เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep10-4

เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep10-4 ความลับของอาม่า นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO

เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep10-4

“เตี่ย!….” ค็อกเทล! อุทานหลังนิ่งฟัง ดร.ชัยนนท์พูดอยู่พักใหญ่

“ทั้งชีวิต เตี่ย! เห็นอาม่าอีอยู่แค่ 2 ห้อง ไม่ห้องนอนก็ห้องครัว ตาค็อก!…ถ้าปัว!คือจั่วมู่หลางของอี เตี่ย!ก็อยากสร้างที่นี้ให้เป็นบ้านของอี…หลังสอบเสร็จหาเวลาเข้าไปคุยกับเจ้าของที่ดินได้เลย”

*******************

พรุ่งนี้เวลา 23.45 น.เข็มทิศชีวิตก็จะนำหนุ่มลัวะไปอยู่เมืองใหม่ ประเทศใหม่ การได้ทุนก้อนนี้ถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญในชีวิต อีกคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือสอบเข้ารับราชการของกลมอุทยานแห่งชาติดอยภูคาก็จะเริ่มเวลา 09.00 น.ในเช้าวันต่อจากนั้น แม้ปลายทางเข็มทิศจะชี้ไปคนละทิศ แต่ที่ไหนสักแห่งในเอกภพต้องมีตัดของทั้งคู่ ถึงวลีข้างต้นจะเป็นเพียงคำปลอบใจจากไอ้คุณเฟี้ยทซ์น้องชายทางพฤตินัยแต่มันก็ช่วยให้พวกเขากล้าเดินจากกันเพื่อวันข้างหน้า วันที่เข็มทิศชีวิตจะกลับมารวมชี้ไปในทิศทางเดียวกันอีกครั้ง

#ฮ่อม สิ่งที่กูกลัวมากที่สุดในชีวิตไม่ใช่เพราะว่ามึงกำลังเดินทางไปเรียนต่ออเมริกา แต่กูกลัวหลังจากที่มึงเรียนจบและใช้คำนำหน้าว่า “ด็อกเตอร์” แล้วต่างหาก ถึงแม้วันนั้นมึงจะยังรักกู เลือกกู แต่กูต้องถามตัวเองกลับเช่นกันว่า ยังเหมาะสมกับมึงอยู่หรือไม่ เป็นเพราะว่ากูรักมึง มึงจะอยู่บนยอดเขาเอเวอเรสต์กูก็จะตะเกียกตะกายไปให้ถึง มึงทำงานด้วยเรียนไปด้วยทำให้กูเห็นมาหลายปี กูก็จะพิสูจน์ให้มึงเห็นเช่นกันว่าคนอย่างกูก็ทำได้….มึงเป็นด็อกเตอร์กูก็จะต้องจบปริญญาเอก ไม่เช่นนั้นแล้วกูคงจะกอดมึงไม่อุ่นไปตลอดชีวิต วันที่มึงเดินทางเป็นวันสอบของกู คงไปส่งไม่ทัน แต่กูฝากไอ้เฟี้ยทซ์กับฝ้ายไว้แล้ว สุดท้ายมึงห้ามมองคนอื่นเพราะกูกำลังจีบมึง กูจะจีบมึงทุกวันจนกว่าทั้งมึงและกูจะเรียนจบ#

ฮ่อมนั่งดูวีดีโอที่ค็อกเทล!ส่งมาให้ตัวเอง เขานั่งยิ้มคนเดียวอยู่ในรถแท็กซี่ขณะกำลังเดินทางไปบ้านสวัสดิ์พากร ทันทีที่แท็กซี่วนเข้าไปจอดส่งหน้าเฉลียง แม่บ้านก็ตรงดิ่งเข้าไปรับกระเช้าในมือ

“เชิญคะคุณฮ่อม ด็อกเตอร์กับท่านผู้หญิงรออยู่ในห้องรับแขกเรียบร้อยแล้วค่ะ” ทันทีที่ทั้งคู่เดินผ่านประตูไม้สักสูงเข้าสู่โถงโล่งทะลุหลังคาชั้น 3 เธอจึงเดินนำเข้าสู่ห้องรับแขก

“สวัสดีครับท่าน สวัสดีครับท่านผู้หญิง” ฮ่อมกล่าวทักทายด้วยการยกมือไหว้ทีละคน

ท่านผู้หญิงโฉมชายสายตาทองไปที่เขาอิ่มๆก่อนจะพยักหน้าให้ “นั่งๆ ฮ่อมหรือจะให้เรียกว่าที่ดอกเตอร์นุกุลดี ว่าแต่นั้นอะไรจ๊ะ” เธอหลิวตาไปยังกระเช้าในมือแม่บ้าน ฮ่อมจึงหันไปรับแล้วยืนให้

“มันเทียนครับ ค็อก! ชอบเลยซื้อส่งมาให้ด็อกเตอร์และท่านผู้หญิงลองทานนะครับ”

“คุณค็อกเทล! กำชับวิธีเผากับดิฉันเรียบร้อยแล้วเช่นกันคะ เย็นๆจะให้แม่ตาลทำให้ทานนะค่ะ เออ! ว่าแต่คุณฮ่อมจะรับเป็นกาแฟหรือว่าชาดีค่ะ” แม่บ้านรับกระเช้าจากมือท่านผู้หญิงก็หันมาถามเขาต่อ

“กาแฟครับ…ขอบคุณครับ” เขาพูดขณะเดินเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้าม

“อุ้ย! ตาค็อก!น่ารักจัง ว่าแต่แม่ตาลไม่อยู่เหรอ ฉันชักจะรอถึงตอนเย็นไม่ไหวซะแล้วซิ น่าทานจัง”

“ถ้าอย่างนั้นจะให้ลุงชมรีบออกไปซื้อถ่านมาเผาให้ทันตอนเที่ยงเลยก็ได้ค่ะ คือคุณค็อกเทล! เธอเน้นมาต้องเผาด้วยถ่านเท่านั้นมันเทียนถึงจะหอมอร่อยนะค่ะ”

“จริงครับ มันเทียนต้องเผาด้วยไฟอ่อนๆถึงจะอร่อย” ฮ่อมสมทบ เมื่อทุกอย่างดำเนินจนเกือบครึ่งทาง ท่านผู้หญิงโฉมจึงคล้ายสารภาพความในใจ

“ถึงเดี้ยนจะพอรู้ว่าตาค็อก!ชอบผู้ชายมาตั้งแต่ก่อนไปเรียนต่ออเมริกา แต่คนเป็นแม่ก็พยายามหลอกตัวเองและหวังว่าวันหนึ่งเขาจะกลับมาชอบผู้หญิงได้ กระทั่งเธอเข้ามาในชีวิตและเป็นคนเปลี่ยนเข็มทิศชีวิตของเค้า ฮ่อม เดี้ยนยอมรับว่า แรกๆไม่ค่อยชอบเธอและคิดจะกันเธอให้ห่างจากตาค็อก!” เธอจิบกาแฟบางๆ เสื้อผ้าสีขาวสลับม่วงทรงผมเรียบๆกับใบหน้ากึ่งเปลือยทำให้เธอดูดีสมวัยมากกว่าหลายครั้ง “แต่วันนี้เดี้ยนกลับคิดว่าตาค็อก! ขาดคนอย่างเธอไม่ได้” ท่านผู้หญิงชายตาไปตกยังดร.ชัยนนท์ที่แจะปากคล้ายจะตัดสินใจ

“แรกๆผมเองก็คิดไม่ตกเช่นเดียวกับท่านผู้หญิง….พอมาถึงวันนี้ผมกลับอยากรู้จักความรักระหว่างคุณกับลูกชายแบบจริงๆจังๆ….ฮ่อมเข้าใจที่ผมพูดไหม?”

ฮ่อมยิ้มด้วยกิริยาบีบริมฝีปากเข้าหากันจนแน่น ก่อนจะวางโทรศัพท์มือถือลงต่อหน้า “ตั้งแต่เกิดเรื่องกับค็อก!เรื่องคุณผู้กอง สารภาพผมเองก็หวั่นไหว เคยคิดว่าคนป่าคนดอยอย่างผมจะเหมาะสมกับลูกชายรองนายกรัฐมนตรีประเทศไทยหรือไม่” เขาหลับตาคล้ายตัดสินใจ “ด็อกเตอร์-ท่านผู้หญิงครับผมตกลงกันกับค็อกเทล! ว่าระหว่างที่กำลังศึกษาต่อ เราจะเป็นแค่เพื่อนกัน ค็อกเทล! อาจจะมีคนใหม่ที่ดีและพร้อมกว่าและผมเองก็อาจจะ….ท่านเข้าใจเรานะครับ” ฮ่อมเงยหน้าหวังจะเห็นสัญญาณบางอย่าง “ในเวลานี้ผมหวังเพียงว่า ปริญญาเอกจะทำให้ผมเหมาะสมกับค็อกเทล! มากขึ้น” ฮ่อมไม่วางสายตาจากทั้งคู่กระทั้งปลายนิ้วกดโทรหาใครบางคน

#ไหนว่าจะโทรหาดึกๆไง?….# เป็นเสียงค็อกเทล! ท่านผู้หญิงโฉมกำลังจะอ้าปากทัก แต่โดนดร.ชัยนนท์ห้ามเอาไว้ #เตรียมของครบตามที่กูบอกแล้วนะ#

“เอาเสื้อกันหนาวไปด้วยตัวหนึ่ง”

#ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเอาไป เสื้อกูอยู่ที่โน้น มึงใส่ 4 ปีไม่ต้องซักยังไม่หมดตู้เลยไอ้ควาย#

“เผื่อนะ…กลัวเสื้อไม่ได้ใส่นานหลายปีจะหด หรือไม่ก็ Out!”

#Out!ที่ไหน…เสื้อแบลนเนมทั้งนั้น ยัยเค้ก! ดูแลให้ มึงใส่ได้อยู่แล้ว#

“แล้วนี้อ่านหนังสือสอบถึงไหนละ”

#เตี่ย! ขนมาให้หลายเล่ม กูว่าไม่น่าพลาด…เพราะถ้ากูพลาดกูก็ไม่ควรจีบมึงต่อ#

“รู้แล้วก็ขยันเข้าละ…”

#ฮ่อมกูกลัวว่าจะสอบไม่ติด#

“ใช้เส้นเตี่ย!ไง!…เป็นถึงลูกรองนายกฯจริงๆแล้วไม่ต้องอ่านหนังสือ ไม่ต้องเข้าสอบให้เสียเวลาก็เข้าทำงานนี้ได้สบายอยู่แล้ว ไม่ดีเหรอ” ฮ่อมเงยหน้ายิ้มและพยักหน้าคล้ายขอโทษดร.ชัยนนท์กลายๆ แต่ท่านผู้หญิงโฉมกลับปิดปากหัวเราะไปหลายยก

#มึงก็พูดซะ! ไม่เอาหรอกชีวิตกู กับชีวิตเตี่ย! คนละชีวิต สำคัญคือ กูอยากทำให้ทุกคนภูมิใจ โดยเฉพาะเตี่ย! แม่แม่#

“………………………………….”

#ฮ่อม มึงได้ยินกูไหมเนี้ย!…..#

“เออ….”

#ระหว่าง 4 ปีที่เราห่างกัน กูจำเป็นต้องเร่งตัวเอง….ถ้ากูสอบได้และกูรับราชการกลมอุทยานฯ กูคงไม่เหมาะสมกับดอกเตอร์ป้ายแดง ฉะนั้นเข็มทิศชีวิตสถานีต่อไปของกูก็คือ กูจะลงสมัครสมาชิกผู้แทนราษฎรของคนปัว!#

พอท่านผู้หญิงโฉมได้ยินเธอถึงกับเอามือปิดปากน้ำตาไหลพราก ดร.ชัยนนท์เองก็เอาแต่นั่งอมยิ้มลูบหลังภรรยาไม่หยุด

#กูอยากเป็นปากเป็นเสียงแทนคนที่นี้เพื่อมึงและเพื่อตัวกูเองด้วย#

“………………..”

#เผื่อเตี่ย! ผลักดันกฎหมายสมรสเท่าเที่ยมไม่ผ่านไง….กูจะได้สานงานต่อนำออกมาบังคับใช้ก่อนที่เราจะแต่งงานกัน…….(ค็อกเทลเงียบไปสักครู่) กูเพียงอยากมีสิทธิ์ดูแลมึงอะฮ่อม#

“จีบกูให้ติดก่อนเถอะไอ้ควาย…เฟ้อเจ้อใหญ่แล้ว”

#มึงเชื่อดิ! ถ้ากูได้ตั้งใจว่าจะทำ กูต้องทำให้ได้ ความฝันสูงสุดของกูก็คือเป็นนายกรัฐมนตรีเกย์คนแรกของประเทศไทยและมึงก็จะได้ชื่อว่า บุรุษข้างกายหมายเลข 1 เตรียมตัวไว้เลย….#

“อ๊าก! ฮ่ ฮ่า ฮ่า…..จู๊!!!!!!!!!!”

#ฮัลโหล ฮ่อม…เสียงใคร มึงอยู่กับใคร….#

ฮ่อมเงยหน้ายิ้มให้ดร.ชัยนนท์กับท่านผู้หญิงโฉมที่กำลังปิดปากหัวเราะ

“แม่กับเตี่ย! เองตาค็อก!”

#ฮ่อม โห! ไอเวร เล่นกูพร่ำจะขายขี้หน้าเลยนะมึง#

“ฮา ฮา ฮา….ตาค็อก! แม่กับเตีย!ให้ฮ่อมเขาโทรเองแหละ คุณๆพูดอะไรกับลูกบ้างซิ!”

ดร.ชัยนนท์ใช้นิ้วซับหางตานิดๆ “ผม ผมพูดไม่ออกอะคุณ”

“มึงเล่นตั้งเป้าใหญ่ขนาดนั้น จะให้เตี่ย!เค้าพูดกับมึงยังไงวะ….” ฮ่อมเงียบเว้นจังหวะหายใจ “กูมั่นใจว่ามึงทำได้”

“เตี่ย! กับแม่ก็มั่นใจ” ดร.ชัยนนท์สมทบ

“ต้องขอบใจฮ่อมเค้า นับตั้งแต่นี้ต่อไปหน้าที่ของพ่อกับแม่ก็คือเป็นลมใต้ปีกได้เท่านั้นจริงๆ”

#คุณแม่….เตี่ย!#

“เตี่ย!ดีใจนะที่ได้เห็นทิศทางเข็มทิศชีวิตของเราชัดเจนขึ้นและจะรอเป็นรองนายกรัฐมาตรีให้กับนายกรัฐมนตรีที่ชื่อ ณนนท์ สวัสดิ์พากร” เมื่อทั้งหมดคุยกันจนอิ่ม ฮ่อมก็เปิดวีดีโอที่ค็อกเทลส่งมาเมื่อเช้าให้ดูอีก

“ผมรักค็อกเทล! ครับและผมก็อยากให้ท่านทั้ง 2 เป็นพยานให้เรา….”

“หวังว่าอีก 4 ปี ฮ่อมจะเรียกผมว่าเตี่ย!เช่นเดียวกับตาค็อก!นะ”

“ตั้งใจเรียนโอกาสดีๆแบบนี้ มีไม่บ่อยนักหรอก เดี้ยนดีใจที่ตาค็อก! เลือกเธอและหวังว่าเขาจะเหมาะสมกับเธออย่างที่เขาให้สัญญา มานี้ขอเดี้ยนกอดหน่อย” ฮ่อมคลุกเข่าสวมกอดท่านผู้หญิงโฉมต่อด้วยดร.ชัยนนท์ ในที่สุดภาพล่ำลาก็จบลง

*******************

ที่สนามบินสุวรรณภูมิเวลา 21.25 น.

“เฮีย…ได้ข่าวว่าความลับของอาม่ากับอึ่มหงส์ถูกเปิดโปงแล้วเหรอ” เฟี้ยทซ์ยืนข้างๆถาม โดยมีนางแบบสาวป้ายแดงกำลังยืนขยิบตาห้ามอยู่อีกฝั่ง

“พี่เฟี้ยทซ์ เรื่องของอาม่าเค้า”

“ไม่ใช่ความลงความลับอะไรหรอก จริงๆแล้วพี่รู้เรื่องของพวกเธอตั้งแต่ค็อก!พาเข้าบ้านเสรีแล้วละ”

“เอ้!….เฟี้ยทซ์ก็ไปตั้งหลายรอบไม่เห็น……”

“คนฉลาดกับคนฉลาดบางเวลาต่างกันนะค่ะพี่เฟี้ยทซี่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“ฝ้ายก็เกินไป…คือบังเอิญพี่เจอจดหมายภาษาจีนในกล่องไม้สักในห้องค็อก!นะ ตอนแรกก็คิดจะแปลเรียนภาษาจีนเล่นๆ….” เสียงโทรศัพท์เรียกเข้า “ค็อกเทล! ทำไมมันยังไม่นอนอีกพรุ่งนี้จะต้องสอบแล้วเนี้ย!”

“เฮีย!ก็รีบรับ รีบคุย รีบวางเถอะ นิสัยผู้สร้างตำนานทุกเรื่องเป็นยังไงเฮียน่าจะรู้ดี”

#ฮัลโหล ฮ่อม ถึงสนามบินยัง กูเป็นห่วง# ค็อกเทลพูดเร็วๆ

“เออ!…ถึงแล้วไอ้คุณเฟี้ยทซ์กับฝ้ายมาส่ง ไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้ไปสอบไม่ทันจะโทษกูไม่ได้แล้วนะ”

#กูซุบเปอร์ฮีโร่…อาม่ากับอึ่มอยากคุยด้วย—–ฮ่อม อาม่าเอง เสื้อกันหนาวของตาค็อกในตู้เอาไปด้วยบนเครื่องอากาศหนาว—–แล้วก็อย่าลืมยาดมไปเยอะๆอเมริกาไม่มีขาย(เสียงอึ่มหงส์)——เป็นไง?ละเคียวเข่นให้โทรตั้งแต่ยังไม่ 5 โมง#

“อาม่า อึ่มหงส์….เป็นห่วงหลานสะใภ้ขนาดนั้นเลยเหรอครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“ไอ้คุณเฟี้ยทซ์!”

#อาเฟี้ยทซ์!อีนะอาหงส์ เสียงแหลมๆแสบแก้วหูมีคนเดียว—–อาม่าพอๆ ปล่อยพระเอกเช็คอินได้แล้วเดี๋ยวว่าที่หลานสะใภ้ตกเครื่องไม่รู้ด้วยนะ#

“มึงก็เยอะไป…นอนได้แล้ว อาม่าอึ่มหงส์ขอบคุณนะครับ ทั้งเสื้อกันหนาวยาดมอยู่ในกระเป๋าแล้วครับไม่ต้องเป็นกังวล”

#เฮ้ย! มึงจะบ้าเหรอเอาเสื้อกันหนาวยัดใส่กระเป๋าเนี้ยนะ มึงต้องใส่บนเครื่อง#

“ไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้สอบ มีอาม่ากับอึ่มหงส์อยู่ด้วยกูไม่อยากด่า”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…..อาม่าครับหมู่บ้านจั่วมู่หลางที่อำเภอปัว! อากาศดีเท่าจังหวัดเตี่ยจิวในกวางตุ้งหรือเปล่าฮะ”

#อาเฟี้ยทซ์….ฮ่า ฮ่า ฮ่า(อึ่มหงส์หัวเราะยาว)——ความลับของอาม่าแตกแล้วไปอาค็อก! เข้านอนพรุ่งนี้เช้าม๊าจะปลุก—–อยู่บนเครื่องคิดถึงกูด้วยนะมึง#

“เอ่อ ไปนอนได้แล้ว”

“ฝันดีนะค่ะอึ่มหงส์อาม่า งานซาฝ้ายจะลากพี่เฟี้ยทซ์ไปให้จัดการ สวัสดีค่ะ”

#หัวเราะวันละครั้งคนจีนบอกว่าอายุจะยืน รีบๆว่างจะอาฝ้าย อึ้ม! จะรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า#

*******************