็นมาของตัวเองจบ คุณศุภวัชประธานบริษัทจึงคล้ายจะสรุป “เอาเป็นว่าผมชอบบุคลิก ชอบอัธยาศัยและความมุ่งมั่นของคุณ ผมเห็นใจเรื่องเรียนต่อนะ เอาแบบนี้ผมจะลองคุยกับอธิการบดีมหาวิทยาลัยอาแบคฯ ให้ คือผมอยากให้คุณเรียนจบปริญญาตรี จะได้ไปสอบใบประกอบวิชาชีพให้จบๆ ส่งผลดีทั้งตัวคุณเองและบริษัทเราด้วย” แววตามากประสบการณ์จ้องมาตกที่ฮ่อมตรงๆ “ผมจะย้ายคุณไปช่วยงาน อโนทัยสาขาหัวหมาก เรื่องที่พักคุณประหยัดได้เดือนละหลายพันถ้าย้ายไปอยู่ชั้น 4 เพราะที่นั้นไม่มีคนใช้งาน สะดวกทั้งทำงานและไม่ต้องเดินทางแถมประหยัดค่าใช้จ่าย หรือคุณว่าไง?” คุณศุภวัชเลิกคิ้วถาม แต่เจ๋ง! ก็แสดงท่าทีร้อนรนขึ้นทันที
“คุณศุภวัชครับ”
“มหาวิทยาลัยอาแบคฯ เองก็อยู่ในซอยลาดพร้าว 107 นั่งมอเตอร์ไซด์จากสาขาหัวหมาก 10 นาทีสบายๆ”
“แต่…..” เจ๋ง! พยายามจะคัดค้านอีก
“ถ้าโปรเจกต์ไหนเร่งด่วนโทรเรียกฮ่อมเข้าสำนักงานใหญ่ได้ตลอดเวลา คุณคิดว่าไม่ดีเหรอ ฮ่อมเค้าจะได้ฝึกเป็นผู้ช่วยสถาปนิกไปในตัว”
“แต่คุณศุภวัชครับ….”
“คุณเป็นคนเก่งนะเจ๋ง! ผมอยากให้ฝึกเด็กใหม่ให้บริษัท เยอะเท่าไรยิ่งส่งผลดีมากเท่านั้นเพราะสาขาปทุมธานี บางแค ลำลูกกาก็ยังขาดผู้ช่วยอยู่”
“ดีเลยเฮีย เย็นๆเฟี้ยทซ์จะได้มีเพื่อนตีเทนนิส ไม่รู้เฮียค็อก! กลับเมืองไทยรึยัง โคตรคิดถึงเหมือนกัน” เฟี้ยทซ์เอ่ยชื่อใครบางคนลอยๆ
“ฮ่อมยังไม่รู้จักไอ้เจ้าค็อก! หรอก” คุณศุภวัชพูดกับลูกชายก่อนจะหันมาพูดกับเขาต่อ “ได้ข่าวว่าคุณชอบอ่านหนังสือเข็มทิศชีวิตของชัยนนท์นิ! ใช่ไหม? หนังสือเล่มนั้นเค้าเขียนให้ไอ้เจ้าค็อกเทล! โดยเฉพาะเลยนะโว้ย”
“ครับ….” ฮ่อมตอบเหมือนจะรู้อยู่ก่อนแล้ว แต่ก็ยังขมวดคิ้วเหลือบไปตกที่ลูกชายประธานบริษัทที่กำลังส่งซิก! แปลกๆ ให้
“ผมกับชัยนนท์เป็นเพื่อนเรียนวิศวโยธาที่จุฬาฯ มาด้วยกัน มันได้ดีเพราะพ่อรวยแถมเป็นนักการเมืองเก่าอีกต่างหาก ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“แล้วคุณค็อกเทล! กลับไทยรึยังครับ ได้ข่าวว่าไม่เรียนต่อที่อเมริกาแล้วนิ!” อยู่ๆ ผู้จัดการฝ่ายบุคคลก็แทรกถามขึ้น
“กลับมาแล้วมั่ง ได้ข่าวว่า ชัยนนท์บินไปอเมริกาเพื่อสางวีรกรรมของผู้สร้างตำนานเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ใช่ไหมเฟี้ยทซ์” คุณศุภวัชหันไปถามลูกชายอีก
“เค้ก! บอกว่าเฮียค็อก! ติดหญิงและติดตื๊ดๆ ต่อรองกับอาชัยนนท์ว่าจะตามมาทีหลังอะป๊า! เฟี้ยทซ์ไม่ชัวร์”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เหี้ยได้ใจจริงๆ คุณรู้ไหมไอ้เจ้าค็อกเทล! หรือนายณนนท์ สวัสดิ์พากร ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของชัยนนท์ คือผู้ถือหุ้นอันดับ 2 ของ SCN.เชียวนา งานเลี้ยงปลายเดือนหน้าจะแนะนำให้รู้จัก น่าจะอายุเท่าๆ กับคุณนี้แหละ”
“ผมขออนุญาตแทรกประเด็นจะย้ายฮ่อมไปประจำสาขาหัวหมากสักนิดครับ” เจ๋ง! ยกระดับน้ำเสียงค้านสูง จนทำให้คุณศุภวัชหันไปจ้องเขาไม่กระพริบ
“ผมรู้ว่าคุณเอ็นดูฮ่อม ผมเข้าใจ แต่พวกคุณก็ยังทำงานในบริษัทเดียวกันนิ! จะเรียกฮ่อมเข้าสำนักงานใหญ่ เมื่อไร เวลาไหน ใครจะไปว่า สรุปๆ ตามนี้แหละ ฮ่อมได้ประโยชน์หลายอย่าง หรือคุณว่าไง” คุณศุภวัชหันไปทางเจ้าตัว
ฮ่อมอึดอัดแต่ก็ฉลาดที่จะผงกหัวเม้นริมฝีปากพูดกลางๆ “ขอบคุณครับ”
“คุณย้ายเข้าไปอยู่ชั้น 4 ได้เลย พรุ่งนี้จะให้แม่บ้านทำความสะอาดรอ” คุณศุภวัชออกตัวแบบขอจบประเด็น
“ดีเลยเฮีย วันไหนเฟี้ยทซ์มีเรียนเอแบคฯ ราม จะลากไปตีเทนนิสที่คอร์ตไนติงเกล ใน กกท.บางทีเฮียอาจได้เจอกับเฮียค็อก! ที่นั้น เฟี้ยทซ์จะแนะนำให้รู้จัก หล่อ เถื่อน ดิบแถมเหี้ย! ครบสูตร ประเด็นสำคัญคือบ้านเฮียค็อก! ก็อยู่ในหมู่บ้านเสรีหลังรามคำแหงนั้นแหละ ” เฟี้ยทซ์ร่ายยาว
“ชัยนนท์มีบ้านหลายหลัง คงย้ายไปสุขุมวิทแล้วมั่ง”
“ไม่หรอกป๊า! เฮียค็อก! กับอาม่าไม่ยอมขาย” พูดจบก็หันมาทางฮ่อม “ป๊า! วันนี้เฟี้ยทซ์ขอตัวเฮียฮ่อมไปทานข้าวเที่ยงข้างนอกสัก 2 ชั่วโมงนะ อยากให้เลือกหนังสือให้สักเล่ม คืออยากเก่งเหมือนเฮียเค้านะ”
“ก็รู้อยู่ว่าฮ่อมเค้าชอบอ่านหนังสือเข็มทิศชีวิต แล้วจะให้พาไปเลือกทำไม?….” คุณศุภวัชคล้ายจะไม่เห็นด้วย
“เอ่อ….คุณเฟี้ยทซ์ครับ เอาไว้หลังเลิกงานก็ได้ครับ” ฮ่อมเสนอ….แต่
“ป๊า!….เฟี้ยทซ์พาเฮียฮ่อมมาส่งไม่เกินบ่าย 2 OK”
“ไอ้ลูกคนนี้ ไปๆ ฮ่อมไปเป็นเพื่อนเค้าหน่อย เรื่องย้ายที่พักสะดวกเมื่อไรไปรับกุญแจกับแม่บ้านได้เลย ดีเหมือนกันสาขาหัวหมากจะได้ไม่เงียบ”
เมื่อประธานบริษัทสรุปจบ เจ๋ง! ก็ทิ้งแววตาปริศนาไปตกที่ไอ้คุณเฟี้ยทซ์ ก่อนจะลุกเดินออกจากห้องประชุมเป็นคนแรก ฮ่อมรู้สึกสับสนหลายกิริยาที่เห็น ด้านหนึ่งถ้าเขาเลือกอนาคต สิ่งที่ประธานบริษัทเสนอจึงเป็นหนทางที่ค่อนข้างเปิดกว้าง แต่ถ้าเขาเลือกจะอยู่ที่เดิมความรู้สึกกับเจ๋ง! ที่ยังหาคำตอบไม่ได้จะเป็นตัวฉุดรั้งจมดิ่งสู่ถนนไม่รู้จักหรือเปล่า และอีกประเด็นที่สำคัญ…… (นี้กูเป็นเกย์เหรอ…แล้วแบบไหน พี่เจ๋ง! ละ…ถ้าคบกันจริงๆ จะรับมือกับโลกส่วนตัวของเขาไหวไหม? ทนได้จริงเหรอ ทำไมต้องทน เออ! ตกลงว่าชอบพี่เค้าหรือหลงกันแน่…..แล้วแล้วทำไมแววตาที่พี่เจ๋งมองไอ้คุณเฟี้ยทซ์ถึง… มันคือ…..อย่าบอกนะว่าเอ่อ!……ไม่น่าใช่ จบ จบ!)
“เฮีย เฮียฮ่อม ไปกันเถอะคิดอะไร? อยู่ เร็วเข้าเฟี้ยทซ์หิวจะแย่แล้ว” ฮ่อมหลุดจากภวังค์ เขาสะบัดหัวแรงๆ หลายทีก่อนมือกว้างจะฉุดแขนลุกเดินออกจากห้องประชุมตรงไปยังลิฟต์หมายเลข 12 ท่ามกลางสายตาของหลายคน
“เอ้!……”
“ทำไมเฟี้ยทซ์ชอบเฮียรู้ไหม?” ไอ้คุณเฟียทซ์วางระดับสายตาตรงๆ “เพราะว่าเฟี้ยทซ์ไม่เคยไปต่างจังหวัดเลย ยิ่งอำเภอปงอำเภอปัวที่มีเทือกเขาภูคาโอบล้อมไว้ทุกด้าน มัน มันคล้ายเป็นสถานที่ในจินตนาการของเฟี้ยทซ์เลยนะ เฟี้ยทซ์ถึงอยากรู้จักอยากไปสัมผัสบรรยากาศแบบนั้นสักครั้ง ถ้ากลับบ้านอย่าลืมชวนนะ นะ นะ” แววตาออดอ้อนของไอ้คุณเฟี้ยทซ์ทำให้ฮ่อมอยากเข้าใจเด็กคนนี้มากขึ้น เอาจริงๆ มันแตกต่างจากสายตาอึดอัดของอีกคนราวฟ้ากับเหว
….สรุปวันนั้นทั้งวันไอ้คุณเฟี้ยทซ์ก็ไม่ยอมห่างไปไหน หลังถึงบริษัทคอมพิวเตอร์โต๊ะข้างๆ ก็ถูกเขายึดกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน ไอ้คุณเฟี้ยทซ์ก็ลากแขนฮ่อมออกจากบริษัทไปอีกรอบ ในมุมที่ลึกเข้าไป เจ๋ง! เฝ้าสำรวจพฤติกรรมลูกชายประธานบริษัทมาตั้งแต่เช้า กระทั่งเมื่อพวกเขาหายเข้าไปในลิฟต์ด้วยกัน โทรศัพท์มือถือก็ถูกดึงขึ้นมาใช้งาน
“อั๊ด! ถึงไหนละ แดกเหล้าเป็นเพื่อนหน่อย”
#เกิดอะไรขึ้นวะ!#
“เอ่อมาเป็นเพื่อนหน่อย”
#แต่วันนี้เมียกูไปต่างประเทศ ตอนนี้กำลังขับรถอยู่บนทางด่วนอยู่เลยติดโคตร กำลังกลับไปรับตาต้าไม่รู้จะทันหรือเปล่า#
“อะไรนะ นกไปต่างประเทศอีกแล้วเหรอ ทำไมไปบ่อยจัง” เจ๋ง! สะบัดหางเสียงสูงแถมยังแจะปากไม่สบอารมณ์ให้ได้ยินอีก
#เห็นบอกว่าเรื่องงาน งั้น! มาแดกที่บ้านดิ! ตาต้าบ่นคิดถึงทุกวัน#
“ตาต้า….” เจ๋งคิดสักครู่ “นายขับรถกลับไปรอที่บ้านเลย เราจะไปรับตาต้าให้เอง”
#เอางั้นเลยเหรอ ตาต้าได้เรียกนายว่าพ่ออีกคนแน่ๆ#
เจ๋ง! ยิ้ม “ขอพาตาต้าแวะซื้อโดนัทก่อนนะ นายจะเอาอะไร? เพิ่มไหม?”
#ไม่! เบียร์ในตู้เย็มมี ขอบใจมาก อย่าให้ตาต้ากินไอศกรีมละ เมื่อคืนตัวร้อนคล้ายจะเป็นไข้ เดี๋ยวจะไม่สบาย#
“อ้าว! เหรอ เออๆ….เจอกันที่บ้าน”
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
