เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep6-1 เข็มทิศชีวิต&สองเรา นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep6-1
ย้อนกลับไปวันสำรวจที่ดินที่จะใช้ก่อสร้างบ้านพักตากอากาศหัวหินก่อนปีใหม่อีกสักรอบ….
รถตู้บริษัท SCN.วิ่งกลับกรุงเทพฯ ทันทีที่เข้าสู่เขตจังหวัดราชบุรี อั๊ด! ที่เงียบมาตลอดทางก็เอ่ยขึ้น
“เจ๋ง! เราอยากแวะฮวงซุ้ยเตี่ยกับม๊าสักแป๊บ!” ขณะในมือกำขวดเหล้ายี่ห้อฝรั่งไม่ยอมปล่อย
เจ๋ง! มองเขาด้วยหางตาแค่ 30 เปอร์เซ็นต์ “พี่….” เจ๋ง! เรียกสรรพนามคนขับรถคำเดียว
“ได้ครับคุณเจ๋ง!” พอรถวิ่งเข้าเขตตัวเมืองราชบุรีก็เลี้ยวซ้ายไปตามถนนลาดยางเล็กๆ เกือบบ่าย 2 โมง รถตู้ก็จอดนิ่งใต้ต้นไทรใบหนาภายในสุสานกงม่า อั๊ด!เปิดประตูรถแรง ๆ อาจจะเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มแทนอาหารเที่ยง เขากอดขวดเหล้าเดินซวนเซไปตามทางดินลูกรัง ผ่านฮวงซุ้ยสีขาวไปที่ละบล็อค ที่ละช่อง กระทั่งหยุดหน้าฮวงซุ้ยที่ปรากฏรูปชายหญิงผมขาวโพลนใบหน้าเรียบตึงคู่กัน เขาทรุดนั่งราบนิ่งอยู่ตรงนั้นจนอีกคนที่ตามหลังห่างๆเห็นแผ่นหลังกระเพื่อมแรงขึ้นเรื่อยๆ
“นี้คือผลงานของเตี่ยกับม๊า! มันคือผลงานของพวกลึ! เตี่ย! ตื่นซิ ! ม๊า! ตื่นขึ้นมาดูผลงานของพวกลึ! ผลงานของพวกลึ! แต่ แต่มันคือชีวิตทั้งชีวิตของอั๊ว! ม๊า! อาเตีย ตื่นซิ! ตื่น” แล้วอั๊ด! ก็เทเหล้าในขวดสาดกระจายไปทั่วบริเวณจนหมด “ดูชีวิตอั๊ว! เวลานี้ซิ ดูผลงานของพวกรึ! ที่ทำกับอั๊ว!ซิ สะใจกันมากใช่ไหม? พอใจกันแล้วใช่ไหม?”
เจ๋ง! ทนยืนมองจากระยะไกลจนตัวเองเริ่มควบคุมยากขึ้น เมื่อทุกอย่างสงบ เขาจึงเดินเข้าไปโอบจากด้านหลัง “อั๊ด!…..”
อั๊ด!พาใบหน้าบอบช้ำสุดชีวิตมาเผชิญ “นาย นายทุเรศฉันมากไหม?วะ ชีวิตฉันแม่ง!…”
“ไปเถอะยังมีอีกคนที่รอนายอยู่”
“ใคร ใครกัน นกบินไปอเมริกาตั้งแต่ 10 โมงแล้วนิ!”
“ฉันหมายถึง ตาต้า! ต่างหาก” พูดจบ อั๊ด! ก็นิ่งคล้ายจะคิดตาม เขารีบเช็ดน้ำตาให้แห้ง “ใช่ๆ….” เขาเคลียร์ตัวเองด้วยปกเสื้อเชิ้ตจนกระดุมหลุดกระเด็นหายไปหลายเม็ด
“ใช่! นายพูดถูก ฉันยังเหลือตาต้า เจ๋ง! เจ๋ง! พาฉันกลับไปหาตาต้า! ที”
“ส่งมือมา” เจ๋ง! ยื่นมือให้คนที่กำลังนั่งติดพื้นเห็น อั๊ด! จ้องไม่กระพริบ ดวงตาแดงกล่ำก็ยังไม่มีท่าทีจะเปลี่ยนสี แต่ในที่สุด…. “ต้องแบบนี้ซิ นายเป็นพ่อคนแล้วนะ”
“อื้อ! ใช่!…ฉันลืมตาต้า! ได้ไง?”
เกือบเที่ยงของวันที่ 31 ธันวาคม เจ๋งนั่งไล่อ่านหมายบังคับคดีที่ส่งมาจากศาลแบบละเอียดทุกบรรทัด โดยเห็นอีกคนกำลังค้นหาบางอย่างบนตู้หนังสือในห้องทำงาน เขาแจะปากซี๊ด! ให้ได้ยินเป็นระยะ ก่อนจะตัดสินใจโยนทั้งหมดกองรวมกันไว้โต๊ะกลางภายในห้องรับแขก….ข้อความหนึ่งจากหนังสือเข็มทิศชีวิตที่ติดกระเป๋ามาด้วยก็ผุดขึ้นในหัว
{ เข็มทิศชีวิตบทที่ 6 หน้า 103 ย่อหน้าที่ 2 เมื่อมีคนเข้ามาในชีวิต แน่นอนเข็มทิศชีวิตอันหมายถึงเป้าหมายของ 2 คนย่อมไม่มีทางเหมือนหรือตรงกันอย่างแน่นอน วิธีหาเป้าหมาย-ชีวิตร่วมเพื่อนำทางให้เข็มทิศชีวิตคู่พุ่งต่อไปในทิศทางเดียวกันจึงเป็นเรื่องจำเป็น หากความคาดหวังของเป้าหมายส่วนตัว 100 เปอร์เซ็นต์ แต่เมื่อมีคนที่ 2 เข้ามา จำเป็นต้องปรับจูนให้เป้าหมายชีวิตร่วมเกิดความสมดุล จาก 100 เปอร์เซ็นต์ถ้าเหลือไม่ถึง 80 เพื่อให้ 2 ชีวิตไม่อึดอัดจนเกินไป จึงเป็นเรื่องที่ควรยอมรับให้ได้}
ทันทีที่เงยหน้า เขาก็รู้สึกแปลกใจนิดหน่อยที่อยู่ๆ อั๊ด!ก็มานั่งจ้องหน้าอยู่ฝั่งตรงข้ามพอสมควรแล้ว เจ๋ง! จึงถือโอกาสโชว์หนังสือเล่มสีน้ำเงินขาวให้เห็น “คุณค็อกเทล! ส่งมาให้นะ”
“อื้อ!…..” อั๊ด! ผงกหัวแล้วก้มหน้าลักษณะหมดแรงไปอีกรอบ
“อย่าพึ่งนอยซิ!….อ่านพารากราฟนี้ก่อน หน้า 103 ย่อหน้าที่ 2 นี้…ตรงนี้” เจ๋งยื่นหนังสือขณะชี้นิ้วนำ อั๊ด! จมอยู่กับมันสักพัก
“นายกำลังจะบอกอะไร?”
“แล้วนายเข้าใจไหม?ละ” เจ๋ง! หยั่งเชิง แต่ในเมื่ออั๊ด! เฉย “พรุ่งนี้ปีใหม่แล้วนะ คืนนี้เราพาตาต้า! ไปเคาท์ดาวกัน อย่าเริ่มต้นด้วยเรื่องพวกนี้เลย” เขาหมายตาไปยังกองเอกสารบนโต๊ะกลาง
“แต่….มันคือชีวิต มัน มันหมายถึงอนาคตของตาต้าเลยนะโว้ย!”
“เอ้อ …แล้วมันไม่ใช่ชีวิตเราด้วยรึไง?….” เจ๋ง! ขึ้นเสียงจ้องเข้าไปในดวงตาว่างเปล่า “อะไรที่ทำให้นายหนักเกินกำลังก็วางมันลง หรือไม่ก็ทิ้งไปซะ จะได้เดินต่อสบายตัวขึ้น….เชื่อเราเถอะ”
อั๊ด! ทำหน้าเรียบๆเหมือนหนูติดอยู่ในกรงเหล็ก “………….”
“เออน่า….ไม่ต้องคิดอะไรต่อแล้ว ไปรับตาต้า! คืนนี้เราจะไปเคาท์ดาวปีใหม่กันโอเคร!” เจ๋ง! ลุกนำขณะที่อีกคนยังนั่งคิดไม่จบ สักพักอั๊ด! ก็ค่อยๆขยับตาม
“เอาแบบนั้นเลยเหรอ….”
“นายเข้าใจความหมายที่เราอยากบอกแล้วใช่ไหม? หรือต้องการให้แปลไทยเป็นไทย” เจ๋ง! ยิ้ม “ไปรับลูกสาวของเรากันเถอะ”
“เจ๋ง! นาย นาย นาย”
“ไอ้บื่อ! เอ้ย! เร็วเข้า”
******************
ต้าต้า! สาวน้อยวัย 4 ขวบถูกจับแต่งตัวเป็นนางฟ้าติดปีกที่สามารถขยับไปมาพร้อมกับแสงกระพริบสีเขียว ม่วง เหลือ และชมพูได้ หน้าเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์เวลา 5 ทุ่มเกินครึ่งชั่วโมงเกือบๆ 10 นาที ผู้คนแน่นจนแทบไม่ขยับ คอของอั๊ด! สลับเจ๋ง! จึงใช้แทนม้านั่งในสวนสนุกให้นางฟ้าได้ชั่วคราว เธอยิ้ม เธอหัวเราะโบกคฑาดาวในมือตามจังหวะเสียงดนตรีจนกระทั่ง….
“นายพร้อมจะไปกับเรารึยัง” เจ๋ง! ตะโกนใส่หู
อั๊ด! จ้องกลับ แต่เสียงใสๆของตาต้า! ก็แทรกจากข้างบน
“หนูพร้อมค้ะ”
เจ๋ง! หัวเราะ “แล้วคุณพ่อหนูพร้อมรึยังค่ะ”
เธอจึงก้มหอมหน้าผากที่ซุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ “แหวะ! หัวคุณพ่อทำไมเค็มจังค่ะ”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า “ อั๊ด! หลุดหัวเราะจนได้ “พร้อมคะ พร้อมที่สุดในชีวิตเลยละ”
ทั้งคู่จ้องตากัน ตาต้า! โบกคฆาดาวพร้อมกับนับถอยหลังไม่หยุด แต่ด้านล่างพ่อเธอกับชายอีกคนกำลังหลงเวลากลับไปสู่อดีตจนยากจะถอนตัวเข้าแล้ว….
{สัญญากับฉันดิ—–นายนั้นแหละไปเรียนไกลถึงอังกฤษ ถ้าเจอฝรั่งหน้าหล่อคงไม่ต้องการให้รอแล้วมั่ง—-พูดอะไร? ออกมา—–ฮ่า ฮ่า ฮ่า เปล่าๆ ฉันแค่ล้อเล่น—–แต่กูจริงจังนะไอ้อั๊ด!……… เด็กหนุ่มหัวเกรียนผิวค้ำรูปร่างสูงบึกบึนนิ่งแววตาเต็มไปด้วยความหมาย คล้ายคำสัญญาได้เอ่ยจากหัวใจส่งให้อีกคนลงนาม เด็กหนุ่มผิวขาวบอบบางรับรู้ถึงสัญญาณนั้นชัดเจน เขาเผยยิ้มหลังคำขู่ก่อนจะโน้มคอมาจูบ……….เรียนจบเมื่อไร ฉันจะกลับมาหานายทันที}
10-9-8-7-6-5-4-3-2-1-Happy new year เจ๋ง! กับอั๊ด!เผลอจนลืมเวลา นานแค่ไหนไม่รู้ แต่นางฟ้าปีกบางๆก้มจ้องทั้งคู่ไม่กระพริบนานพอสมควรแล้วเช่นเดียวกัน
“คุณพ่อขา คุณอาค่ะ…..” เธอเรียกด้วยน้ำเสียงราวกระดิ่งลม จนเจ๋ง! กับอั๊ด! ถึงกับผงะแยก
“เอ่อ! ตาต้า! คือว่า……”
“Happy New Year ตาต้า!” เจ๋ง! เอ่ยแก้เขิน เธอยิ้มพร้อมกับโบกคฑาหัวเราะต่อ
“Happy New Year คะอาเจ๋ง! Happy New Year นะค่ะคุณพ่อ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
และตั้งแต่คืนนั้นอั๊ด!กับลูกสาวก็ย้ายไปอยู่บ้านพักอาศัย 2 ชั้นในซอยเสือใหญ่อุทิศ อั๊ด! บอกว่าแค่ชั่วคราว แต่ความหมายที่อีกคนต้องการคือตลอดชีวิต…..
“เข็มทิศชีวิต&สองเรา” เจ๋ง! กึ่งเปลือยค้ำศอกพินิจร่างเปลือยเปล่าที่กำลังหลับสนิท เตียงขนาดคิงส์ไซด์กับผ้าห่มนวมสีขาวโอบรัดพวกเขาเข้าด้วยกัน กระนั้นคำบางคำ ดูเหมือนอีกคนที่กำลังหลับสนิทยังไม่มั่นใจพอจะพูดให้อีกคนอุ่นใจ
# เจ๋ง เจ๋ง เจ๋ง เจ๋ง# เสียงอั๊ด!ละเมอ….กระทั่งเสียงของนกที่โทรมาหาก่อนจะหนีไปอเมริกาแทรกเข้ามาในหัว
#พี่เจ๋ง! ได้ยินชัดแล้วใช่ไหมคะ คนชื่อเจ๋ง! มีไม่กี่คนหรอกค่ะ เค้าหมายถึงพี่…พี่อั๊ด! เค้าละเมอหาแต่พี่ จะผ่านไป 5 ปี หรือ 10 ปี เค้าก็ยังละเมอเป็นชื่อพี่คนเดียว ฮื้อๆ…..ฝากดูแลพี่อั๊ด!กับตาต้า! ด้วยนะค่ะ ถ้านกพร้อมเมื่อไร? จะกลับมารับตาต้าไปอยู่ด้วย#
“นายละเมอถึงฉันตลอด 10 ปีจริงๆรึ!” เจ๋ง! ถามความว่างเปล่า ก่อนจะก้มลงจูบริมฝีปากสีคล้ำอมม่วงเบาๆ “ราตรีสวัสดิ์ครับคุณอัฒจักร”
#ฉัน รัก นาย#
“ฉันจะรอฟังตอนที่นายตื่นนะอั๊ด!”
**********************
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
