เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep5-2 ปัว!ฉันรักเธอ นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep5-2
สรุปว่าวันนั้นทั้งวันกว่าทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางเวลาก็เลยเที่ยงวันมาแล้ว แพลนที่จะขึ้นอุทยานแห่งชาติดอยภูคาก็ต้องเลื่อนเป็นวันรุ่งขึ้น ค็อกเทล! เตรียมอุปกรณ์มาจัดงานเคาท์ดาวปีใหม่มาตั้งแต่อยู่กรุงเทพฯ ทุกคนจึงล้มแผนที่วางไว้มาช่วยกันจัดตกแต่งสถานที่กระทั้งถึงตอนเย็น
“พี่ฮ่อมพรุ่งนี้พาไปเอาของฝากให้อาจารย์หน่อยดิ” ฝ้ายพูดระหว่างที่เฟี้ยทซ์ลุกเปลี่ยนท่านั่งขณะรับประทานอาหารเย็นภายในศาลาโรงนาหลังครัว
“คุณก๊อกเท! จะให้ฮ่อมพาขึ้นไปดูต้นชมพูภูคาบนอุทยานฯบ่ใช่ก้า!” แม่สวนกลับเร็วๆ “อ้าว! คุณฟิท!เหน็บกินละซิ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“เดี๋ยวก็ชินครับแม่” เฟี้ยทซ์บอกขณะยิ้มแห้งๆแก้เขิน
“แม่ก็เทียวเปลี่ยนชื่อให้คุณๆเขา นี้คุณค็อกเทล แล้วนี้ก็คุณเฟี้ยทซ์ ฟุท! ฟิท!ที่ไหนเล่า” พ่อแซว
“…โอ้ย!” และเฟี้ยทซ์ร้องเสียงหลง “สงสัยเหน็บจะกินจริงๆนั้นแหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“เดี๋ยวก็ชินไอ้เฟี้ยทซ์เชื่อกู” ค็อกเทล! บอก
“พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่พาไปเอง เอารถเฮียค็อก! นี้แหละ” เฟี้ยทซ์เสนอตัวพร้อมกับวาดสายตาวิงวอนไปตกที่ค็อกเทล! “เฮียค็อก! รูปหล่อใจดี ใช่ไหมเฮียฮ่อม”
“อ้าว!แล้วพวกกูละ….จะต้องขึ้นไปทำรายงานบนอุทยานแห่งชาติดอยภูคาเชียวนะโว้ย!” ค็อกเทลขึ้นเสียงดัง
“ก็ให้เฮียฮ่อมเอารถมอเตอร์ไซด์คันใหญ่ไป” เฟี้ยทซ์ชี้นิ้วไปทางรถกระบะ “จอดอยู่โน้น! ไง?…นะเฮียนะ เฟี้ยทซ์ไปกับฝ้ายรับรองไม่เร็ว”
“เออ! ก็ดีเหมือนกัน พ่อว่าคุณค็อกเทล! ไม่เคยขับรถขึ้นเขาขึ้นดอย รถใหญ่ไม่เคยทางมันอันตราย อย่าเสี่ยงเลย ฮ่อมเอามอเตอร์ไซด์ขึ้นดีแล้ว แม่เค้าจะได้สบายใจ” พ่อบอกก่อนจะตักข้าวใส่ปากคำใหญ่ “ใช่ไหม?แม่”
“อย่าลืมเติมน้ำมันให้เต็มถังด้วยละ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน” แม่พยักหน้าสมทบคล้ายเห็นดีเห็นงามด้วย
ส่วนฮ่อมได้แต่จ้องฝ้ายกับเฟี้ยทซ์สลับกันไปมา…..“เอาแบบนั้นเลยเหรอ”
“เออ!….แบบนั้นแหละดีแล้ว” ค็อกเทล! สรุป แต่ไม่วายจะหันไปทำตาดุใส่เฟี้ยทซ์ “มึงห้ามขับเกิน 60 ถ้าไมล์ฟ้องเล่นมึงแน่” พูดจบ ทุกคนก็จ้องมาที่เค้า “คือผมเป็นห่วงน้องฝ้ายนะครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เสียงหัวเราะในวงข้าวดังสลับกันขึ้นลง ค็อกเทล! กับเฟี้ยทซ์ดูเหมือนจะรื่นเริงกับบรรยากาศธรรมชาติหลังบ้านดอนสวายเป็นพิเศษ ไฟหลากสีของงานเคาท์ดาวกำลังดิ้นดิกๆรอบชายคาโรงนาแข่งกับแสงดาวล้านๆบนทางช้างเผือกที่พาดยาวไปตามแนวทะมึนของเทือกเขาภูคา ส่วนลมหนาวนั้นไม่ต้องพูดถึง แต่เมื่อพ่อก่อกองไฟใกล้ๆมันจึงช่วยยืดเวลาได้ยาวขึ้น กระทั่งเวลาพาทุกคนข้ามเข้าสู่ปีถัดมาได้สำเร็จ
เมื่อแสงไฟภายในบ้านดับพรึบลง “ป่อหลับฮึหยัง” แม่กระซิบคล้ายกลัวว่าหนุ่มๆที่นอนรวมกันบนห้องชั้น 2 จะได้ยิน
“มีอะหยัง?แม่มึง”
“ป่อว่าฮ่อมกับคุณก๊อกเท! หันแปลกๆก้อ!”
“……..” พ่อตีแขนแม่เบาๆ “เรื่องของละอ่อน ว่าแต่คุณก๊อกเท! ของแม่เตอะ เป็นอะหยังถึงคือกับลูกจายรองนา-…”
“อ๋อ!…อิแม่นึกออกละ ลุกๆ เปิดไฟโต้ย แม่หันในโทรศัพท์——นี้ๆ…ป่อว่าใช่คนเดียวกันก่อ”
“ตายละแม่มึง….คุณก๊อกเท! เป็นลูกจายรองนายกฯชัยนนท์แท้ๆก้า…”
“ป่อๆ ใจ๋เย็นๆ วันพรุ่งถามคุณฟิท….ท่าทางจะอู้ง่าย….”
“ฮ่อมนะฮ่อม….บ่บอกบ่กล่าวให้ฮู้จักคำ ดีเนอะที่คุณๆเพิ้นกินง่ายอยู่ง่าย บ่งั่นเฮาแย่แน่ๆ”
“แม่มั่นใจเกิน 80 เปอร์เซ็นต์ว่าต้องใช่ผู้สร้างตำนานทุกเรื่องตามที่นักข่าวหื้อแน่นอน…”
“แต่นิสัยใจคอ…เอ่อ! บ่หันกับคนในข่าวเลยเน้อ! คงบ่ใช่ก้า!”
“ใช่ฮือบ่ใช่ วันพรุ่งแม่จะคั้นเอากับคุณฟิท พ่อคอยหันละ…”
*******************
#เข็มทิศชีวิต บทที่ 5 ถ้าทิวเขาที่เห็นคือเป้าหมายชีวิต โปรดอย่าชะล่าใจว่าอยู่ใกล้แค่เอื้อม เพราะเอาเข้าจริงๆมันอาจจะทำให้ท้อใจกว่าการมองไม่เห็นหรือปิดตาเดินด้วยซ้ำ แมงเม่าหลงแสงไฟจนตัวตายเยี่ยงใด สิ่งที่มองเห็นอาจทำให้ใจฝ่อยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้ก้าวเดินเยี่ยงนั้น#
เกือบ 10 โมงบนอุทยานแห่งชาติดอยภูคา ค็อกเทลดึงหนังสือออกจากกระเป๋ามาอ่าน….ต้นชมพูภูคา ชื่อทางวิทยาศาสตร์คือ Bretschneidera sinensis เป็นไม้ยืนต้นในสกุล Bretschneideraceae สูงประมาณ 10-25 เมตร ออกดอกเป็นช่อสีชมพูช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์ถึงต้นเดือนมีนาคม ขึ้นบริเวณป่าดิบเขาที่ระดับความสูง 1200-1500 เมตรจากระดับน้ำทะเล พบเฉพาะทางตอนใต้ของประเทศจีน ภาคเหนือประเทศเวียดนามไต้หวันและภาคเหนือประเทศไทยที่ดอยภูคาจังหวัดน่านเท่านั้น—-
“น่าเสียดายจังเห็นแค่ช่อเดียวเอง….” ค็อกเทล! บ่นขณะอีกคนยืนเป็นรูปปั้นชิดระเบียงกันตกบนศาลาชมวิวที่เบื้องหน้าคือยอดเขาหลายลูกไล่ระดับสลับซับซ้อนจนเผลอคิดว่าที่ๆยืนอยู่คือสวรรค์ “ฮ่อม ฮ่อม” ค็อกเทล! เรียกกระนั้นเขาก็ยังไม่มีท่าที ลมหนาวบนยอดดอยวูบวาบจนค็อกเทล!ต้องกระชับชายเสื้อตัวใหญ่โคร่งให้แน่นก่อนจะลุกเดินเข้าไปยืนแมะเกยคางไว้บนบ่าทางด้านหลัง
“เห็นหมู่บ้านเล็กๆตรงนั้นไหม?” ฮ่อมชี้นิ้วนำสายตาไปยังทิวสันเขาทางทิศเหนือ ค็อกเทล! รวบเอวมองตาม
“อื้อ!” น้ำเสียงละเมอดังเบาๆขณะรวบเอวแน่นขึ้น “จุดที่เห็นเป็นหมู่บ้านเล็กและถนนโค้งไต่ไปตามสันเขานั้นนะ”
“เราเกิดและโตที่นั้น” ฮ่อมบอก ค็อกเทล! ปล่อยวงแขนขยับไปยืนคู่จ้องไปตำแหน่งที่ฮ่อมบอก “เข็มทิศชีวิตของเราเริ่มต้นจากตรงนั้น”
ค็อกเทล! คิดตามเขาก้มลงศอกกับขอบหินที่สูงจากพื้นไม่ถึงเมตร มันจึงทำให้มุมอยู่แค่ระดับเอว
“แต่มันอาจจะเป็นจุดหมายปลายทางของเราเองก็ได้นะฮ่อม” ค็อกเทล! ยกตัวขึ้นหมุนตัวมาหา “และอาจจะเป็นจุดตัดของเข็มทิศชีวิตโดยที่เราไม่ต้องเสียเวลาค้นหาทั้งเอกภพก็ได้”
“นาย….”
“เราไม่เคยมั่นใจอะไรเท่านี้มาก่อน….มันอาจจะเป็นจุดหมายปลายทางเข็มทิศชีวิตของเรา”
“……..” ฮ่อมทิ้งสีหน้าและแววตาลำบากใจ “……..”
“เฮ้ย! ทำหน้ายังกับ….”
“เพราะเราโตที่นั้นไง? เราถึงไม่มั่นใจ” พูดจบฮ่อมก็หันหน้าสู่จุดเดิมจนคล้ายรูปปั้นหินอีก
“ฮ่อม….” ค็อกเทล! เรียกเสียงต่ำ ฮ่อมมองพร้อมกับบีบริมฝีปาก “นายจะพยักหน้าเพื่อ? เราแค่เรียกเฉยๆ เห็นนิ่งเป็นรูปปั้นนานละ” ค็อกเทล! แจะปาก “ถ้าเรียนจบวนศาสตร์ เราอยากมาทำงานที่นี้ นายจะว่าไง?”
ฮ่อมตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ “เราไปกันเถอะถึงดอกชมพูภูคาจะยังไม่บาน แต่ซากุระกำลังบานเลยนะจะพาไปดู”
“จริงเหรอ…ดอกนางพญาเสือโคร่งนั้นนะ” ค็อกเทล! ถามกลับแบบคนกระตือรือร้น เขาจับใบหน้าขาวๆของฮ่อมหันมาจ้องเกือบชิด “ว่าไง? เรื่องที่เราอยากมาทำงานที่นี้”
ฮ่อมส่ายหน้า…. “กลับไปเรียนให้จบก่อนดีไหม?พ่อคุณ ไปได้แล้วเราต้องแวะเติมน้ำมันที่บ่อเกลือค่อยไปต่อถนนโค้งเลข 3 จุดนั้นถือว่าเป็นไฮไลท์ของอำเภอปัวเชียวนะ”
“ดีเลย จะได้ถ่ายรูปสวยๆไปอวดไอ้เฟี้ยทซ์….อุตสาห์ตามมาถึงปัวแต่ดันหนีไปกับสาวซะงั้น” ค็อกเทล! งึมงำจนอีกคนหันขวับ
“ไอ้ควายเผือก นั้นมันน้องสาวกู”
ค็อกเทล! อมยิ้ม “กูเข้าใจ…เพราะยัยเค้ก! อายุก็น่าจะเท่าๆฝ้าย…” เขาจ้องหน้าฮ่อมราวกับไม่เคยเห็น “ไหนมึงสอนให้กูพูดภาษาหัวใจไง?ไอ้ควายดำ”
ฮ่อมเป่าลมผ่อนคลายทิ้งแล้วก็หัวเราะออกมา
“ไปกันเถอะ…” ค็อกเทล! ดูโทรศัพท์มือถือนิด “แวะที่ทำการอุทยานฯหน่อย เราอยากรู้รายละเอียดบางเรื่อง”
“ขอข้อมูลทำรายงานหรือว่าเตี่ย!โทรตาม” ฮ่อมถามพร้อมกับใบ้ด้วยการกรอกลูกตาไปยังเป้าหมายทางด้านหลังในระยะมองเห็น “นายไม่สังเกตอะไร?บ้างหรือไง? รถตำรวจคันนั้นตามเราตั้งแต่ออกจากปั้ม ปตท.แล้วนะ”
ค็อกเทล! จะหันไปมองแต่ก็โดนฮ่อมใช้ศอกกระทุ้งดักเอาไว้ก่อน… “……….”
“ท่านคงเป็นห่วง….อย่าซีเรียติ ไปได้แล้ว”
รถมอเตอร์ไซด์แล่นไปตามถนนลาดยางบนสันเขา กระทั่งถึงที่ทำการอุทยานแห่งชาติดอยภูคา ทั้งคู่จึงเดินเข้าไปด้านใน…ไม่นานเจ้าหน้าที่อุทยานฯก็เดินตรงไปยังรถยนต์ตำรวจที่จอดอยู่ สักพักนายตำรวจนอกเครื่องแบบ 2 นายก็ถูกเชิญตัวเข้าไปคุยข้างใน
“วันหยุดนะครับ เลยมาช่วยท่านรอง….คุณค็อกเทล! อย่าฟ้องท่านรองเลยนะครับ ไม่อย่างนั้นพวกผมแย่แน่”
“รายงานเตี่ย!ด้วยนะครับว่า ไม่ต้องเป็นห่วงเพราะฮ่อมเกิดที่นี้โตที่นี้ หลับตาขับรถบนสันเขายังได้เลย ใช่ไหม?” ค็อกเทล!โยนความกดดันไปให้เต็มๆ
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ แต่จะไม่ประมาทแล้วกัน” ฮ่อมออกตัว
“ถ้าอย่างนั้นพวกพี่ก็อยู่ห่างๆแล้วกัน….นายโอเคร! นะ” ค็อกเทล!หันไปถาม
“…..อื้อ!……”
“แบบนี้ก็หมดห่วง เชิญคุณค็อกเทล! ตามสบายครับ ผม 2 คนจะอยู่ในรัศมีไม่เกิน 100 เมตร ฉุกเฉินโทรเบอร์นี้ได้ตลอดเวลา” เขายิงเบอร์โทรเข้ามือถือก่อนจะขอตัวแยกออกไป
เมื่อค็อกเทล! จัดการกับธุระตัวเองกับเจ้าหน้าที่อุทยานฯจบ รถมอเตอร์ไซด์จึงพาพวกเขาลอดผ่านซุ้มต้นนางพญาเสือโคร่งที่เห็นดอกสีชมพูกำลังเบ่งบานสะพรั่งยาวตลอดแนว 2 ข้างถนนภายในอุทยานฯหลายร้อยเมตร มองเผินๆจะเรียกต้นซากุระก็ไม่น่าจะผิด ค็อกเทล! หยุดถ่ายรูปเป็นระยะๆ ภูมิประเทศเทือกเขาสูงสลับซับซ้อนไกลสุดสายตากำลังบอกว่าที่ตรงนี้คือเป้าหมายที่เขาค้นหามาทั้งชีวิต เขากอดรวบเอวฮ่อมขณะรถมอเตอร์ไซด์กำลังไต่ระดับสูงขึ้นเนินสลับต่ำดิ่งจนอดผวาไม่ได้ แสงแดดกลางฤดูหนาวช่วงบ่ายไม่เป็นอุปสรรค์กับทั้งคู่แต่มันกลับสร้างธรรมชาติแห่งนี้ให้งดงามในมุมที่ต่างออกไป
“ปัว! ฉันรักเธอ” ค็อกเทล! ตะโกนสุดเสียงขณะแวะจุดชมวิวไหล่ทางบนถนนโค้งเลข 3 ฮ่อมก้าวตามช้าๆ เขาพินิจพิจารณาแผ่นหลังของชายผู้สร้างตำนานทุกเรื่องชัดๆก่อนจะวกกลับมาคิดถึงเข็มทิศชีวิตที่ตัวเองต้องการจะไปให้ถึง
(ค็อก! เราส่งนายถึงบ้านแล้วนะ ส่วนเราคงต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่ นายจะรอเราอยู่ที่นี้คนเดียวได้จริงเหรอ) และระหว่างที่สมองกำลังประมวลเรื่องราวต่อจากนั้น ชายผู้สร้างตำนานทุกเรื่องก็หันหน้ามารวบประกบปาก ยอดเขาภูคาเวลานี้มีแค่พวกเขา การปล่อยเวลาให้ยืดยาวจนคล้ายไม่มีวันสิ้นสุดจึงเป็นเรื่องของหัวใจล้วนๆ
“ค็อก! นาย….”
“อย่าพึ่งพูดได้ปะ….”
*****************
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
