เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep2-3

เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep2-3 คนบ้าหน้าหล่อ นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO

เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep2-3

วันเสาร์ทำงานครึ่งวันและก็เป็นปกติที่พนักงานในบริษัทจะฟรีสไตล์เบาๆ เกือบตลอดเวลา บางคนแค่เข้าบริษัทมานั่งอ่านหนังสือพิมพ์ อ่านข่าว แชร์เรื่องราวส่วนตัวหรือนินทาเจ้านายที่ทำตัวไม่น่ารัก ตลอดสัปดาห์แค่นั้น แต่ขณะที่ฮ่อมกำลังออกแบบบ้านพักอาศัย 2 ชั้นให้ลูกค้ารายใหม่แถวๆ สุวินทวงศ์ อยู่ๆเสียงอโนทัยก็ดังขึ้นด้านหลัง

“ฮ่อม อีกแป๊บ! ไอ้อั๊ด! จะแวะมารับไปดูโครงหลังคาบ้านคุณสมศักดิ์ อ่อนนุช คือพี่ปวดเข่าปีนไม่ไหว ช่วยหน่อย”

ฮ่อมใช้ตาหลังมองในจินตนาการและแปลกใจไม่น้อยทำไมวันนี้ไม่ใช่เจ๋ง! เหมือนเช่นที่ผ่านมา “………..” เขาหันไปผงกหัวแต่ก็ขมวดคิ้วให้เห็น…

“เจ๋ง! มันติดงานเลยเป็นไอ้อั๊ด!…เออน่าไม่มีอะไร? ในกอไผ่หรอก”

ไม่ถึง 10 นาทีกระบะโตโยต้า 4 ประตูยกสูงก็นำฮ่อมออกจากสาขาหัวหมากแล่นไปตามถนนศรีนครินทร์ กระทั่งถึงโครงการในซอยอ่อนุช 57 ระหว่างที่กำลังเช็คโครงหลังคากับช่างอยู่บนชั้น 2 อั๊ด! ก็เวียนขยับไปรับโทรศัพท์ทุกๆ 10 นาที กระทั่งเกือบเที่ยงเมื่อฮ่อมเก็บข้อมูลและแก้ไขเบื้องต้นจบ เสียงพูดคุยหลังกำแพงก็สะกิดต่อมอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา

“เจ๋ง! ช่วยสักอย่างซิ! นกติดธุระด่วนเลยฝากตาต้าไว้ที่เนอร์ฯ ซุปเปอร์จิ๋ว——นายอย่าเพิ่งถามอะไรเวลานี้ได้เปล่าวะ——-รู้——เออ——คงครั้งสุดท้ายแล้วมั่งเพราะเราก็ไม่ไหวเหมือนกัน——-นะนะฝากหน่อยวันนี้บ่ายเย็นๆ หลังจบเรื่องที่ชลบุรีจะไปรับที่บ้าน——-เออ——-ขอบใจมาก”

ฮ่อมรู้ตัวว่าเสียมารยาท จึงเลี่ยงเดินลงบันไดไปรอที่รถ สักพักอั๊ด! ก็ตามลงมาสมทบ

“เป็นไงบ้าง จบไหม?” อั๊ด!ถาม

“ครับ…ไม่มีอะไรมากเดี๋ยวกลับไปทำช็อปดรออิ้ง วันจันทร์น่าส่งกลับให้ช่างทำงานต่อได้”

“OK. ดีมาก ถ้าอย่างนั้นไปหาอะไรทาน เที่ยงแล้วพี่จะแวะไปส่งที่บริษัท”

ฮ่อมทำเป็นยกนาฬิกาดู “อ๋อ!…พี่อั๊ด! คือผมนัดเพื่อนไว้ที่ซีคอนสแควร์นะ ข้าวเที่ยงเหมือนกัน….เราแยกกันเลยก็ได้ครับ” ฮ่อมโกหกพร้อมกับพยักหน้า

“อ้าว!…เอางั้นเหรอ…พี่กะว่าจะคุยกับฮ่อมเรื่องเจ๋ง! สักหน่อย” อั๊ด! หยุดคิดพร้อมกับยกนาฬิกาข้อมือเช็คดูเวลาแบบรีบๆ “เหลืออีก 10 นาทีถ้าอย่างนั้นไปคุยกับพี่ในห้องประชุมยืนคุยข้างนอกร้อนฉิบ!”

เมื่อทั้งคู่อยู่ในห้องประชุมตู้คอนเทนเนอร์เรียบร้อยแล้ว อั๊ด! จึงเปิดหัว “อาจจะส่วนตัวสักนิดนะ พี่ขออนุญาตล้ำเส้นแบบไม่เกรงใจเลยละกัน เห็นเจ๋ง! ซึมหลายวันเลยอดเป็นห่วงไม่ได้”

ฮ่อมเกิดอาการคล้ายลมตีขึ้นจากช่องท้องจนต้องเป่าทิ้งทางปากหลายครั้ง

“พี่เจ๋ง….เค้าเป็นอะไรครับ….” ฮ่อมตัดสินใจชิงถามขึ้นก่อน

“อาการของมันหนักสุดเท่าที่เคยเห็นมา พี่กับเจ๋ง! เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้นจนจบมัธยมปลาย เจ๋ง! เค้าย้ายไปเรียนต่ออังกฤษ ส่วนพี่สอบติดจุฬาฯ เค้าเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัว พี่เพิ่งเห็นมันดูมีชีวิตชีวาก็ตอนที่ฮ่อมเข้ามาทำงานในบริษัทนี้แหละ ถามตรงๆ นะ” อั๊ด! หยุดกลืนน้ำลายอึกใหญ่ “ฮ่อมกับเจ๋ง! คบกันหรือเปล่า” พี่อั๊ด! หันกลับมายิงสายตาคาดคั้น ฮ่อมช็อก! เมื่อควบคุมสติได้จึงเดินอ้อมหลังไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม อั๊ด! ลงนั่งตามแต่สายตาก็ยังไล่จับเขาไม่กระพริบ

“คือ….พี่อั๊ด!….”

“เอาตรงๆ ไปเลย พี่รู้จักเจ๋ง! ดี และอาจจะรู้จักดีกว่าตัวพี่เองซะอีก”

ฮ่อมตาโตแบบรับสัญญาณบางอย่างจากคำพูดนั้นได้ “หมายความว่า….พี่กับพี่เจ๋ง!”

อั๊ด! นิ่ง….ดูเหมือนทั้งคู่กำลังคาดเดาสิ่งที่ยากจะอธิบาย “เจ๋ง! เค้าเป็นคนดีและอาจจะดีมากๆ คนหนึ่ง คือพี่ไม่อยากเห็นเค้าอยู่ในอาการนี้นาน ฮ่อมเข้าใจพี่นะ”

“คือ…..”

“เอาเป็นว่าพี่ถามฮ่อมใหม่ดีกว่า….” อั๊ด! ประเมินคู่สนทนาสั้นๆ… “ฮ่อมคิดแบบไหนกับเจ๋ง! กันแน่”

ฮ่อมขยับตัวยืดอกสูดอากาศจนเต็มปอด เขาวางมือ 2 ข้างไว้บนโต๊ะ “เอาตรงนะพี่ เมื่อก่อนผมไม่รู้ตัวเองหรอกว่าชอบผู้ชายหรือผู้หญิงกระทั่งได้มาเจอกับพี่เจ๋ง!….” ฮ่อมผงกหัวยอมรับ

อั๊ด! ตาเหลือกทิ้งตัวกับพนักพิง “พี่ก็ว่าแล้ว”

“แต่….”

“เจ๋ง! เค้าเป็นคนดีจริงๆ นะฮ่อม”

“แต่พี่เจ๋ง! เค้า….”

“พี่ไม่ว่าหรอกถ้าฮ่อมกับเจ๋ง! จะคบกัน พี่แค่เป็นห่วงเท่านั้นเอง…พี่ พี่”

“พี่อั๊ด!ครับ….”

“เดี๋ยวก่อน อีกข้อที่พี่อยากรู้….” อั๊ด! เงียบไปอีก ก่อนจะกลับมายืดตัวโน้มเข้ามาถามราวกับเป็นความลับ “ฮ่อมกับคุณเฟี้ยทซ์….”

ฮ่อมตกใจกับความหมายที่พอเดาทางออก “อย่าบอกว่าพี่เจ๋ง! กำลังหึงผมกับไอ้คุณเฟี้ยทซ์”

“ใช่ เจ๋ง! เค้าหึงฮ่อม อันนี้แค่เดาและคิดว่าไม่น่าผิด”

ฮ่อมยิ้มเกือบจะหลุดขำ เขาเบิกตาจ้องชายที่นั่งตรงข้ามแบบเอาจริง “พี่อั๊ด! ผมกับไอ้คุณเฟี้ยทซ์ไม่มีอะไรกันและไม่มีทางเป็นไปได้ด้วย” ฮ่อมโน้มกระซิบแบบคนต้องการรักษาความลับอีก “คุณเฟี้ยทซ์ไม่ได้เป็นเกย์”

“อ้าวเหรอ! โธ่เอ้ย แล้วไอ้เจ๋ง! มันเป็นบ้าอะไรวะ” อั๊ด! ทำสีหน้าไม่เข้าใจสิบโลกก่อนจะเป็นฮ่อมที่พูดต่อ

“พี่อั๊ด! พูดตรงๆ เลยนะ แรกๆ ผมก็คิดว่าจะชอบพี่เจ๋ง! ได้ แต่โลกส่วนตัวและการเป็นคนดีเกินขอบเขต ทำให้ผมอึดอัดและที่สำคัญ ผม ผมคิดว่าผมกับพี่เจ๋ง! เหมือนกันเกินไป….”

“หมายความว่า”

“เกย์มีหลายสถานะพี่…..ที่ผมพูดว่าผมกับพี่เจ๋ง! เหมือนกันเกินไป….พี่ก็น่าพอจะเดาออก”

อั๊ด! แสดงสีหน้างงๆ “เหมือนกันเกินไป….”

“พี่อั๊ด!….พี่เจ๋ง! จะรักคนแบบผมไม่ได้และถ้าจะให้ผมไปรักพี่เจ๋ง!….มันอาจจะต้องใช้ความพยายามทั้งชีวิต”

“ฮ่อม!…….”

“พูดตรงๆ ผมทนอยู่กับความอึดอัดไม่ไหว” พูดจบฮ่อมก็ลุกเดินอ้อมไปหยุดรอที่ประตู จนอั๊ด! ต้องลุกตามแบบงงๆ

“เอาเป็นว่าที่เหลือเป็นการบ้านของพี่…ไอ้เจ๋ง! เอ้ย! มึงนะมึง”

#เข็มทิศชีวิต บทที่ 2….คนที่จะประสบความสำเร็จ ไม่ว่าจะแวดวงใดต้องไม่ใช่คนเก่งที่เย่อยิ่ง คนแข็งแกร่งแต่แข็งกร้าว คนดีบ้าอำนาจ สูงศักดิ์อวดวาสนา มีบุญญาธิการแต่ใช้ไม่เป็น…จงเลือกเป็นตัวเอง ในแบบของตัวเอง ประเมินตัวเอง…ไม้ใหญ่ถูกสายลมที่มองไม่เห็นโค่นฉันใด ผู้อ่อนน้อมถ่อมตนทำตัวเป็นไผ่ลู่ลมจึงจะอยู่รอดฉันนั้น#

หลังจากปลีกตัวจากอั๊ด! มาได้ ฮ่อมได้รับข้อความไลน์จากเฟี้ยทซ์สั้นๆ ซึ่งมันก็ไม่มีสาระอะไรมากมาย แค่บอกเพิ่งเลิกเรียนกำลังขับรถผ่านห้างซีคอนสแควร์ถนนศรีนครินทร์ พร้อมกับถามว่า :อยู่ไหน? เย็นๆ นัดที่สนามไนติงเกลตามปกติ ฮ่อมจึงตอบกลับผ่านๆ และขณะที่กำลังเดินเตร็ดเตร่ในศูนย์หนังสือ กระดานบอร์ดหน้าร้านแสดงยอดจำหน่ายประจำสัปดาห์ หนังสือ “เข็มทิศชีวิต” ยังคงรั้งอันดับที่ 1 ได้อย่างเหนียวแน่นเป็นสัปดาห์ที่ 10 ติดต่อกัน เขายิ้มให้ตัวเองอย่างน้อยก็ยังมีคนเห็นคุณค่าเช่นเดียวกับเขา สักพักน้ำย่อยก็เรียกร้อง แต่ว่า…..

“เฮียฮ่อมว่าแล้วต้องอยู่นี้….”

“อ้าว! เฟี้ยทซ์แวะมาซื้ออะไรครับ” ฮ่อมลงเสียงต่ำถามใกล้ๆ

“ถือโอกาสแวะทานข้าวเที่ยงกับเฮียนะ ไปๆ เดี๋ยวเฟี้ยทซ์เลี้ยงเป็นอาหารญี่ปุ่นนะ ไม่ได้กินนานละ”

“เฮ้ย! จะเลี้ยงทำไม?….”

“เอ่อ!…น่าไม่ได้เลี้ยงทุกวันซะหน่อยหิวโคตร” เฟี้ยทซ์เดินนำสลับอ่านข้อความจากไลน์ในโทรศัพท์ตัวเองไปด้วย บางครั้งก็ยิ้ม บางครั้งมีขำ แต่นั้นก็เป็นธรรมชาติที่ฮ่อมและคนรอบตัวเขาคุ้นชิน เมื่อทั้งคู่ได้ที่นั่งเรียบร้อยแล้ว ระหว่างกำลังคีบซูชิเข้าปาก เสียงกลุ่มแฟนคลับกรี๊ดไอดอลของตัวเองที่นอกร้านก็ทำเอาทั้งคู่ต้องเงยหน้ามองด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“เกิดอะไรขึ้นเฮีย”

“มีงานเปิดตัวอะไร? สักอย่างที่ชั้น 2 นักข่าวเต็มฟอร์สงสัยดาราดังมาแน่ๆ”

“ตายห่าละ….” เฟี้ยทซ์อุทานเสียงหลงพร้อมกับหันขวับไปทางที่มีแสงแฟลชพึบพับไม่หยุด “เฮ้ย! จริงดิ!”

ฮ่อมมองตามแล้วก็ต้องอ้าปากค้าง…. (ผู้สร้างตำนานทุกเรื่อง) แม้จะใส่แมทสวมหมวกแก๊ปปิดบังใบหน้าไว้เกินครึ่ง แต่ดวงตาคมกริบที่จ้องตรงมายังเขาก็ยังชัดเจน

“เฮีย….” เฟี้ยทซ์ตะโกนหลังจากพยายามกระซิบหลายรอบ

“ถ้าเป็นไอ้บ้าหน้าหล่อจริงๆ โลกต้องกลมกว่านี้” ฮ่อมพึมพำ เฟี้ยทซ์ระเบิดหัวเราะดังๆ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เฮียว่าอะไร? นะ”

“แค่บ่นไปเรื่อย….กินเถอะเฮียจะอิ่มแล้ว”

“เราต้องรีบแล้วละ ไม่อย่างนั้นเฟี้ยทซ์โดนไอ้บ้าหน้าหล่อเล่นงานแน่ๆ”

“หมายความว่า”

เฟี้ยทซ์คีบปลาดิบจิ้มวาซาบิยัดเข้าปาก “เร็วเถอะเฟี้ยทซ์เองแหละที่นัดไอ้บ้านั้นออกมาจากบ้าน”

“อะไร? นะ” ฮ่อมอุทานขณะลุกเดินตามหลัง