เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep4-2 สำรวจที่-รัก นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep4-2
#ความผิดหวังเป็นอีกสิ่งที่ต้องก้าวข้ามให้เร็ว เพราะความผิดหวังเป็นเพียงบททดสอบระหว่างทางที่ชื่อ“เข็มทิศชีวิต” เท่านั้นหากเปลี่ยนความผิดหวังซ้ำๆเป็นบริบทท้าทายใหม่ๆได้ อารมณ์สะใจหลังจากก้าวข้ามมาได้แม้เพียงเล็กน้อยก็จะนำไปสู่เป้าหมายใหญ่ได้เช่นกัน#
อั๊ด! จับอาการเจ๋ง!ตั้งแต่ทั้งคู่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยกัน เขานั่งนิ่งทั้งๆที่คอมพิวเตอร์ไม่ถูกเปิดใช้งาน ครึ่งชั่วโมงผ่านไปก็แล้ว—-1 ชั่วโมงก็ยังผ่านไปอีก สักพักเสียงโทรศัพท์ภายในประจำตำแหน่งก็ดังขึ้น เขากดสปิกเกอร์โพนโดยไม่ยอมยกหู คล้ายกับไม่ต้องการเก็บงำความลับใดๆต่อจากนั้น
#สวัสดีค่ะพี่เจ๋ง!# เจนนี่ทักเสียงใส ขณะที่เจ้าตัวยังนิ่งไม่ขานตอบ #พี่เจ๋งค่ะ ได้ยินไหม?เอ่ย#
หลังจากลมหายใจถูกเป่าทิ้งทางปากติดกันหลายครั้ง…“ครับ…..” เขาขานรับคำเดียวสั้นๆ ขณะเดียวกันอั๊ด! ก็เดินข้ามโต๊ะไปค้อมหัวฟังที่ด้านหลัง
#วันเสาร์ที่ 20 มีนัดสำรวจที่ดินก่อสร้างบ้านพักตากอากาศของด็อกเตอร์ชัยนนท์ที่หัวหินนะคะ รถตู้แสตนบายหน้าตึกเวลา 7.00 น.เช้า ส่วนเวลานัดหมายกับเลขาดอกเตอร์ที่หัวหินเวลา 10 โมงบวกลบนิดหน่อยได้ค่ะ#
“………” เจ๋ง!แจะปาก 2 ทีเขาหลับตาเงยหน้าเคร่งเครียดสูดอากาศ แต่ก็ปะเข้ากับสายตาอีกคู่ที่กำลังจ้องอยู่ “…อั๊ด!…”
#ใช่ค่ะ คุณศุภวัชให้พี่อั๊ด! ไปด้วยเห็นว่าที่ดินอยู่บนเนินเขาจึงต้องการให้วิศวกรลงพื้นที่ด้วยจะได้จบทีเดียว#
“ยังไม่ต้องให้ทีมเซอร์เวย์ลงใช่ไหม” อั๊ด! ถามแทน
#อ้าว! พี่อั๊ด!อยู่ด้วยพอดี เจนจะได้พูดเพียงครั้งเดียว# เธอปล่อยเสียงเปิดแผ่นกระดาษผ่านเข้ามาให้ได้ยิน #ยังไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวถ้าเสนอแบบเบื้องต้นผ่าน เจนจะนัดลงสำรวจแบบละเอียดอีกรอบ#
“คนขับรถรู้ทางแล้วเนอะ” อั๊ด!ถามต่อ
#บ่ายๆ เจนจะส่งไซด์โลเคชั่นไปให้ ขอประสานงานกับเลขาดอกเตอร์ก่อนนะคะ#
“โอเคร! ตามนั้น….” แต่คล้ายกับอั๊ด! นึกบางอย่างขึ้นมาได้กระทันหัน “เดี๋ยวๆ เจน…ฮัลโหล วางสายยัง”
#ค่ะๆ….ได้ยินค่ะ#
“นอกจากผมกับไอ้เจ๋ง! มีใครไปด้วยอีกไหม?”
#ฮ่อม-นุกุลสาขาหัวหมากค่ะ#
เจ๋งซี๊ด! ปากพร้อมกับลุกพรวดพราดตรงดิ่งออกประตูกระจกไปอีกรอบ “โอเคร! ตามนั้นขอบคุณมาก” อั๊ด!กดวางสายแล้วสาวเท้ารีบตามไปติดๆ
ภายในห้องน้ำรวมชั้น 17 ที่เดิม เจ๋ง!ยืนนิ่งราวกับรูปปั้น มือทั้ง 2 ข้างค้ำเคาน์เตอร์หินแกรนิตสีดำเกร็งสั่น เมื่อมีอีกคนตามเข้ามาหยุดด้านหลัง เขาจึงค่อยๆเงยใบหน้าหมองเครียดมองผ่านกระจกเงา
“อั๊ด!…..”
อั๊ด! จ้องเขาในกระจก และวงแขนหนาๆก็โอบรวบเอว “ตามตรงๆนะ ที่นายเป็นอยู่ไม่ใช่อยากออกแบบโปรเจกต์บ้านพักตากอากาศของครอบครัวสวัสดิ์พากรเพียงอย่างเดียว แต่เป็นเพราะลูกชายบ้านนั้นใช่ไหม?” อั๊ด! อ่านความคิดจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อ 3-4 วันก่อนที่โรงแรม
เจ๋ง! ชะงัก “เราอยากอยู่คนเดียว” กระนั้นอั๊ด! ก็ยังไม่มีท่าทีจะปล่อย
“นายหึงเด็กฮ่อมใช่ไหม?” อั๊ด!ถามตรงๆอีก
เจ๋ง! เงยหน้ามอง เขาจ้องอั๊ด! ด้วยแววตาเจ็บปวดสุดชีวิต พลันน้ำตาก็ไหลอาบแก้มเฉยๆ “มันก็เรื่องของเรา อั๊ด!—ใช่!….เราหึงฮ่อม แล้วนายจะช่วยอะไรเราได้วะ ถามจริง”
“นายรักเด็กคนนั้นจริงๆเหรอ…เจ๋ง! มองตาเรา นายจะรักไอ้เด็กฮ่อมได้จริงๆเหรอ” อั๊ด! ถามทั้งที่ตัวเองก็เกินจะควบคุม ในที่สุดเป็นเขาเองที่ปล่อยโฮทิ้งวงแขนขยับหันหน้าเข้าหาผนังกระเบื้องเสียเอง “ทั้งหมดเป็นความผิดของเรา ที่รักษาสัญญาไม่ได้ เป็นเพราะเราอ่อนแอเกินไป”
เจ๋ง! คล้ายจะช็อกกลายๆ เขาจ้องแผ่นหลังที่กำลังสะเทือนยิ่งกว่าแผ่นดินไหว สักพักเสียงอั๊ด! ก็ดังขึ้นมา
“นายก็รู้วีรกรรมพ่อเราดี แต่เราเองก็ควรจะกล้า ใช่! เรามีโอกาสปฏิเสธงานแต่ง แต่เราก็ขี้ขลาดเกินไป” เขาหันใบหน้าเปียกชุ่มมาเผชิญ “ถ้าเป็นนายจะทำอย่างไร…”
“นายกล้าเผชิญหน้ากับคนในครอบครัวเรา ทำทุกอย่างจนกระทั้งเตี่ย ม๊า อาม่า ยอมรับ แต่นายกลับไม่กล้าทำสิ่งเดียวกันกับคนในครอบครัวตัวเอง”
“เจ๋ง!…..”
“เราก็คน อั๊ด! กู กูก็คนนะโว้ย! แค่คนธรรมดาๆคนหนึ่ง กูอยากมีคนรัก อยากมีครอบครัว เช่นเดียวกับมึง ที่กูหึงฮ่อมกับคุณเฟี้ยทซ์และคุณค็อก! ก็เพราะกูอยากมีใครสักคนที่อยู่กับกู นอน-ตื่นนอนพร้อมๆกับกู กู กู…..” เจ๋ง! ระบายกระทั่งอั๊ด! หันมาสวมกอดแถมจูบแบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นในรอบ 10 ปี ทั้งคู่ตกอยู่ในภวังค์ กระทั่งเป็นเจ๋ง! เองที่ผลักเขากระเด็นไปชนเข้ากับผนัง… “มึงมันก็แค่ไอ้คนขี้ขลาด ไอ้เหี้ยอั๊ด!”
“กูหึงมึง หรือว่ากูไม่มีสิทธิ์” อั๊ดตะคอกใส่หน้าแรงๆ สักพักเมื่ออารมณ์กลับเข้าที่ “เจ๋ง! บอกเราดิ เรายังมีสิทธิ์หึงนายไหม?”
เจ๋ง! นิ่ง…นาทีต่อมาก็แสยะมุมปากปล่อยเสียงหัวเราะที่เดาทางไม่ออกให้ได้ยิน…. “หึ หึ หึ…” เขาปาดน้ำตาทิ้งลวกๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไปเป็นรอบที่ 2….
*****************
บ่ายแก่ๆ เกือบถึงเวลาเลิกงาน เจนนี่หอบเอกสารที่ต้องเซ็นเดินเข้าไปภายในห้องกระจกที่มีป้ายชื่อประธานบริษัทแขวนอยู่ด้านหน้า เมื่อเธอวางทุกอย่างบนเคาน์เตอร์ด้านข้างเรียบร้อยแล้ว
“เอกสารอนุมัติค่าใช้จ่ายประจำเดือนค่ะ”
คุณศุภวัชเงยหน้าจากคอมพิวเตอร์ที่ไม่ค่อยชิน “เดี๋ยว เจนนั่งก่อน…เออ! ยกมาวางตรงนี้เลย”
“ค่ะ….” เจนนี่ยกเอกสารวางลงตรงหน้าและนั่งลงกับเก้าอี้ทางซ้ายมือ คุณศุภวัชหลับตาคิดบางอย่างก่อนจะตัดสินใจ
“ขอนอกเรื่องหน่อยนะ….ผมสังเกตระยะหนึ่งละ คุณคิดว่าไอ้เฟี้ยทซ์มันเป็นเกย์หรือเปล่าวะ” คุณศุภวัชโปกมือหัวเราะ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า เฮ้ย! ไม่มีอะไรผมเห็นคุณอยู่ในวงการน่าจะพอดูออก เพราะที่ผ่านมาไอ้เฟี้ยทซ์มันไม่เคยมีแฟน จะผู้หญิงผู้ชายก็ไม่เคยพาเข้าบ้าน วันๆไม่ขลุกอยู่กับไอ้ค็อก!ก็เป็นไอ้ฮ่อม”
เจนนี่ยิ้มเกือบจะได้ยินเสียงหัวเราะ “คุณศุภวัชขา ดิฉันของถามเล่นๆ ไม่จริงจังนะคะ” เธอประเมินคู่สนทนาจนเห็นคุณศุภวัชยืดตัวตั้งรับเรียบร้อย “ถ้าเกิดคุณเฟี้ยทซ์เธอเป็นเกย์ขึ้นมาจริงๆ ไม่ทราบว่ารับได้ไหม?คะ”
คุณศุภวัชนิ่งแจะปากลูบคางไร้หนวดหลายรอบ “ผมไม่ใช่คนหัวโบราณขนาดนั้น แต่จะให้ยอมรับได้เลย ก็อาจจะยากสักหน่อย แต่ยอมรับได้แหละถ้ามันเป็นจริงๆ เพียงต้องขอเวลาทำใจสักระยะเท่านั้นเอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เมื่อทั้งคู่หัวเราะจนอิ่ม คุณศุภวัชก็ถามคำถามเดิมอีก “ตกลงในสายตาคุณ คิดว่าไอ้เฟี้ยทซ์เป็นเกย์หรือเปล่า…แบบว่าลูกชายคนเดียวซะด้วยผมเลยอดคิดไม่ได้”
“จากที่รู้จักคุณเฟี้ยทซ์มาตั้งแต่เด็ก เจนค่อนข้างมั่นใจค่ะ ว่า…..”
“เป็นหรือไม่เป็น” คุณศุภวัชแทรกแบบคนใจร้อน
“……คุณเฟี้ยทซ์เธอชอบผู้หญิงแน่นอน”
“เหรอ!…..จริงเหรอ…..คุณดูออกขนาดนั้นเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“แต่น้องฟางไม่แน่….” เจนนี่แทงต่อไปยังลูกสาวคนโต จนเห็นสีหน้าคุณศุภวัชเจื่อนกลับเข้าสู่โหมดเดิม
“คุณหมายความว่าไอ้ฟางมันชอบผู้หญิงด้วยกันเหรอ”
“ค่ะ ดินฉันมั่นใจสุดๆ…”
คุณศุภวัชคล้ายจะช็อก! กึ่งกำลังคิดหนัก “ไอ้ฟางเนี้ยนะ…..เอ่อ….คุณอาจจะพูดถูกวะ! เพราะเพื่อนที่มันพาเข้าบ้านไม่เคยมีผู้ชายสักคน ผมก็แอบสงสัยอยู่เหมือนกัน วันๆเจอนายแบบหล่อๆ ทำไมมันไม่มีท่าทีกับใครเลยวะ! เอ่องง! ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“ปกติคะ….เป็นเรื่องปกติ” เจนนี่ย้ำ เธอส่งสายตายืนยันแบบสุดชีวิต “มันเป็นเรื่องปกติม๊ากมากค่ะ”
“เอ้ย!…..ก็ดีผมจะได้เตรียมตัวเตรียมใจไว้แต่เนิ่นๆ ฮ่า ฮ่า ฮ้า เอ่อ! ขอบใจๆ—-ส่วนถ้าเอกสารเงินเดือนเสร็จก็ส่งเข้ามาเลยนะ ไม่แน่วันเสาร์ วันอาทิตย์ผมอาจจะไปหัวหินกับเด็กๆด้วย เดี๋ยวจะไม่มีเวลา”
“ค่ะ….ได้ค่ะ”
******************
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
