เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep2-1 คนบ้าหน้าหล่อ นิยายอ่านดี มีคติสอนใจ เขียนโดย TIMMY BUTO
เข็มทิศชีวิตลิขิตรัก ep2-1
เข็มทิศชีวิตบทที่ 2 รู้ความอยากของตัวเองให้เร็ว #ทำไมต้องรู้ความอยากของตัวเองให้เร็ว คำตอบง่ายๆ นั้นก็เพราะว่าความอยากคือสัญชาตญาณที่ธรรมชาติให้ติดตัวทุกคนมาตั้งแต่เกิด ถ้ารู้ความอยากเร็วเท่าไร? การตั้งเป้าหมายที่จะนำไปสู่เข็มทิศชีวิตก็จะแม่นยำมากขึ้น แรงส่งสู่แรงตะเกียกตะกายจะเพิ่มเป็น 2 เท่า พูดง่ายๆถ้ารู้ความอยากของตัวเองเร็วโอกาสเข็มทิศชีวิตจะพราดเป้าหมายก็จะน้อยลง#
วันอังคารของทุกสัปดาห์ SCN. แต่ละสาขาที่กระจายทั่วกรุงเทพฯ และปริมณฑลต้องส่งตัวแทนเข้าร่วมประชุมเพื่อสรุปผลการทำงานกับบอร์ดบริหาร ฮ่อมสะพายเป้สีดำในมือถือหนังสือเข็มทิศชีวิตปกสีน้ำเงินขาวมาด้วย ง่ายๆ เขามักจะใช้มันฆ่าเวลาระหว่างนั่งบนรถเมล์ต่อรถไฟฟ้าจนเป็นเรื่องปกติ เพียงแต่วันนี้ไม่ได้ยัดมันใส่ในกระเป๋าสะพายระหว่างเดินออกจากสถานีไปยังตึกฟอร์ลั่มเท่านั้นเอง เพราะปัญหาเรื่องหัวเข่าอโนทัยจึงให้ฮ่อมเป็นตัวแทนสาขาเข้าร่วมประชุม ทันทีที่เดินผ่านประตูกระจกชั้น 16 เพื่อจะตอกบัตรลงเวลาทำงานที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ เจนนี่ที่ตั้งท่ารออยู่ก่อนแล้วก็ตะโกนทักทายเสียงดัง จนสาวๆ ที่มาถึงก่อนและกำลังทยอยเดินออกจากลิฟต์ต่างเดินเข้ามาสมทบ
“หวัดดีรูปหล่อถืออะไรมาด้วยเอ่ย! ไหนๆ เจ้! ดูดิ”
ฮ่อมยื่นให้ง่ายๆ ก่อนจะหันไปค้นหาบัตรลงเวลาของตัวเองบนบอร์ดเสียบใกล้กัน
“เข็มทิศชีวิต เขียนโดยด็อกเตอร์ชัยนนท์ สวัสดิ์พากร รองนายกรัฐมนตรี อื้อหือกำลังมาแรงซะด้วย”
“หนังสือดีนะเจ้! หนูเพิ่งซื้อติดกระเป๋าไว้อ่านเมื่อวานเหมือนกัน” พรนภาเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลที่เพิ่งเดินฉับๆ ผ่านประตูเข้ามาชิงพูดขึ้นก่อนคนอื่น
“ว่าแต่…รู้ข่าวคุณค็อกเทล! ลูกชายด็อกเตอร์ชัยนนท์หรือยัง…ในยูทูปช่องนี้อธิบายได้ละเอียดยิบ”
“เขาเรียกสาระแนยะ! NO อธิบาย” พนักงานชายบุคลิกอ้อนแอ้นโชว์เพจหนึ่งบนมือถือให้เห็นและอีกหลายคนที่กำลังสาละวนหน้าเคาน์เตอร์ก็แย่งไปล้อมวงอ่าน “มหาวิทยาลัยซานฟรานฯ ส่งหนังสือถึงรองนายกเป็นครั้งที่ 2….เพจนี้เนื้อหาครบดีนะ อ่านสนุกยิ่งกว่านิยายอีโรติกซะอีก ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“โอ้ย!…เธอคนในวงการเค้ารู้เรื่องคุณค็อกเทล! มานานแล้ว พ่อคนนี้สร้างตำนาน หึ หึ หึ” เจนนี่เขย่าหัวเราะในลำคอ
“ตำนานอะไรเจ้!”
“ทุกเรื่อง ย้ำอีกที ทุกๆ เรื่องคือตำนานของคุณค็อก!”
“เสือผู้หญิงด้วยหรือเปล่า…นั้นนะทางผมเลยนะ” ยศศักดิ์ที่เพิ่งเดินตามหลังชายร่างสูงแผนกวิศวกรรมชั้น 17 แทรกแล้วก็เดินผ่านไปเฉยๆ
“คุณยศศักดิ์ขา คุณค็อก! คือผู้สร้างตำนานทุกเรื่อง ย้ำ…ทุกๆ เรื่องค่ะ ไม่ใช่เฉพาะเสือผู้หญิง” เจนนี่กระแทกเสียงขุ่นๆ ตามหลังไป
“หมายความว่า…..” และฮ่อมเองก็มีท่าทีสนใจจริงๆ จังๆ ขึ้นมาเพราะในหัวผุดคำพูดของคุณศุภวัช ประธานบริษัทที่เคยเล่าในห้องประเมินเมื่อหลายวันก่อน (ไอ้ค็อกเทล! หรือนายณนนท์ สวัสดิ์พากร คือหนึ่งในหุ้นส่วนใหญ่ SCN.เชียวน่า! ถือแทนชัยนนท์นะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า)
“น้องฮ่อมขา…ฟังเจ้! ดีๆนะคะ คนในวงการเขาเล่าลือวีรกรรมของคุณค็อกเทล! ตั้งแต่ก่อนไปเรียนต่ออเมริกาแล้ว นางแบบสวยๆ นายแบบหล่อๆ ก็ไม่เว้น ไม่ต้องพูดถึงคู่จิ้นนรกแตกลูกชายนายพลในกองทัพที่หนีตามกันไปเรียนอเมริกา ยาเสพติดเอย เหี้ยนอกตำราจิปาถะ เธอเหมาคนเดียวครบเซต! จนได้ฉายา ผู้สร้างตำนานทุกเรื่องไงละ” เจนนี่อธิบายและเธอก็พยักหน้าส่งสายตาปิ้ง ปิ้ง ยืนยันอีกที
“หนังสือเล่มนี้ไม่มีผลกับเค้าเลยเหรอ เจ้! ลองอ่านคำนำสุดท้ายวรรคสามที่เขียนโดยด็อกเตอร์ชัยนนท์เอาเอง เค้าตั้งใจจะให้เป็นเข็มทิศนำทางลูกชายโดยเฉพาะเลยนะ แล้วทำไมคุณค็อก!….” ฮ่อมเปิดคำนำแล้วชี้นิ้วนำ
“เจ้! คิดว่าด็อกเตอร์ชัยนนท์อาจจะไม่มีเวลาให้ ด้านท่านผู้หญิงโฉมศิริกัลยา เธอก็มัวแต่ยุ่งอยู่กับงานสังคม งานการกุศลอะไรต่อมิอะไรของเธอนั้นแหละ เห็นคุณศุภวัชเคยเล่าให้ฟัง คุณค็อก! โตมากับเมียน้อยด็อกเตอร์ชัยนนท์ ท่านผู้หญิงโฉมไม่เคยเลี้ยงคุณค็อก! แม้แต่วันเดียว….อาจจะแค่โอ๋ เอ๋ โอ๋ เอ๋ แล้วก็ส่งคืนประมาณนั้น”
“หยุดเลย….นินทาเจ้านายเบอร์ 2 เดี๋ยวก็โดนหรอก” พรนภาปรามแล้วเธอก็หันหลังเดินไปยังโต๊ะทำงานเร็วๆ อีก 2 คนก็พลอยหนีตามไปด้วย คงเหลือพนักงานที่รอตอกบัตรพูดถึงเรื่องของผู้สร้างตำนานทุกเรื่องต่ออย่างสนุกปาก
“จะว่าไปแล้วชีวิตคุณค็อก! ก็น่าสงสารนะ เกิดมาพร้อมกับต้นทุนทางสังคมสูง ตัวเองอยากเป็นอะไรก็ไม่ได้เป็น อยากทำอะไรก็ไม่ได้ทำ ต้อง 1 2 3 4 เป็นขั้นเป็นตอน ตรงข้ามกับเราๆ ที่ต้องตะเกียกตะกายด้วยตัวเอง แบบนี้ซิ! ดีกว่าเยอะแยะ จะทำอะไรก็ไม่มีใครจับตามองว่าไหม?” เจนนี่พูดจบสายตาทุกคู่มาตกที่เธอ ขณะเดียวกันฮ่อมนึกถึงสิ่งที่ชายคนนี้กำลังเผชิญ คิดถึงผลของการกระทำที่เป็นสาเหตุจากต้นเหตุตามคำสอนของศาสนาพุทธจึงอดคิดไม่ได้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไร? ขึ้นกับค็อกเทล! ชายผู้ซึ่งกำลังเผชิญโลกที่ไม่มีวันควบคุมได้ มันหนักหนาสาหัสถ้าบังเอิญตัวเองสับเปลี่ยนชีวิตกับเขาในเวลาเช่นนี้
“คุณค็อกเป็นคนน่าสงสารที่สุดเลยนะเจ้!” พูดจบทุกคนตาเหลือกโพลงอุทานพร้อมๆ กัน
“ฮ่อม!!!!….”
ฮ่อมพลิกหนังสือเข็มทิศชีวิตหน้าสุดท้าย “ดูนี้ซิ! คุณค็อกเทล! ต่อต้านพ่อทุกรูปแบบจึงเป็นอีกสาเหตุที่ด็อกเตอร์ชัยนนท์ถอดหัวใจเขียนหนังสือ——”
“——แต่เชื่อเจ้! เถอะ…คนอย่างคุณค็อก! ยังไง้ยังไงเธอก็ไม่มีวันอ่าน” เจนนี่สรุปแล้วก็แย่งหนังสือไปจากมือ “เจ้! เข้าใจละ อาจจะเป็นเพราะด็อกเตอร์ชัยนนท์และท่านผู้หญิงโฉมเธอไม่มีเวลาสื่อสารกับคุณค็อก! จริงๆ จังๆ จนกระทั้งคุณค็อก! เธอโตเป็นหนุ่ม เป็นไม้แข็งไปแล้ว จะดัดก็จะหักทิ้งให้เสียของ….เออ!เธอเองก็มีมุมมองที่นึกไม่ถึงเหมือนกันนะ” เจนนี่ตบไหล่ 2 ที “แต่ แต่ แต่….คำถามก็คือทำอย่างไร? คุณค็อก! เธอถึงจะยอมอ่านหนังสือเล่มนี้…เรื่องของคนอื่นแท้ๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า…เย็นๆ อาจจะแวะซื้อสักเล่มท่าจะดี”
“หนูด้วย เผื่อคุณค็อกเทล! เข้าบริษัทจะได้เลียแข้งเลียขาได้ถูกข้าง ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“ใฝ่สูงเกินหน้าแล้วยัยปอ! ไปๆ แยกๆ ทำงานๆ”
อีกทิศทางหนึ่งที่ฮ่อมกำลังเป็นกังวล ถ้าพฤติกรรมของค็อกเทล! ยังไม่สามารถกู้กลับคืนมาได้โดยไว หนังสือเข็มทิศชีวิตก็จะเป็นได้แค่กระดาษปึ้งหนึ่งที่รอเวลาชั่งกิโลขาย แล้วไอดอลของเขาละ อนาคต ความฝัน ความหวัง เป้าหมายชีวิตจะเหลืออะไร? ลายเซ็นจากด็อกเตอร์ชัยนนท์ที่ตั้งใจจะขอเพื่อเพิ่มพลังตะเกียกตะกายตามเข็มทิศชีวิตที่ชี้นำมาโดยตลอดจะยังมีประโยชน์อยู่อีกไหม? เขาควรเดินหน้าต่อหรือพอแค่นี้ หนังสือปกสีน้ำเงินขาวที่วนกลับมาอยู่ในมือกำลังไม่มั่นคง ชีวิตทั้งชีวิตที่พยายามจนมาถึงจุดนี้ก็จะพลอยไร้ค่าแถมยังเสียเวลาโดยใช่เหตุ หรือว่าแท้จริงแล้วเข็มทิศชีวิตจริงๆ ของตัวเองอยู่ที่แปลงกะหล่ำปลีบนดอยภูคาเช่นเดียวกับพ่อแม่
(คุณค็อกเทล! คุณอยู่ไหน? กำลังคิดอะไร? ทำอะไร? อยู่นะ)
“ฮ่อมซึมเลย กำลังคิดอะไรอยู่” เจนนี่ตะโกนจากหลังเคาน์เตอร์
“เปล่าเจ้!…..”
“จะเข้าห้องประชุมเลยรึเปล่า” เธอถามแล้วก็ยิ้มอายๆ “ไม่ได้แวะชั้น 17 ใช่ไหม?”
ฮ่อมพยักหน้า 2 ครั้ง….
“ถ้าอย่างนั้นเจ้! ฝากเอกสารประชุมวันนี้ขึ้นไปด้วยดิ…ยังไม่กล้าเผชิญหน้าใครบางคนที่มาพร้อมคุณศุภวัชนะ”
“ใครอะเจ้!…..”
“เออน่า เข้าห้องประชุมเดี๋ยวก็รู้เองนั้นแหละ นะ นะ เดี๋ยวเลี้ยงน้ำปั่น”
ฮ่อมยืนคิดอยู่สักครู่ สุดท้ายก็พยักหน้า “อื้อ!….กองนี้ใช่ไหม?”
“จ้า!….กองนั้นแหละ ขอบใจมาก”
และทันทีที่หอบเอกสารเดินผ่านประตูกระจกเข้าภายใน ภาพหญิงวัย 50 ปลายๆ ที่มาพร้อมผมฟาร่ายกกระบังเป็นช่อฟ้าสูงลิบ แต่งหน้าเข้มเสื้อผ้าสีส้มสลับขาวจากแบรนด์ดังลามไปถึงกระเป๋าและรองเท้าเข้าชุดก็เฉลย (คุณหญิง ณ.รัตนา ซื่อวารินทร์ภรรยาคุณศุภวัชเองเหรอ…)
“สวัสดิ์ดีครับคุณหญิง”
“สวัสดีจ้า…..” คุณหญิงณ.รัตนาสำรวจเขาอยู่พักใหญ่ “เธอนี้เอง หล่อสมกับที่เจ้าเฟี้ยทซ์ชมให้ฟังจริงๆ”
******************
***โปรดติดตาม EP. ต่อไปเร็วๆนี้ ต้องการเป็นกำลังใจให้นักเขียน (พร้อมเพย์ : 092-2697869) ขอบคุณครับ***
Related Posts:
