เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep9-3 ยิ่งไกลยิ่งใกล้ นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep9-3
ภายในหมู่บ้านสวัสดิการทหารบก ท่านผู้หญิงโฉมศิริกัลยาให้เลขาดร.ชัยนนท์ สวัสดิ์พากรผู้เป็นสามีโทรนัดพลเอก อลงกฎ ลาภไพศาล ในวันนัดหมายเธอใช้เวลาเดินทางจากบ้านสวัสดิ์พากรถนนสุขุมวิทฝ่ารถติดร่วม 2 ชั่วโมง การมาถึงก่อนเวลาทำให้เธอต้องนั่งรออยู่ภายในห้องรับแขกขนาดไม่ใหญ่เท่าไรนัก โดยมีแม่บ้านเป็นหญิงชราผมบนศีรษะขาวโพลนพึ่งยกน้ำส้มคั้นเข้ามาให้เมื่อครู่แล้วก็หายเข้าหลังบ้านไม่ยอมโผล่หน้าให้เห็นอีก จนกระทั่งเสียงรถยนต์ดังใกล้เข้ามาและมันก็เป็นจริงอย่างที่เธอคาดเดา เมื่อ BMW สีดำคันใหญ่เลี้ยวเข้าไปจอดเทียบเบนซ์จากบ้านสวัสดิ์พากร คนขับรถส่วนตัวของเธอที่นั่งรออยู่ภายในศาลาใต้ต้นชมพู่มะเหมี่ยวจึงเดินเข้าไปเปิดประตูให้ ทั้งคู่คุยกันสั้นๆก่อนจะเห็นนายทหารแต่งเครื่องแบบเต็มยศก้าวอาจๆขึ้นเฉลียงเข้ามาหา
“สวัสดีครับท่านผู้หญิงลมอะไร? ถึงได้มาพบผมเป็นการส่วนตัวถึงบ้านครับ” พลเอกอลงกฎใช้คำพูดยานๆจนคล้ายคนขี้เกียจถาม…
“สวัสดีคะท่าน…เดี้ยนมาธุระส่วนตัวนิดหน่อย ไม่อยากให้เป็นทางการจึงให้เลขานัดที่บ้านท่าจะสะดวก” เธอกวาดสายตาไปรอบห้องที่เห็นหน้าต่างกระจกกรอบไม้สักยาวถึงพื้น ภายนอกเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่รกครึ้มจนแดดส่องไม่ถึง “บ้านท่านร่มรื่นดีนะคะ”
“ขอบคุณครับ บ้านพักสวัสดิการนะครับท่านผู้หญิง ได้แค่นี้ก็ถือว่าดีที่สุดแล้วละ ว่าแต่……” สายตาเฉียบคมลักษณะคนเจ้าเล่ห์ก้มมองผ่านหัวคิ้วแค่ 50 เปอร์เซ็นต์ “ผมว่ามันคงไม่ใช่ธุระ…..”
ท่านผู้หญิงโฉมสะบัดสีหน้ารำคาญ “เอาตรงๆเลยนะคะ มาวันนี้เดี้ยนอยากคุยกับลูกชายฝาแฝดของท่านนะค่ะ…เรื่องของเด็กๆ ไม่ใช่เรื่องของเดี้ยนหรอก” เธอทิ้งปลายเสียงลงกระแทกให้เขารู้ตัว จนพลเอกอลงกฎชักสีหน้าตื่นๆ ให้เห็น
“ผู้กองหรือว่าผู้การละครับ” เขายกตัวสูงถาม
“ทั้งคู่ค่ะ….”
“ผู้กองไม่กลับเมืองไทยตั้งแต่ไปสร้างเรื่องกับคุณค็อกเทล! แล้วละครับท่านผู้หญิง”
ท่านผู้หญิงโฉมเลิกคิ้วสูง “อ้าว!….แล้ว”
“ผู้การกลับเมืองไทยคนเดียว เห็นว่าตอนแรกจะบินกลับพร้อมหนูเค้ก! แต่ติดต้องรอเอกสารจากกลม เห็นว่าจะกลับอาทิตย์หน้า ผมเองก็ยังไม่ได้ถามเค้าจริงจัง”
ท่านผู้หญิงโฉมอึดอัดนิดหน่อย “ถ้าอย่างนั้นขอเดี้ยนคุยกับผู้การคนเดียวก็พอ”
“รอเดี๋ยวจะครับจะให้แม่บ้านตามมาให้…” พลเอกอลงกฎ ลุกแล้วเดินอ้อมตู้ไม้สักไปด้านหลัง สักพักเด็กหนุ่มหน้าตาดีคล้ายกับคู้จิ้นนรกแตกในตำนานของลูกชายก็เดินลงบันไดด้วยเสื้อผ้าสบายๆ เข้ามาหา เขาสุภาพมากกว่าที่เธอคาดเอาไว้ แววตาท่าทางไม่หอกแลกเหมือนกับคนก่อนหน้า ซ้ำยังดูเป็นผู้ใหญ่ในรูปนักธุรกิจอย่างใดอย่างนั้น
“สวัสดีครับท่านผู้หญิง….”
“อื้อ! นั่งคุยกันหน่อย” เธอรับไหว้แล้วเริ่มต้นด้วยภาษาสมดุลกับวัยของเขา แต่ก็ไม่วายจะสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าที่เปลือยเปล่าเป็นรอบที่ 4 “ชื่อผู้การใช่ไหม?”
“ครับ…”
“หน้าตา หุ่น ผิว เธอ 2 คนเหมือนกันเอามากๆเลยนะ”
“เพื่อนที่มหาวิทยาลัยก็สับสนเช่นกันครับ…บางทีเดินอยู่ดียังเคยโดนฝรั่งชกหน้าเลยก็มี”
ท่านผู้หญิงโฉมเลิกคิ้วคล้ายจะหัวเราะออกมาครึ่งคำ “อ้าว!…..”
“ท่านผู้หญิงก็น่าจะรู้วีรกรรมคู้จิ้นของพี่ค็อก!ดี ที่ไม่กลับเมืองไทยก็เพราะหนีเที่ยวแม็กซิโก้กับเพื่อนชายของเค้านั้นแหละครับ”
“ตกลงว่า….ผู้กองไปเที่ยวแม็กซิโกกับ…..”
“ใช่ครับ!….ผู้กองมีแฟนเป็นผู้ชายก็ตั้งแต่พี่ค็อก! ทิ้งนั้นแหละครับ”
ท่านผู้หญิงโฉมเบินหน้าหนีไปด้านนอกพร้อมกับเผลอตบมือ 2 ที “ฮ่า ฮ่า ฮ่า…..แบบนี้นี่เอง”
“ท่านผู้หญิงมีอะไร? หรือเปล่าครับ” ผู้การเลิกคิ้วถามกลับ
ท่านผู้หญิงโฉมปัดลมผ่านหน้าตัวเองเร็วๆ “เปล่าๆ….” เธอนิ่งปรับอารมณ์สักพัก “ว่าแต่เรื่องของเธอเถอะ เรียนใกล้จบหรือยังแล้วเรื่องที่……”
“กลับมาเอาเอกสารไปเคลียร์เรื่องค่าใช้จ่ายอีกนิดหน่อยก็จบแล้วครับ ส่านเรื่องของ…น้องเค้ก! ผมเออ!….คิดว่า….ท่านผู้หญิงน่าจะพอทราบแล้ว” เขาก้มหน้าคล้ายคนไม่มั่นใจ
ท่านผู้หญิงโฉมเห็นกิริยานิ่มนวลผิดกับแฝดพี่จึงเอ่ยขึ้น… “ถามจริงๆ….พูดตรงๆ….เรานะเป็นเกย์เหมือนผู้กองรึเปล่า”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า….” และผู้การก็หัวเราะเสียงดัง ทำเอาท่านผู้หญิงโฉมถึงกับนั่งไม่ติด “ท่านผู้หญิงมาแบบเดียวกับน้องเค้ก! และพี่ค็อก! เปะ!….ใช่!ครับผู้กองเป็นเกย์แฝดน้องที่ภายนอกเหมือนกันยังกับแกะทำไมจะไม่เป็น…. ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท่านผู้หญิงฮะเอาตรงๆนะ ผมเคยถามตัวเองหลายปีเช่นกัน พูดก็พูดนะฮะ พี่ค็อก! เคยคิดจะปั้มระหว่างไปเที่ยวเกาะพีพีด้วยกัน แต่มันไม่ไหวจริงๆฮะ ผู้การคนนี้ผู้ชายเต็มร้อยครับ ส่วนผู้กองเกย์ 100 เปอร์เซ็นต์เช่นกัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า”….ทั้งคู่หัวเราะจนอิ่ม…. “ท่านผู้หญิงครับ”
ผู้การปรับสีหน้าจริงจัง จนท่านผู้หญิงโฉมต้องยืดตัวตรง “หึ!….ว่าไง”
“ถ้าผมจะจีบน้องเค้ก! จริงๆจังๆ ท่านผู้หญิงจะว่าอะไรไหม?ฮะ”
“พูดแบบนี้แสดงว่า…..”
“อันที่จริงผมหลงรักน้องเค้ก!หลายปีมาแล้วฮะ แต่ก็ไม่กล้าจีบเธอสักที กระทั่งกำลังจะเรียนจบ” เขาขยับตัวราวต้องการจะให้มันยังเป็นความลับ “ผมหวั่นใจ ถ้ายังไม่กล้าตอนนี้ ผมอาจจะพลาดทั้งชีวิต ผมรักน้องเค้ก! จริงๆครับ”
ท่านผู้หญิงโฉมอมยิ้มเผลอเอ็นดูเด็กหนุ่มคนนี้ขึ้นมาดื้อๆ… “มันก็เป็นเรื่องของพวกเธอซิ! เกี่ยวอะไร? กับเดี้ยนละ”
“จริงเหรอฮะ ท่านอนุญาตแล้วนะครับ…ขอบคุณท่านผู้หญิง ขอบคุณฮะ”
“เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ….เดี้ยนไม่ใช่แม่จริงๆของยัยเค้ก!….คนที่เธอต้องไปขออนุญาตอยู่บ้านสวนนนทบุรีโน้น! ฉันเปิดทางให้แล้วนะ”
ผู้การใช้ความคิดนิดๆ ก่อนจะยิ้มคล้ายจะนึกออก “อ๋อ! รู้สึกพี่ค็อก! จะเคยพาไปหนหรือ 2 หน เดี๋ยวจะโทรถามผู้กองให้ละเอียดอีกที”
ท่านผู้หญิงโฉมเป่าลมทิ้งแรงๆ ก่อนจะหันไปหาเขาอีก “แต่ว่า…เธอยังมีอีกคนที่ต้องไปเคลียร์”
“ใครกันครับ แล้ว แล้ว เคลียร์เรื่องอะไร?”
“เขาชื่อ….”
ผู้การนึกตามก่อนจะแทรกตาโตเท่าไข่ห่าน “อ้อ!….เขาชื่อฮ่อมแฟนพี่ค็อกเทล!ใช่ไหม? ฮะ…” ผู้การขมวดคิ้วเบิกหน้าขึ้นเพดาน “ผมคิดว่าน่าเป็นคนเดียวกับที่ยืนคุยโทรศัพท์ในวันแรกที่นัดทานข้าวกับพี่ค็อก!”
ท่านผู้หญิงโฉมพยักหน้า…. “เขาเป็นคนฉุดตาค็อก! ขึ้นมาจากนรก”
“ฮ่อมเขาหน้าตาดีมากๆเลยนะฮะท่านผู้หญิง เห็นแล้วสะดุดตาทันที ตัวสูงประมาณผู้การใช่ไหม? ฮะ”
“ด็อกเตอร์ให้ทุนเขาไปเรียนต่อที่เดียวกับเรานั้นแหละ….”
“จริงเหรอฮะ….แล้วตอนนี้พี่ค็อก! เป็นไงบ้างครับ” ผู้การจ้องหน้าท่านผู้หญิงโฉมถามตรงๆ
“ค็อก! ตามไปง้อฮ่อมที่อำเภอปัว จังหวัดน่านตั้งแต่เมื่อวานก่อนยังไม่ติดต่อกลับเลย แต่ฮ่อมกำลังจะบินไปอเมริกานี้ซิ! ทำไงดีช่วยเดี้ยนคิดหน่อย”
ผู้การบีบริมฝีปากหลับตาคิดสักครู่ก็เบิกตาโพลง “ท่านผู้หญิงฮะ ผู้การขอเบอร์โทรฮ่อมหน่อย”
“เธอจะไม่ทำให้เรื่องมันยุ่งขึ้นใช่ไหม?”
ผู้การพยักหน้า “ก็ผมรักน้องสาวพี่เค้านี่ฮะ จะไม่ช่วยพี่ชายได้ไง?”
“โอเคร! ถ้าอย่างนั้นฉันกับด็อกเตอร์จะได้สบายใจ”
******************
#เข็มทิศชีวิตกับความรัก ก็คล้ายกำลังขับรถในเวลาหมอกลงจัด สวยงาม เย็นสบาย แต่หนทางข้างหน้าอาจจะลางเลือน ขมุกขมัว จำเป็นต้องเพิ่มความอดทน-ระมัดระวัง ให้เวลากับการเดินทางมากขึ้น หากความรักไม่สมหวังก็จะคล้ายกับชีวิตได้รับวัคซีน ส่งผลดีต่อเข็มทิศชีวิตที่จะแกร่งขึ้นอัตโนมัติ#
ชั้น 17 บริษัท SCN.แอทโซซิเอท ทันทีที่เฟี้ยทซ์วางสายจากคุณหญิงณ.รัตนา คุณศุภวัชที่แอบมองลูกชายจากในห้องประธานก็ผลักประตูเดินเข้าไปนั่งลงต่อหน้า
“เฟี้ยทซ์ …ฝ้ายเป็นไง? บ้าง” คุณศุภวัชเริ่มต้นแบบไม่อยากเสียเวลา
เฟี้ยทซ์เบะปาก “คุณหญิงนะดิป๊า!…..”
“เออ! ป๊า! เข้าใจสมัยที่ป๊า! จีบแม่แกใหม่ๆ กว่าจะเอาชนะใจยายได้แทบตาย เกือบจะยกธงขาวหลายรอบ”
“แล้วป๊า! ผ่านด่านดงผู้ดีได้ไง?อะ” เฟี้ยทซ์เลิกคิ้วโน้มตัวเข้าไปถาม “ผ่านมาได้ไงป๊า! บอกเคล็ดลับหน่อยดิ!”
“ฮ่า ฮ่า ไอ้เหี้ย!….” คุณศุภวัชเห็นสีหน้าลูกชายอดขำไม่ได้ “เป็นเพราะความรักที่คุณหญิงมีให้ป๊า! นั้นแหละ”
“คุณหญิงรักป๊า! เพราะเห็นปลาทูเค็มกับข้าวสวยในปิ่นโตเนี้ยนะ” เฟี้ยนขึ้นเสียงสูงทะลุเพดาน
“เล่นป๊า!อีกละ….เออก็น่าจะประมาณนั้น แกกับไอ้ฟางต้องขอบคุณปลาทูเค็มของอาม่าให้มากๆน่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“ป๊า!….เอาจริงๆ ไม่เล่น คุณหญิงเธอเล่นเฟี้ยทซ์ซีเรียตตลอดเวย์แล้วเนี้ย ทำไง? ดี”
คุณศุภวัชจ้องเข้าไปดวงตาของลูกชายราวต้องการสื่อกระแสจิต “แล้วเรากับฝ้ายจะเอาไง? ต่อ”
เฟี้ยทซ์ขยับเก้าอี้พร้อมกับหมุนเอนหันด้านข้างให้ “ฝ้ายเค้าเป็นคนคิดเยอะนะป๊า! บอกอยากถ่ายแบบเก็บเงินสักก้อนเพื่อลงทุนอะไรสักอย่าง เฟี้ยทซ์กะจะลงทุนให้ก่อน เค้าก็ไม่ยอม เข้ากับเจ้ฟางเป็นปี่กับขลุ่ย” เขาแจะปากคิดต่ออีก
คุณศุภวัชยิ้ม…. “ฝ้ายกับคุณหญิงเหมือนกันเด่ะ!….”
“เหมือนกัน….ยังไง?”
“เออน่า….พยายามอีกนิด รับรองอีกไม่นานคุณหญิงของแกใจอ่อนชัวร์ล้านเปอร์เซ็นต์เชื่อป๊า!….”
“ป๊า!….”
“แกกับหนูฝ้ายเดินหมากถูกทางละ เหลือแค่รุกฆาตกินรวบทั้งกระดาน ป๊า! เอาใจช่วยเต็มที่” เขาโยนฝ่ามือข้ามโต๊ะตบเข้าที่หัวไหล่ 2 ที ก่อนจะเดินหัวเราะกลับเข้าห้องไป “ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“อะไร? ของป๊า! เนี้ย! ไม่ช่วยแล้วยังบอกให้กินรวบทั้งกระดานอะไร? ของเค้า เกมยากซะมัด!”
*****************
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
