ไอติมของไอ้เบ๊บ ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่10 นิยายอ่านฟรีจบเรื่อง
ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่10
ในฟาร์มพ่อไอ้เบ๊บ คนงานที่เข้ามาเก็บบลูเบอร์รี่ในช่วงซัมเมอร์จะมีหลายชาติหลายภาษา ทั้งจีน อินเดีย ไทย ลาว เวียดนาม ปากีสถาน ฯลฯแต่ละชาติ แต่ละภาษาจะแยกกันเก็บลูเบอร์รี่เป็นแถวๆ จีนแถวหนึ่ง อินเดียแถวหนึ่ง ลาวแถวหนึ่ง ไทยแถวหนึ่ง ทีมไหนเก็บหมดตลอดแนวก่อนก็จะได้สิทธิ์ไปเลือกจองแถวใหม่ที่พ่อไอ้เบ๊บเป็นคนกำหนดให้ ในการเก็บบลูเบอร์รี่มีข้อห้ามเด็ดขาดอยู่ข้อหนึ่งคือ ห้ามเก็บบลูเบอร์รี่ข้ามแถวเด็ดขาด ถ้ามีข้อขัดแย้งในเรื่องนี้ พ่อไอ้เบ๊บจะให้เลิกเก็บบลูเบอร์รี่ในวันนั้นๆ ทันที
“บักหล่าคำแพงก้อนเท่าแคงเอื้อย…ขาเอื้อยใหญ่หรือเปล่า”
ผมรำคาญมากๆ เลยตอบแบบกวนๆว่า “ทั้งใหญ่ ทั้งดำเลยละเจ่เอ้ย!” ผลลัพธ์ก็อย่างที่คาดเอาไว้ ผมโดนนางฟ้าตัวดี เอ้ย! ตัวกลมสวดตั้งแต่หัวแถวยันบลูเบอร์รี่ต้นสุดท้าย ซ้ำยังคอยกำชับไม่เว้นระยะหายใจเป็นภาษาอินเดียระดับ 8 หลอดว่า
“บันจี บันจี” จนแขกอินเดียหลายคนพากันหัวเราะลั่น “อย่าเก็บข้ามแนวนะเธอพวกแขกมันขี้ฟ้อง”
ขณะที่แดดของวันเริ่มแรง “Jackky Slowly Please Slowly” เสียงพ่อไอ้เบ๊บก็ดังขึ้นที่ท้ายแนว นางฟ้าตัวกลมที่ซุ่มเก็บบลูเบอร์รี่ใส่ลังกระดาษหวังจะเอาไปฝากเพื่อนที่ชิลลีวีคซ์ (Chilliwack) เหนือจากอับบอทส์ฟอร์ด (Abbotsford) ขึ้นไปราวๆ 1 ชั่วโมงก็กุลีกุจอยกลังกระดาษลอดใต้แนวต้นบลูเบอร์รี่ให้ไกลจากพวกแขกอินเดียข้ามมาอีกฝั่งก่อนร่างกลมๆ จะกลิ้ง คลุ คลิๆ ตามออกมา
“พ่อไอ้เบ๊บอยู่กับยายจั๊กกี้ ฉันจะเอาไปใส่ท้ายรถก่อนนะ มองๆ พวกแขกให้หน่อยขี้ฟ้องฉิบหาย” นางฟ้าตัวกลมสั่งเสียงรัวต่ำๆ ก่อนจะเดินยกลังกระดาษที่มีลูกบลูเบอร์รี่อยู่เต็มก้าวฉับๆ ถี่ๆ หายไปทางที่รถจอด ปกติคนงานที่มาเก็บบลูเบอร์รี่ บางฟาร์มเขาจะกำหนดให้เอากลับไปกินที่บ้านได้ปริมาณหนึ่ง แต่ทั้งนางฟ้าตัวกลมและป้าจั๊กกี้ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “พ่อไอ้เบ๊บขี้เหนียวจะตาย ขอบลูเบอร์รี่กลับไปกินสักกำมือยังยากเลย” แต่นั้นไม่ใช่ธุระอะไรที่ผมจะต้องรับฟัง ผลเลยเฉยๆ กับเรื่องนี้
ผมกับนางฟ้าตัวกลมช่วยแม่เก็บบลูเบอร์รี่เสร็จ 1 แถวพอดี แดดใกล้เที่ยงมาละ ถึงจะมีลมเย็นๆ วูบผ่านเป็นครั้งๆ แต่เหงื่อก็ยังซึมผ่านผ้าโพกหัวอยู่ดี
“ไปเถอะโมน่า สงสารวิลเลี่ยมมัน” แม่บอกขณะเข้ามานั่งเลือกลูกเบอร์รี่สีแดง เขียวใส่กระเป๋าเสื้อ
“วันนี้เราได้เยอะนะที่ตั้งอยู่น่าจะ 300 พาวด์ได้แล้วมั่ง” นางฟ้าตัวกลมคะเน
“เออ Thanks Thanks…ก็ขอให้มันได้เถอะจะแบ่งช่วยค่าตั๋วเครื่องบินไอ้ทิมมี่มันสักหมื่น”
“โอ้ยยยย…หมื่นเดียวไม่เอานะ เหนื่อยแทบตาย” ผมแหกปากเหน็บดังๆ จริงๆ ผมตั้งใจจะมาช่วยคนแก่เฉยๆ เก็บด้วยกินด้วยเพลินดี อิ่มอีกต่างหาก ที่แหกปากนะก็แหกปากไปงั้นๆ แหละ…
“อย่ามาพูดมาก จะไปไหนก็ไป” แม่ไล่ขณะที่ผมยืนหัวเราะตัวโคลง
“ฉันจะรอกินไอติมไอ้เบ๊บ ฮาๆๆ” นางฟ้าตัวกลมก้มกระซิบก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะลั่นทั้งฟาร์ม “ไป ไป บักหล่าไป เราจะต้องเดินทางอีกไกล” ผมยกกระแตะบลูเบอร์รี่ที่แม่เลือกลูกสีเขียวแดงออกหมดแล้วซ้อนกัน 2 ชั้นก่อนจะตามก้นกลมๆ ที่หมุนซ้ายที ขวาทีไปไว้หน้าแนวเพื่อรอให้ไอ้เบ๊บมาชั่งน้ำหนัก ซึ่งขณะนั้นมันก็กำลังยืนอยู่บนหลังรถกระบะเก่าๆ ชั่งบลูเบอร์รี่แถวคนจีนอยู่พอดี
“ไอ้เบ๊บนอกจากจะหล่อแล้วยังขยันอีกต่างหาก…ไอ้นี้แม่งสมบูรณ์แบบจริงๆ” ผมพูดกับนางฟ้าตัวกลมขณะที่ตั้งใจจะเดินผ่านแบบเงียบๆ แต่ไอ้เบ๊บก็หันหน้านิ่งๆ มายิ้มให้พร้อมผงกศีรษะแทนคำทักทายพอดี (แหมม กูอยากแหกปากลั่นฟาร์มเหลือเกิน…ไอ้เบ๊บมันยิ้มให้ฉานนน) ผมคิดนะแต่มันก็ดันแทรกขึ้นมาระหว่างนั้น
“Do you want it” มันถามผมว่าคุณต้องการไหมพร้อมกับชี้นิ้วไปยังถังใส่ไอครีมท้ายรถ นางฟ้าตัวกลมไวกว่า คว้ามา 3 ถ้วย
ผมบอกขอบคุณ “Thank a lot” และยิ้มตอบมันอย่างคนไว้เชิง ก่อนจะเดินตามนางฟ้าตัวกลมออกไป
“ไอ้เบ๊บมันยิ้มให้กูโว้ย! วันนี้กูเป็นดาวแล้วรึนี้” ผมระบายออกมาระดับเสียงพึมพำในขณะที่หัวใจเต้นตุบๆ ส่วนปากแม่ง!เผลอยิ้มเมื่อไรไม่รู้ “ขายขี้หน้าซะมัด” ถ้านางฟ้าตัวกลมล้วงรู้ความลับข้อนี้ มีหวังคงโดนล้อไปทั้งถนน 88 แน่นอน….
OK ยาวเกินไปอีกละ กะจะให้ถึง Trans Canada HWY. ก็ไม่ถึง รูปที่ผมโพสต์ต่อท้าย คือลูกแบรี่นะครับ ต้นจะเป็นเครือเถาวัลย์ ใบสากมีขน ไม่ค่อยมีคนงานเก็บเพราะเมื่อขนหรือหนามเล็กๆ โดนผิวจะระคายเคือง…คันสุดๆ ส่วนใหญ่เจ้าของฟาร์มจะใช้รถจักรเก็บแบบในรูป ครับสำหรับตอนนี้ก็ขอตัดทอนไว้แค่นี้ ยาวมากเดี๋ยวนางฟ้าตัวกลมจะเซ็ง
ผม Timmy Buto รายงานในฟาร์มแบรี่ข้างๆ ฟาร์มพ่อไอ้เบ๊บ ถนน 40 แลงเลย์ (Langley) แวนคูเวอร์ แคนาดาครับ ไปละบายยย…หายเร็วๆ นะเจ่นะ…Take Care and Love you…
“ไอ้ เบ๊บ มัน ยิ้ม ให้ กู โว้ย!”
Related Posts:
