เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep10-1 ความลับของอาม่า นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep10-1
ทันทีที่อาม่ารู้ข่าวว่าหลานชายจะอยู่รอฮ่อมที่อำเภอปัว! จนกว่าจะเรียนจบ อาม่ากับอึ่มหงส์ถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับติดกันหลายคืน ทั้งคู่นั่งนึกถึงอดีตครั้งที่ยังอยู่กับครอบครัวที่ประเทศจีนแล้วความทรงจำอันเลวร้ายก็ผุดขึ้นมาหลอน….
….ตะวันออกมณฑลกว้างตุ้ง เขตเตียซัวซึ่งประกอบไปด้วยจังหวัดซัวบ้วย กิ้กเอี้ย ซัวเถา และมุมหนึ่งของหมู่บ้านจั่วมู่หลางทางทิศใต้ของจังหวัดเตี่ยจิว(แต้จิ๋ว)ในปี 1955 เด็กสาววัย 15 ย่างเข้า 16 ปี 2 คนกำลังแก้ผ้าทำกิจกรรมทางเพศผิดจารีตโบราณบนเตียงไม้สีแดง ทันทีที่ประตูถูกผลักมา ทั้งคู่ก็ผงะแยกลนลานคว้าเสื้อผ้ามานุ่งห่ม ทำเอาหญิงวัยกลางคนเผลอทำถาดยอดผักหล่นกระแทกพื้นเสียงดัง #เพล้ง!….#
“ม๊า!….”
“อาเฟยเฟิ่ง อาเจียวฟาง พวกลึ!ทำอะไรกัน”
“มีอะไร?….หา! พวกๆลึ….ฟ้าดินจะลงโทษ อาเจียวฟางลึมานี้ ส่วนอาเฟยเฟิ่งไปอยู่กับอาเมย….” ชายวัยกลางคนที่เข้ามาสมทบ ออกคำสั่งบงการชีวิตของพวกเธอนับตั้งแต่วันนั้น ไม่ถึงอาทิตย์ เจียวฟางก็ถูกส่งลงเรือสินค้าไปแต่งงานกับลูกชายเพื่อนสนิทที่หนีไปประเทศไทยเมื่อหลายปีก่อน ส่วนเฟยเฟิ่งถูกจับแต่งกับน้องชายของเจียวฟางทั้งคู่ถูกส่งไปพร้อมกับขบวนผู้อพยพหนีภัยสงครามและความแห้งแล้งโดยมีจุดหมายปลายทางที่เกาะเล็กๆทางใต้อันเป็นอาณานิคมของประเทศอังกฤษ ฮ่องกงจึงเป็นบ้านหลังใหม่ของเฟยเฟิ่ง…
“ลึ! หนีมาอยู่เมืองไทยปีไหนนะ อาหงส์” เฟยเฟิ่งเป็นชื่อจีนของอึ่มหมายถึงหงส์ทะยานฟ้า พอมาถึงเมืองไทยเธอจึงเปลี่ยนชื่อเป็นหงส์คำเดียวสั้นๆ
“จำได้ว่าอั๊ว!เข้า 52 น่าจะ 1992 นึกถึงทีไรก็เจ็บปวดเมื่อนั้นว่าไหม? เจียวฟาง” อึ่มหงส์คว้ามืออาม่ามาลูบเบาๆ “แต่อั๊ว!ก็มีความสุขมากที่ได้มาอยู่บนแผ่นดินเดียวกับลึ! ตายก็ขอตายข้างๆลึ! อั๊ว! ปรารถนาแค่นี้จริงๆ”
“อาเฟยเฟิ่ง…” อาม่าคล้ายจะมีน้ำตา เธอซบลงบนไหล่อึ่มหงส์ด้วยอารมณ์มากมาย “แค่มีลึ! อั๊ว!ก็ไม่เคยปรารถนาอะไรอีกแล้ว…เฟยเฟิ่ง”
“อั๊ว!รักลึ รักมาตลอด 85 ปี เจ็บปวดที่ต้องอยู่กับคนที่อั๊ว!ไม่ได้รัก ทรมานอยู่กับวันเวลารอจดหมาย เจียวฟางสัญญากับอั๊ว!นะ”
“แค่ได้ตายในหลุมเดียวกับลึ! อั๊ว!ก็มีความสุขแล้วละเฟยเฟิ่ง”
ขณะที่ดร.ชัยนนท์ สวัสดิ์พากรกำลังเดินเข้ามาในบ้าน ภาพอาม่ากับอึ่มหงส์กำลังจูบกันในห้องนอนชั้นล่างที่มีเพียงม่านสีขาวบางๆกั้น เขาไม่แปลกใจแต่ก็เผลอหลับตานึกถึงชีวิตตัวเองกับแฟนสาวสมัยที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันขึ้นมาเทียบ
“สุนีย์ เรียนจบเมื่อไหร่? ผมจะให้เตี่ย!ไปสู่ขอตามประเพณีไทย”
หญิงสาวม้วนเขินอายหน้าแดงไปหลายตลบก่อนจะโดนรวบมาจูบเอาดื้อ “อุ๋ย! บ้า!แล้วชัยนนท์ เดียวคนมาเห็นเข้า ฉันเสียหายกันพอดี”
“มัดจำไว้ก่อน….”
และความทรงจำอันแสนหวานก็กลายเป็นความขมขื่นในเวลาต่อมา….หลังอาหารเย็น เขามีเวลาสั้นๆ ขณะที่อีกฝั่งเป็นหญิงชรา 2 คนกำลังตักผัดถั่วให้กัน อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ดร.ชัยนนท์ เห็นเป็นค็อกเทล! จึงเปิดสปิกเกอร์โพนให้ทั้งคู่ได้คุยไปด้วย
“ว่าไงไอ้ลูกชาย จะไม่ยอมกลับกรุงเทพจริงเหรอ”
“อาตี๋ นี้ใช่อาค็อก! รึเปล่า” อาม่าถามพร้อมกับทำท่าขยับโน้มตัวเข้าใกล้โทรศัพท์
“ใช่! ลึ! นั่งพูดอยู่ตรงนั้นอีก็ได้ยิน”
#หวัดดีเตี่ย! หวัดดีอาม่า….ไม่อยากกลับ เวลานี้ปัว!คือบ้านสมบูรณ์แบบไปแล้ว แต่มีเรื่องอยากรบกวนหน่อย#
“อาค็อก! ทำไมลึ!ไม่กลับบ้านเรา ปล่อยให้อาม่าอยู่คนเดียวได้ไง? อาม่าคิดถึงจะตายอยู่แล้ว” อาม่าขึ้นเสียงคล้ายคนจะร้องไห้
#คิดถึงอาม่าเช่นกัน เอ่อ! อาม่า ถ้าอาม่าคิดถึงค็อก! ก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันที่นี้ซิ….อากาศดีโคตร มีภูเขาให้ดูเพลินทั้งวันเลยละ#
“อาตี๋! อาค็อก! อีอยู่ที่ไหน? ใช่บ้านอาฮ่อมอีรึเปล่า” อาม่าหันไปถามลูกชาย
“อำเภอปัว! บ้านอาฮ่อมนั้นแหละ เห็นว่าจะสอบเข้าทำงานที่อุทยานแห่งชาติดอยภูคาใช่ไหม! โทรหาเตี่ย!เพราะเรื่องนี้ใช่รึเปล่า”
#ครับเตี่ย!….#
“บอกก่อนนะ เตี่ย!ไม่อนุญาตให้ใช้เส้นสายเบ่งเข้าทำงาน อยากทำก็ต้องสมัครสอบเอง”
#ไม่ๆ ที่โทรหาอยากรบกวนเลขาเตี่ย!ช่วยจัดการเรื่องเอกสารกับเดินเรื่องที่ส่วนกลางให้หน่อย ไม่อยากเข้ากรุงเทพฯจริงๆ#
“บ๊ะ! ไอ้ลูกคนนี้ เวลาเกเรก็สุดๆ แต่พอจะเอาจริงกลับเปลี่ยนเป็นคนละคน”
#ก็ไม่เกิน 4 ปีจะมีแฟนเป็นดอกเตอร์แล้วนิ! เลยต้องเร่งตัวเองหน่อย เดี๋ยวเค้าไม่เอา#
“อาค็อก! ที่ปัว!หนาวไหม?”
#อากาศกำลังเย็นสบายเลยอาม่า…เตี่ย! ค็อก! ขออีกข้อได้ไหม?#
ดร.ชัยนนท์ขยับพร้อมกับมองไปที่อาม่ากับอึ่มหงส์ที่เอาแต่นั่งยิ้มไม่พูดไม่จา “อื้อ! ว่ามา”
#ให้คนขับรถส่งอาม่ากับอึ้มหงส์มาอยู่เป็นเพื่อนสักเดือนดิ…อยากให้อาม่าอีสูดอากาศดีๆ มองทิวเขาภูคาสวยๆ#
“นั้นนะซิอาตี๋! อากาศดีๆ ทิวทัศน์สวยๆอาจจะยืดอายุอั๊ว! ได้อีกหน่อยก็ได้”
“เอาแบบนั้นเลยเหรอ” ดร.ชัยนนท์จ้องอาม่าสลับอึ้มหงส์ไปมา
#ขอบคุณครับเตี่ย….ส่วนเรื่องเอกสารค็อก! ขอด่วนนิดนึงส่งไปที่อุทยานฯเลยหรือบ้านฮ่อมก็ได้….ค็อก! เข้าไปคุยกับ ผอ.เรียบร้อยแล้ว#
“วันจันทร์-อังคารจะโทรคุยกับกลมให้ เตี่ย! รู้ว่าลึ!ชอบจึงไม่ห้าม”
#เข็มทิศชีวิตชี้มาที่นี้อะ ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมีค่ากระทั่งได้มาอยู่จริงๆ#
อึ่มหงส์ยิ้ม ภาพทิวเขาหลังหมู่บ้านจั่วมู่หลางจังหวัดเตียวจิว มณฑลกวางตุ้งประเทศจีนผุดขึ้นมาในหัว เธอกับเจียวฟางเคยวิ่งเล่นที่นั้น สายลมพัดอ่อนๆ ดอกหญ้าหลากสีกำลังแข่งกันอวดสีสันต์ต้นฤดูใบไม้ผลิ เธอวิ่งไปหยุดที่ดอกนั้น เจียวฟางก็เด็ดดอกนี้แล้วนำไปร้อยเป็นมงกุฎดอกหญ้าแสนสวย
“เฟยเฟิ่ง อย่าพึ่งหันมานะ….”
“มีอะไรเจียวฟาง”
“หลับตาด้วย เร็วเข้า”
“มีอะไร…”
“เถอะน่า ไม่ไว้ใจอั๊ว!แล้วเหรอ”
“เฟยเฟิ่งไว้ใจเจียวฟางเสมอและตลอดไป”
แล้วเฟยเฟิ่งก็หลับตา แดดสุดท้ายกำลังอาบหญิงสาว 2 คนจนรู้สึกถึงสีของครีมเทียมขึ้นมา เจียวฟางนำมงกุฎที่เธอบรรจงประดิษฐ์ไปครอบเหนือศีรษะเฟยเฟิ่ง เธอสำรวจความเรียบร้อยจากด้านหลังแล้วไล้ปลายนิ้วอ้อมซอกคอไปด้านหน้ากระทั่งหยุดที่เนินหน้าอกขนาดกำลังดี
“สวยจังเลยเฟยเฟิ่ง….สวยเหมือนกับหงส์กำลังสยายปีกเลยละ”
“อะไรของลึ!นะเจียวฟาง ลืมตาได้ยัง”
“เดี๋ยวก่อนอีกนิดหนึ่ง” แล้วเจียวฟางก็ค่อยๆเขย่งเท้าจุมพิตหน้าผาก
“อุ๋ย! เจียวฟางทำอะไรนะ…..”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า มันสวยใช่ไหมละ”
“มงกุฎดอกหญ้าหรือว่า….”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” แสงสุดท้ายเพิ่มความเข้มจากสีครีมกระทั่งจมทั้งคู่สู่สีเดียวกับรัตติกาล
“….สัญญาซิเจียวฟาง สัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันรักกันไปจนตาย”
“ถ้าเจียวฟางตายก็ขอตายในหลุมเดียวกับเฟยเฟิ่ง”
*****************
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
