เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep3-2

เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep3-2 ตำนานทุกเรื่อง นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO

เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep3-2

“คือแบบนี้ ปีหน้าผมอยากผลักดัน SCN. เข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ คุณว่าไง” ดร.ชัยนนท์ สวัสดิ์พากร เดินคุยกับคุณศุภวัชลงมาจากเวที “ที่ผมสั่งหยุดนำเรื่องนี้เข้าประชุมร่วมเมื่อช่วงบ่าย ก็เพราะผมอยากถามความคิดเห็นของคุณก่อน”

คุณศุภวัชแสดงสีหน้าคิดไม่ตก “เอาจริงนะชัยนนท์ ผมทำอสังหาริมทรัพย์มาจนอายุจะเข้าหกสิบอยู่แล้ว”

“เฮ้ย! ใช่เรานะแก่แล้ว แต่ผมแพลนเรื่องนี้ไว้ให้เด็กๆ มัน”

กระนั้นสีหน้าเจื่อนๆ กับมุมปากที่แจะทุกๆ 2 นาทีก็ยังไม่มีท่าทีเห็นด้วยทั้ง 100 เปอร์เซ็นต์ เพราะภาพลูกชายคนเดียวเจ้าของฉายาผู้สร้างตำนานทุกเรื่องลอยเข้ามาให้คิด

“ยังพอมีเวลา…ไปเถอะเด็กๆ รออยู่” ดร.ชัยนนท์ เป็นผู้ชายท่วมสูง ผิวขาวแบบคนจีน สวมแว่นตาหนาเตอะเป็นเอกลักษณ์ตั้งแต่สมัยยังเรียน ทันทีที่ประตูกระจกห้อง VIP-3 เปิด เสียงชายผู้เป็นตำนานทุกเรื่องดังขึ้น

“เตี่ย! ค็อก! มีคนๆ หนึ่งอยากแนะนำ”

ดร.ชัยนนท์ สวัสดิ์พากรขมวดคิ้วแปลกใจในพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป เขากวาดยิ้มรับไหว้ไปรอบๆ ห้อง กระทั่งสะดุดตาเข้ากับชายหนุ่มแปลกหน้าที่ดูคล้ายกำลังยืนช็อก! ข้างๆ บุตรชายตัวเอง

“เฮ้ย! ฮ่อม ไอ้ฮ่อม!…..ไอดอลมึงไง” ค็อกเทล! กระซิบเรียกสติพร้อมกันนั้นเค้ก! สาวสวยในชุดราตรีสั้นก็แทรกเข้าสวมกอดเข้าที่เอวพร้อมกับยื่นใบหน้าสวยๆ ไปหวัดดีคุณศุภวัชที่เดินอ้อมโต๊ะไปหยุดใกล้ๆ ฟาง

“สวัสดีค่ะคุณอาศุภวัช”

“อ้าว! เค้ก! กลับมาเมื่อไร?” คุณศุภวัชขยี้หัวยิ้มกว้างๆ ถาม “มาคราวนี้โตเป็นสาวเกือบเท่าไอ้ฟางแล้วเนอะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“เมื่อวานคะคุณอา”

“แล้วจะกลับเมื่อไร? ละ” คุณศุภวัชถามต่อ

“มีเวลา 2 วีคนะค่ะ…คงไปฝังตัวอยู่กับพี่ฟางนั้นแหละ เห็นว่ากำลังมีโปรเจกต์ใหม่ให้เล่น”

“ยะ!…นายแบบนางแบบเช็ตใหม่หน้าไทยเทรสเราทั้งนั้นเลยนิ!”

“เดี๋ยวๆ ค็อก! ขอขั้นเวลาแป๊บ! เตี่ย! นี้ครับคนที่ค็อก! เล่าให้ฟัง ชื่อนุกุล เรียกฮ่อมเฉยๆ ก็ได้” ค็อกเทล! เสียงดัง ดร.ชัยนนท์จึงตรงไปที่เขา

“ที่เจ้าค็อก! ยอมหยิบหนังสือเข็มทิศชีวิตขึ้นมาอ่านเพราะ….”

“ฮ่อมครับเตีย!…” ค็อกเทล! ย้ำชื่อเล่นเขาอีกครั้ง

“ฮ่อม….”

“สวัสดีครับท่าน” ฮ่อมเสียงแกว่งต่ำ เขาระบายยิ้มแบบคนกำลังเคลิ้มฝัน กระทั้ง

“ผมถูกชะตากับเด็กคุณเอามากๆ เลยนะศุภวัช” ดร.ชัยนนท์หันไปพูดกับประธานบริษัทที่ยืนยิ้มไม่หุบ

“ผมกำลังให้เขาเรียนต่อภาคพิเศษที่อาร์แบคฯ เห็นว่าใกล้เปิดเทอมแล้วไม่ใช่เหรอ” ศุภวัชหันมาถาม คนที่แปลกใจกลับเป็นค็อกเทล! เขาหันไปจ้องหน้าคล้ายจะคาดคั้น แต่เสียงดร.ชัยนนท์ก็ขัดจังหวะขึ้นก่อน

“เรามีเรื่องต้องคุยกันยาวแล้วละรูปหล่อ”

“วันไหนเตี่ย! ว่างบอกค็อก! เลยจะพาไอ้หมอนี่ไปพบ” ค็อกเทล! พูดหน้าบาน

“คืนนี้…เราก็ด้วยเจ้าค็อก!” ดร.ชัยนนท์ทำเสียงดุใส่ลูกชาย “พร้อมหรือยังเด็กๆ”

“นานๆ มารวมกันแบบนี้ต้องไปแนะนำตัวกับผู้หลักผู้ใหญ่ของบริษัทสักหน่อย อนาคตจะได้ง่ายขึ้น ไปกัน” คุณศุภวัชเหมือนจะอยากเร่งสถานการณ์ แต่ฮ่อมกลับมีท่าทางไม่ขยับจนเค้ก! ต้องเข้ามาควงแขนลากตามออกไป

“พี่ค็อก! หนูขอควงพี่ฮ่อมสักคืนนะคะ เอ้! เดี๋ยวๆ พี่ 2 คนลองมายืนคู่กันดิ!”

“เจ้! ก็ว่าจะทักตั้งแต่แรก….ทำไมสูทเหมือนกันเปะ! บอกมาเดี๋ยวนี้” ฟางขึ้นเสียงสูงทำหน้ายักษ์ใส่

“เออน่าเจ้!….ก็ตัดร้านเดียวกัน ….ว่าแต่ยัยเค้ก! เถอะคืนนี้จะควงฮ่อมจริงรึ!…เตรียมตัวเตรียมใจเป็นข่าวไว้แล้วรึไง” ค็อกเทล! ชักสีหน้าถามน้องสาวที่กำลังซุกซนกับแขนหนาๆ

“พี่ฮ่อมเป็นข่าวกับหนู ก็ยังดีกว่าเป็นข่าวกับผู้สร้างตำนานทุกเรื่องไม่ใช่รึไง ฮา ฮา ฮา”

“โถ!….ทีเฟี้ยทซ์ไปกับเฮียฮ่อมเกือบทุกวัน ไม่เห็นนักข่าวจะสนใจบ้างเลย”

“ไอ้เฟี้ยทซ์ ดูให้ตาแตก ยัยเค้ก! เธอเป็นใครกันยะ…ว่าแต่ดูดีๆ เรา 2 ก็หล่อเกินครึ่งวงการไปแล้วนะเนี้ย! ไม่คิดจะไปเป็นนายแบบคู่จิ้น! ให้เจ้! บ้างเหรอ” ฟางกระเซ้าขณะเดินผ่านประตูตามออกมา

“น้อยๆ หน่อยเจ้! ฟางประวัติค็อก! ใครๆ ก็รู้…คู่จิ้นนรกแตกยังแก้ข่าวไม่ตกไม่อยากลากฮ่อมไปเสียผู้เสียคนด้วยหรอก” ค็อกเทล! สมทบก่อนจะกระซิบฮ่อมที่มีเค้ก! เกาะแขนไม่ยอมห่าง “เวลากูไม่อยู่ มึงต้องอยู่ข้างๆ ยัยเค้ก! เอาไว้…ยัยเค้กรับหน้าที่ผู้พิทักษ์สักคืนก่อนกลับอเมริกาพี่มีของขวัญ โอเคร!”

“รับทราบคะพี่ชาย ฮิ ฮิ ฮิ ไปคะพี่ฮ่อม ว่าแต่คืนนี้จะได้พนักงานดีเด่นหรือเปล่าน้อ!”

ฮ่อมยิ้ม “ไม่หรอกครับคุณเค้ก! พี่ยังทำงานไม่ถึงปีเลย”

“แล้วไงคะ…เค้ก!ไม่เข้าใจ”

“ก็พี่อาจจะโดนลุมกินโต๊ะนะซิ ฮา ฮา ฮา ให้พี่ๆ เค้าไปก่อน แต่ปีหน้าไม่แน่”

“ไปกันค่ะ…เค้ก! ว่านี้คือโอกาสทองที่พี่จะได้พรีเซ็นส์ตัวเองกับบอร์ดบริหารเลยนะ สู้ๆค่ะ”

“ขอบคุณครับ”

เมื่อหนุ่มสาวทั้ง 5 ปรากฏตัวต่อหน้าสื่อมวลชน ฮอลล์เพดานสูงก็คล้ายจะแคบไปถนัดตา พวกเขาได้ฉายาจากสื่อว่าทายาทรุ่นที่ 2 ของ SCN. ฮ่อมเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ถูกตั้งคำถามว่าเป็นใครมากที่สุด รองลงมาก็คือหญิงสาวในชุดราตรีสั้นสีขาวครีม สุดท้ายภาพที่ปรากฏตามหน้าเพจข่าวหลายสำนักในเวลาต่อมาก็คือเขาและเธอ ไฟแสงสีเสียงตระการตาไม่หยุด ซุ้มกุหลาบสีโอโรสขาวรอบฮอลล์ที่ชื่อแกรนส์ศุภาลัย1 เด่นสวยไม่แพ้เครื่องดื่มอาหารทั้งไทยและเทศที่เวียนเสริฟโดยพนักงานโรงแรมไม่ขาดสาย กระทั้งขบวนหนุ่มสาววนจนครบรอบ เสียงค็อกเทล! จึงดังขึ้น

“มันคือสังคมจอมปลอม ที่กูเกลียดที่สุด”

ฮ่อมจ้องเข้าไปในดวงตาคล้ายจะควานหาบางอย่างซึ่งตรงข้ามกับเขาในเวลานี้ “…..สำหรับกู ตื่นเต้นมากๆ”

“ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเท่ากับดอยภูคาบ้านมึงหรอก”

ฮ่อมหันขวับเผชิญหน้ากับค็อกเทล! ตรงๆ ขณะที่เค้ก! เพิ่งแยกไปซบเข้าหัวไหล่กว้างๆ ของฟาง “กูเริ่มจะมองเห็นเข็มทิศชีวิตมึงละ”

“กูรู้ว่ามันสวนทางกับมึง” ค็อกเทล! ยิงสายตาเข้าไปในดวงตาที่กำลังเบิกรับ “และกูเชื่อว่าในเอกภพเส้นทางเข็มทิศชีวิตที่สวนกันต้องมีจุดใดจุดหนึ่งตัดกันอย่างแน่นอน”

“อะไรกันเฮีย!….ทำตัวเป็นปลากัดอยู่ได้” เฟี้ยทซ์เข้ามาแทรกตรงกลาง เขาเอียงคอคล้ายจะได้ยินคำพูดเมื่อครู่ “ยืมคำพูดของเฟี้ยทซ์ในไลน์มาจีบเฮียฮ่อมไหม? เนี้ย! ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“คุณเฟี้ยทซ์ก็พูดไปเรื่อย…”

“อ้าวๆ มาชนกันหน่อย….แต่เดี๋ยวนะ น้องๆ” ค็อกเทล! เรียกพนักงานเสริฟ ก่อนจะหยิบแก้วปากบานๆ แช่มะกอกยื่นให้คนละใบ

“เล่นบรั่นดีเลยเหรอ….” เฟี้ยทซ์!เบะปากจ้องไปที่แก้วตัวเอง

“เออน่า! แอลกอฮอลล์ไม่พุ่งหรอก”

“แต่กูไม่เคยนะ” ฮ่อมบอก

“ไม่เคยก็ยิ่งต้องลอง…” ค็อกเทล! ขยิบตาให้เฟี้ยทซ์ราวกับรู้กัน

“อย่าบอกนะว่ามึงจะมอมกู ไอ้สัส!” ฮ่อมกระแทกเสียงแน่นๆ เข้าหู “มันจะแรงกว่าเหล้า 40 ที่กูกินประจำสักเท่าไรกันวะ”

“มึงนี้นะ ได้ใจกูซะมัด ฮา ฮ่า ฮ้า”

อีกมุมหนึ่งเจ๋ง! จ้องฮ่อมกับค็อกเทล! ไม่กระพริบ ภาพที่กำลังดำเนินบังคับให้สายตาแข็งกร้าวขึ้นเรื่อยๆ แก้วไวน์ในมือตัวเองก็สั่นจนอั๊ด! ที่ยืนประกบไม่ยอมห่างพลอยชายตาไปจบที่ทั้งคู่อีกคน สักครู่อั๊ด! ก็โอบไหล่บังคับเขาหันไปชนแก้วกับนักธุรกิจการเมืองพร้อมกับทีมดร.ชัยนนท์ที่เดินผ่านมาพอดี

“ผมมีโครงการจะสร้างบ้านพักตากอากาศในสนามกอล์ฟติดชายหาดหัวหิน”

“ยินดีครับท่าน” เจ๋ง! กล่าวแต่หางตาก็ยังไม่ยอมละไปจากฮ่อมกับค็อกเทล!

“ผมไม่มีเวลาหรอกเดี๋ยวจะให้เจ้าค็อก! มันจัดการ”

“ครับท่าน พร้อมเมื่อไร? ผมจะส่งทีมงานเข้าไปคุย” อั๊ด! พูดสักพักคนทั้ง 3 ก็ชนแก้วกัน ราตรีนี้ยังไม่จบง่ายๆ เงาของ 2 หนุ่มหายไปจากรัศมีแล้ว

“อั๊ด! เราไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวกลับมา”

“อื้อ!….อ้าว! คุณพิชัยสวัสดีครับ เป็นไงบ้างครับสบายดี”

“ถ้าบริษัทไม่จัดงาน เราคงไม่มีโอกาสเจอกันเลยซินะ…สงสัยต้องขอให้คุณศุภวัชย้ายกลับเข้าสำนักงานใหญ่แล้วละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า…..แล้วที่เห็นหลังแว๊บคือ…..”

“เจ๋งวัลลพไงพี่ จำไม่ได้เหรอ”

“อ้าว!….” พิชัยลงเสียงต่ำกระซิบ “ยังคบกันอยู่อีกเหรอ”

อั๊ด! ยิ้มส่วยหน้าให้เห็น….แต่อีกคนก็ยังเดาไม่ออกว่าหมายถึงอะไรกันแน่

“เค้าน่ารักนะ เสียดายโลกส่วนตัวสูงไปหน่อย ไม่อย่างนั้นผมจีบแน่ๆ”

“หึ หึ….อย่าเลยครับ คนนี้ผมขอ”