เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep2-4 คนบ้าหน้าหล่อ นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep2-4
วันอังคารสัปดาห์ต่อมา ที่ตึกฟอร์ลั่ม ถนนรัชดาภิเษก เกือบจะ 8.00 น. ฮ่อมสะพายเป้สีดำใบเดิมเดินเนิบๆ เข้าสู่โถงทางเข้าเพดานสูง วันนี้พนักงานต้อนรับคล้ายจะเป็นพนักงานใหม่ทั้ง 2 คน หรืออาจจะเป็นการเปลี่ยนเวลาทำงานก็อาจจะเป็นไปได้ พวกเธอทักทายเขาแบบสากลไม่ยกมือไหว้ ฮ่อมจึงแค่โชว์ป้ายพนักงาน SCN. แล้วเดินผ่านโดยไม่แวะ แต่ขณะกำลังยืนรอลิฟต์ อยู่ๆ ก็มีใครบางคนฉุดแขนลากเข้าห้องน้ำที่อยู่ถัดไปไม่ถึง 10 เมตร
“พี่เจ๋ง!……”
“พี่มีเรื่องคุยด้วย” เจ๋ง! พูดเบาๆ ขณะหันหลังระหว่างทางเดิน
เมื่อทั้งคู่เข้ามายืนจ้องหน้ากันหน้าเคาน์เตอร์ ใบหน้าเจ๋ง! ก็บูดเบี้ยวเดาอารมณ์ไม่ถูก
“ฮ่อม พี่ พี่ ขอโทษเรื่องคุณเฟี้ยทซ์ พี่โง่เองที่คิดแบบนั้น ฮ่อม ฮ่อมครับ”
ฮ่อมเผลอสบสายตากับเขาสั้นๆ ก่อนจะหมุนตัวเข้าผนัง และเมื่อมองเงาชายคนดังกล่าวผ่านกระจก เงา มันก็ยิ่งสะท้อนความอึดอัดให้เห็นมากกว่าเดิมหลายเท่า “พี่เจ๋ง…..คือ….คือว่า”
“ฮ่อมพี่อยากขอโอกาสอีกสักครั้ง” เจ๋ง! เสียงสั่น
“พี่เจ๋ง! ครับ ผมคิดว่าเข็มทิศชีวิตของพี่กับผมกำลังพุ่งไปใน ทิศ ทาง เดียว กัน” ฮ่อมพูดทีละคำขณะค่อยหันมาสบตา แต่มันก็ค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น (เขากำลังดีใจ…ไม่นะ) “เอ่อ…ผมหมายถึง….”
“ขอบใจ ขอบใจฮ่อมมากๆ ที่เข้าใจพี่ เข็มทิศชีวิตของเรา 2 คน ขอบใจ ขอบใจมากๆ” พูดจบพี่เจ๋ง! ก็รีบซับน้ำตาผละออกประตูไปก่อน
“ผมหมายถึงเราเหมือนกันเกินไปต่างหาก”
*****************
ณ ชั้น 16 บริษัท SCN. แอทโซซิเอท ฮ่อมเดินผ่านประตูกระจกตรงไปเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ เพื่อลงเวลาทำงาน ขณะนั้นพนักงาน 4-5 คน กำลังพูดคุยบางเรื่องสลับหัวเราะอยู่ก่อนแล้ว
“อ้าว! ฮ่อมมาประชุมเองเหรอ” เจนนี่ประชาสัมพันธ์สาวสวยอดีตนางแบบถาม เมื่อตอกบัตรลงเวลาจบ เธอก็ลากแขนยัดเข้าไปอยู่กลางวง “ฮ่อมดูรูปผู้ชายในร้านอาหารญี่ปุ่นคนนี้ซิ! เจ้!ว่าทำไมคล้ายๆ…อะ นะ นะ นะ ใช่! ตัวเองเลยรึเปล่า หรือว่า….”
“คนที่กำลังเหลือกตากว้างๆ ค้างราวกับเห็นผี ก็คล้ายกับคุณเฟี้ยทซ์นะเจ้! นี้นุกุลบอกพวกฉันมาตรงๆ คนที่คุณค็อกเทล! จ้องไม่กระพริบเป็นเธอหรือเปล่า” พรนภากระเซ้า พร้อมกับยกโทรศัพท์ขึ้นมาขยายภาพชายหนุ่ม 2 คนหลังกระจกให้ใหญ่ขึ้น กระนั้นเมื่อเส้นแสงหักเหผ่านหน้าชายปริศนาคนนั้นพอดีจึงเป็นทางออกที่พอจะรอดได้
“เฮ้ย! จะเป็นผมได้ไง”
“ดูคนข้างๆนี้ซิ!…..” เจนนี่จิ้มนิ้วนำสายตา “คุณเฟี้ยทซ์ชัดๆ ช่วงนี้ตัวติดกันไม่ใช่เหรอ”
“อะไรเจ้! มั่วแล้ว”
“ก็นี้มันซีคอนสแควร์เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา เห็นพี่อั๊ด! บอกจะไปดูงานที่อ่อนนุชกับนุกุลไม่ใช่เหรอ อย่า อย่า พี่ว่าใช่พวกเธอแน่ๆ” พรนภาได้ปักใจเชื่อ แต่ก็ยังออกอาการไม่แน่ใจ “เอานะใช่หรือไม่ใช่ไว้ทีหลัง แต่ประโยคที่คุณค็อกเทล! ให้สัมภาษณ์นี้ซิ! สร้างตำนานได้อีกเรื่องเลยนะ”
“ไหนๆ คุณค็อก! เธอให้สัมภาษณ์ว่าอะไร?” เจนนี่มัวสาระวนกับเอกสารบนโต๊ะจึงขยับเข้าส่องคนสุดท้าย
“ฟังนะ….คุณค็อก! เธอบอกว่า : ไม่รู้ลิ้งค์สัญญาณจากดาวดวงไหนดลใจให้ผมอยากรู้จักคนๆ หนึ่ง เอาจริงๆนะ ผมนะเหี้ยยยยย! มากตรงข้ามกับเขาโดยสิ้นเชิง อย่างว่าแหละชีวิตจำเป็นต้องมีจุดสมดุล ผมกำลังจะบอกว่า จุดสมดุลระหว่างผมกับเขา เราจะต้องค้นหาไปด้วยกัน ถึงแม้ว่าเข็มทิศชีวิตจะสวนทางกัน แต่ในเอกภพต้องมีจุดใดจุดหนึ่งตัดกันอย่างแน่นอน”
“โถๆ ยัยพร ตกเป็นเครื่องมือการตลาดของคุณค็อกเทล! ละ” เจนนี่ขึ้นเสียงสูง
“ใช่! คำก็ชีวิต 2 คำก็เข็มทิศชีวิต…มันเป็นกลยุทธการตลาดชัดๆ”
“คุณค็อกเทล! เก่งนะ ขนาดนักข่าวตามเล่นงานยังขายหนังสือให้ด็อกเตอร์ชัยนนท์ได้เลย”
“ค่ะ! เค้าเรียกว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น….อ้าวแยกๆ” เจนนี่สั่ง แต่มิวายจะหันมาจิกตาใส่ฮ่อมอีก “ว่าแต่คุณนุกุลขา ผู้ชายในรูปไม่ใช่หนูชัวร์นะคะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
ฮ่อมเหรอหราเบี่ยงตัวออกนอกวง “เจ้! ก็เดาไปเรื่อยๆ จะเป็นผมได้ไง คนในรูปหล่อกว่าเยอะ”
พรนภาใช้นิ้วขยายรูปในโทรศัพท์ให้ใหญ่ “เออ…ดูมุมนี้ไม่น่าใช่นุกุลหรอกเจ้ หล่อกว่าอย่างว่าแหละ”
“ถ้ายังคาใจ บ่ายเย็นๆ ตอนที่คุณเฟี้ยทซ์มารับคุณศุภวัช เดี๋ยวเจ้เค้นความจริงให้ รับรองชัวร์ไม่มั่วนิ่ม” เจนนี่ตบท้าย “เดี๋ยวๆ ฮ่อมจะขึ้นชั้น 18 ไม่ใช่เหรอ ช่วยหอบเอกสารประชุมหน่อย เจ้! จะได้เดินเป็นนางหงส์สวยๆ สักวัน”
“OK. กองนี้ทั้งหมดเลยนะ…”
“จ้า! ขอบใจมาก แต่เจ้! ก็ยังมั่นใจว่าเธอหล่อไม่แพ้คนในรูป ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
******************
ภายในห้องประชุมชั้น 18
ผู้จัดการและตัวแทนแต่ละสาขานั่งประจำตำแหน่งที่มีป้ายกำกับบนโต๊ะรูปตัวยูหันหน้าเข้ากระดานไวน์บอร์ด มุมซ้ายบนเป็นจอแอลอีดีขนาดใหญ่แขวนห้อยลงมาจากฝ้าเพดาน เมื่อทุกคนรายงานผลการทำงานแต่ละสาขาจบ คุณศุภวัช ซื่อวารินทนทร์ ประธานบริษัทจึงได้กล่าวสรุปและตบท้ายด้วยการสนทนาเช่นปกติ
“ปลายเดือนหน้าก็จะถึงงานเลี้ยงบริษัทในเครือแล้วนะ สำหรับปีนี้รองชัยนนท์แจ้งกับผมว่าได้โรงแรมพลาซ่าแอททีนี่ ถนนวิทยุเป็นสถานที่จัดงาน ธีมงานให้เจน!กับฝ่ายบุคคลไปคิดแล้วนำเสนอกรรมการผู้จัดการอาทิตย์หน้า”
“จัดค็อกเทลหรือโต๊ะจีนดีคะ” เจนนี่ถาม
“น่าจะเป็นค็อกเทลเบาๆ จะได้เดินพบปะกันได้สะดวกหน่อย โต๊ะจีนแบบปีที่แล้วไม่ไหว” คุณศุภวัชกล่าวขณะหันไปทางฮ่อมแล้วก็วกกลับไปที่เจนนี่เช่นเคย “เออ! เจน! เปิดห้อง VIP สำหรับนายกฯ และรองชัยนนท์ด้วยละ เผื่อไว้สัก 2 ห้องจะได้มีพื้นที่คุยธุรกิจการเมือง”
“ได้ค่ะดิฉันจะสรุปให้พร้อมกัน แล้วปีนี้แต่ละสาขาจัดพนักงานเข้าร่วมได้กี่คนคะ” เจนนี่ถาม
“เท่ากับปีที่แล้ว คนอื่นๆ ก็จัดเลี้ยงที่ชั้น 14 เช่นเคย” คุณศุภวัชบอกขณะหันไปมองฮ่อม “ฮ่อมสาขาหัวหมากต้องเป็นคุณ มีคนเขาเจาะจงมา”
“ใครคะ….” เจนนี่ถามเสียงสูงพร้อมกับยิงสายตาเคลือบน้ำตาลให้ฮ่อมเห็น
“จะดีหรือครับ งานสังคมผมไม่เคย….” ฮ่อมพูดแบบคนกำลังประหม่า
“เดี๋ยว! พี่เทรนให้แป๊บ!เดียว…เป็นฮ่อมละดีแล้ว…ฮิ ฮิ ฮิ” เจนนี่ปิดปากหัวเราะ พร้อมกับโน้มกระซิบ “เจ้! พอเดาออกแล้วละว่าคนในข่าวเป็นใคร”
“………” ฮ่อมแจะปากเบือนหน้าจากสายตาที่กำลังคาดคั้นอย่างหนัก “คุณค็อกเทล! งานค็อกเทล…..” ฮ่อมพึมพำจนคุณศุภวัชได้ยิน
“สงสัยไอ้ฮ่อมมันยังไม่รู้จักไอ้ค็อก! ฮา ฮา ฮา……(หัวเราะ)……ผมเห็นข่าวนั้นแล้ว ไอ้เฟี้ยทซ์เล่าให้ฟังตั้งแต่เมื่อวาน”
“อ้าว! ตกลงเป็นเธอจริงด้วย เจ้! ก็ว่าแล้วเชียว”
“ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนี้ละ คนที่เจาะจงกับผมมาคือไอ้ค็อกเทล!หรือคุณณนนท์ สวัสดิ์พากร ลูกชายรองชัยนนท์นั้นละ” คุณศุภวัชหัวเราะในลำคอ “อีกอย่างคุณควรรู้ ไอ้ค็อก! หรือนายณนนท์เนี้ย!คือหุ้นส่วน SCN. รองจากผมเชียวน่า”
“ผมแปลกใจมานานละขอถามซะเลย” อยู่ๆ ผู้จัดการสาขาลำลูกกาก็เอ่ยขึ้น “ทำไมด็อกเตอร์ชัยนนท์ถึงตั้งชื่อลูกชายคนเดียวว่าค็อก! ละครับ ผมว่าชื่อมันออกกวนๆ ดิบๆ เถื่อนๆ ยังไง? ไม่รู้”
“จริงๆ มันชื่อค็อกเทล! ก็มาจากงานค็อกเทลที่เรากำลังจะจัดกันนี้แหละ อย่าพูดไปนะ ชื่อนี้ท่านผู้หญิงโฉมศิริกัลยา เป็นคนตั้งเอง เพราะอะไรรู้ไหม?” คุณศุภวัชเลิกคิ้วสูง
“เพราะว่าท่านผู้หญิงเธอชอบออกงานสังคมใช่ไหมคะ” เจนนี่เดา
“ใช่!…โฉม! ชอบงานค็อกเทล เลยเอาไปตั้งเป็นชื่อเล่นลูกชายตัวเอง ผมกับรองชัยนนท์ค้านหัวชนฝา แต่เธอก็ไม่ยอม” คุณศุภวัชพูดไปหัวเราะไปพร้อมกับไอโขลกๆ หลายที “สรุปก่อนแยกย้าย เจน! จัดการเรื่องธีมงานและประสานกับโรงแรมให้เรียบร้อย ถ้าได้ห้อง VIP เพิ่มอีกสัก 2 ห้องเป็นห้องเล็กขนาด 4-6 คนก็มาคุยกันและไปเทรนฮ่อมหน่อย เพราะต้องเข้าพบผู้ใหญ่และผมเองก็หวังจะได้งานบ้านพักตากอากาศที่หัวหินของรองชัยนนท์ด้วย”
“ได้คะ….อาทิตย์หน้าจะสรุปให้ทั้งหมด….ส่วนฮ่อมจากนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันยาวๆ ฮิ ฮิ ฮิ”
“คือ….”
“ใจเย็นๆไม่ใช่ตอนนี้…ถึงชั้น 14 ค่อยเล่าไปกันเร็วๆ”
#จะปีนเขาจำเป็นต้องเตรียมตัวเตรียมใจและเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม ถ้าประเมินทางข้างหน้าผิด คาดการหินก้อนต่อไปพราด เข็มทิศชีวิตอาจพังได้ง่าย ความมั่นใจอย่างเดียวไว้ใจไม่ได้ ความชำนาญยิ่งน่ากลัวถ้าขาดสติ#
*****************
16.00 น. ขณะที่ฮ่อมกำลังวุ่นกับแบบอาคารสำนักใหญ่บริษัทพินเทลฯ ปทุมธานี อยู่ๆ เสียงเรียกที่ประตูแผนกก็ทำให้เจ๋ง! ที่นั่งก้มหน้ากับจอคอมฯ ต้องเงยขึ้นมามอง
“เฮีย เฮียฮ่อม” เป็นเฟี้ยทซ์นั้นเอง เขายืนยิ้มกว้างก่อนจะกวักมือเรียก “ไปชั้น 18 หน่อย”
ฮ่อมยิ้มพร้อมกับเหลือบหางตาสำรวจด้านหลัง “อีก 10 นาทีตามไป”
“ห้องป๊า! นะ…มีเรื่องจะเซอร์ไพรส์”
ฮ่อมสตั้นแต่ก็ผงกหัวส่ง เขาใช้เวลาเคลียร์โปรแกรมแล้วเบี่ยงตัวออกจากยศศักดิ์ไปเข้าห้องน้ำด้านนอก ก่อนจะใช้บันไดขึ้นสู่ชั้น 18 ด้วยความเคยชิน
ภายในห้องประธานบริษัทนอกจากคุณศุภวัชกับเฟี้ยทซ์ที่กำลังนั่งเล่นเกมส์บนมือถืออยู่กับโซฟาติดผนังกระจกทางทิศตะวันออกแล้ว ยังปรากฏใครอีกคนสวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีดำลายมังกรนั่งหันหลังมาทางเขา
“อ้าวเฮีย!” เฟี้ยทซ์ทักทายและเป็นคุณศุภวัชกวักมือเรียกให้ไปนั่งข้างๆ กับชายปริศนาคนนั้น เขายังไม่สังเกตจนกระทั่งกลิ่นน้ำหอมโชยแตะจมูก….(คุ้นๆ)
“นั่งๆ ผมจะแนะนำค็อกเทล! ให้รู้จัก”
ทันทีที่เริ่มสำรวจชายปริศนาแบบจริงๆ จังๆ แววตาฉ่ำๆ กับรอยยิ้มโชว์แก้มบุ๋มลึกก็รออยู่ก่อนแล้ว “เฮ้ย!-มึง!…”
“เออ! กูเอง” ค็อกเทล! สวนทันควัน แต่คนที่หัวเราะเป็นกุ้งตากแดดกลับเป็นเฟี้ยทซ์ที่โซฟา
“…รู้จักกันก่อนก็ดีแล้ว วันนี้ผมจะได้แนะนำอย่างเป็นทางการ” คุณศุภวัชชายตาไปที่ค็อกเทล! สลับฮ่อมไปมา “เขาชื่อณนนท์ สวัสดิ์พากร และคนนี้ชื่อฮ่อม นุกุล นามสกุลอะไรนะ ผมก็จำไม่ได้”
“ไม่จำเป็นหรอกครับคุณอาเดี๋ยวเค้าก็ต้องเปลี่ยน” ค็อกเทล! พูดแบบคนไม่สนโลก จนคุณศุภวัชกับเฟี้ยทซ์ระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นพร้อมกันอีกรอบ
“ภูลมบล…นามสกุลนี้กูไม่เปลี่ยน” ฮ่อมกระซิบกรอกหู
“ถ้ากูอยากให้เปลี่ยน มึงก็ต้องเปลี่ยน” ค็อกเทล! เล่นกลับ
“จะเปลี่ยนไม่เปลี่ยนค่อยว่ากันวันหลังได้ปะ ร้านตัดสูทปิด 6 โมงเย็นเดี๋ยวไม่ทัน” เฟี้ยทซ์รีบแทรก
“เออใช่ๆ ไปๆ ผมก็อยากตัดสูทใหม่อีกสักชุด” คุณศุภวัชคล้ายจะเร่งพร้อมกับหันไปดึงกระเป๋าเอกสารหลังเคาน์เตอร์มาวางรอตรงหน้า
ฮ่อมเหรอหราแบบคนหลงทิศ จนคนที่นั่งข้างๆ ต้องยกแขนที่ห้อยอยู่ข้างตัวมาคล้องคอตัวเองดื้อๆ “กูมารับมึงไปตัดสูท”
ฮ่อมรีบชักมือกลับ “แล้วเกี่ยวอะไรกับกู”
“ก็กูอยากมีสูทคู่กับมึงไงละ…ไปได้ยัง”
“แต่…..”
“ไปเถอะเฮียเจ้าภาพเค้าอุตส่าห์มารับถึงที่ ปฏิเสธได้รึไง?” เฟี้ยทซ์เสียงดังขณะขยับไปยืนรอที่ประตู ขณะที่คุณศุภวัชเองก็ลุกหยิบกระเป๋าเร่งอีกคน “ไปๆ เดี๋ยวร้านจะปิดก่อน”
“ไปได้ยัง…” ค็อกเทล! ยักคิ้วถาม จนฮ่อมต้องลุกตามแบบเสียไม่ได้ “ไอ้เฟี้ยทซ์มึงไปกับคุณอาเลย ค็อก!กับฮ่อม! จะตามไป”
“เอ้!….” ฮ่อมขึ้นเสียงอีก แต่ก็โดนคุณศุภวัชเบรกเอาไว้
“คุณไปกับไอ้ค็อก! ดีแล้ว มันจะได้ไม่เหงา ไปๆ เจอกันที่ร้านเอกมัยรถยิ่งติดๆ อยู่”
….อีก 5 นาทีต่อมา ทันทีที่ค็อกเทล! ปรากฏตัวแถมยังยืนยิ้มรอฮ่อมตอกบัตรที่ประตูกระจก สาวๆ ชั้น 16 ก็ส่งสายตาวิบๆ วับๆ มุมปากแบะแล้วแบะอีกและหลังจากทั้งคู่หายลงลิฟต์ไปด้วยกันแล้ว
“เจ้ เจ้ หนูตาฝาดปะ!”
“ไม่นึกว่าคุณค็อก! เธอจะหล่อขนาดนี้”
“นั้นดิ!…..แล้วนี้เค้ารู้จักฮ่อมตั้งแต่เมื่อไร? ดูสนิทสนมกันจังเลย”
“เจ้ก็สงสัย ไหนๆ ยัยพรเปิดเพจข่าวเมื่อเช้าให้ดูอีกรอบดิ!”
“นี่ค่ะ…..คราวนี้ชัดไหม?”
“ยะ!…..เธอเองไม่ใช่เหรอที่บอกว่าคนในข่าวหล่อกว่า ฉันเกือบเชื่อแล้วไหมละ”
“ว่าแต่พวกเค้าเป็นอะไร? กันครับเจ้!….แฟนบอยหรือแค่เพื่อนเลิฟ”
“เจ้จะรู้ไหม? ก็ยังงงๆ พร้อมพวกเธอเนี้ย!….จบข่าวๆ ไม่ต้องดงต้องเดาก็รู้คำตอบละแยกย้าย”
*****************
….ย้อนกลับไปขณะที่ฮ่อมกับค็อกเทล! ฟุบเข้าลิฟต์ เจ๋ง! กับยศศักดิ์ก็เดินสวนออกมาพอดี เสื้อเชิ้ตสีดำลายมังกรเด่นจนเจ๋ง! ต้องเหลือบตามหลัง เมื่อเดินมาหยุดได้ยินบทสนทนาครึ่งๆ กลางๆ ที่เคาน์เตอร์อีก รอยหยักเหนือหน้าผากเพิ่มขึ้นอีกหลายเส้น
“เจ้! ใครอะที่เดินไปกับฮ่อมเมื่อครู่ ไม่เห็นคุ้นเลย”
“จะใครซะอีกละคะคุณน้อง ก็หุ้นส่วนอันดับ 2 ของ SCN.นั้นแหละค่า!” พรนภาแจ๋นก่อนนอื่น พร้อมกับโชว์เพจข่าวให้เห็น “ผู้สร้างตำนานทุกเรื่องไงคะพี่เจ๋ง!”
“ยัยพร พูดมากไปแล้ว” เจนนี่กระซิบ “ไม่มีอะไรหรอกว่าแต่ตัดสูทหรือยัง ถ้าจะตัดใหม่บอกเจ้! นะเดี๋ยวแนะนำร้านให้”
“หุ้นส่วนอันดับ 2 คุณณนนท์นั่นนะ นึกว่ากลับอเมริกาไปเรียนต่อแล้วซะอีก” เจ๋งหันไปทำสัญลักษณ์นิ้วชี้ 2 ข้างสวนกันไปมา “ฮ่อมกับคุณณนนท์สนิทกันตอนไหน?”
“ก็………” พรนภากำลังขยับปาก แต่ก็โดนเจนนี่ขยับตัวบังแล้วยิ้มกว้างๆ
“ไม่รู้เหมือนกัน ใช่ไหม? ยัยพร…..”
“ไม่ชัวร์ค่ะ….พี่เจ๋ง! ลองอ่านข้อความที่คุณค็อกเทลพูดกับนักข่าวเองซิค่ะ มัน มันปะแล่มๆ อยู่นา!…ใช่ไหมเจ้!…”
“ยัยพร….หุบปาก”
*******************
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
